Page 17 - รายงาน1 กฎหมาย

ข้อจํากัดความรับผิด กรณีเป็นทรัพย์บางประเภท

มาตรา 675 วรรค 2

“...

ความรับผิดนี้ ถ้าเกี่ยวด้วยเงินทองตรา ธนบัตร ตั๋วเงิน พันธบัตร ใบหุ้น

ใบหุ้นกู้ ประทวนสินค้าอัญมณี หรือของมีค่าอื่น ๆ ให้จํากัดไว้เพียงห้าพันบาท เว้นแต่จะ

ได้ฝากของมีค่าเช่นนี้ไว้แก่เจ้าสํานักและได้บอกราคาแห่งของนั้นชัดแจ้ง

...”

 กรณีเป็นของมีค่าตามมาตรานี้ ได้แก่ เงิน ธนบัตร ตั๋วเงิน พันธบัตร ใบหุ้น ใบหุ้นกู้ ประทวน

สินค้า อัญมณี หรือของมีค่าอื่น ๆ

 หากไม่ได้ฝากไว้กับเจ้าสํานัก และแจ้งราคาไว้ หากสูญหายหรือบุบสลาย เจ้าสํานักรับผิด
เพียง 5,000 บาท

 หากฝากไว้กับเจ้าสํานักและแจ้งราคาไว้ ก็ต้องรับผิดตามที่แจ้ง แต่ไม่เกินราคาที่แท้จริง

 หากแจ้งตํ่ากว่าความจริง ก็รับผิดเพียงที่แจ้ง (เทียบเคียง ม.620)

ฎ. 9437/2542

คําว่า "ของมีค่า" ตามความหมายแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา

675 วรรคสอง หมายถึงทรัพย์สินที่มีคุณค่าอันมีลักษณะพิเศษทํานองเดียวกับเงิน

ทองตรา ธนบัตรหรือตั๋วเงิน ส่วนรถยนต์ รถจักรยานยนต์และโทรศัพท์มือถือของ

โจทก์เป็นเพียงทรัพย์สินที่นํามาใช้เป็น ปกติธรรมดา แม้จะมีราคาค่อนข้างสูงก็ไม่

จัดว่าเป็นของมีค่าตามบทกฎหมายดังกล่าว