Page 132 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 132
89
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
จะบวชต้องโกนหัว โกนหัวน้นดีอย่างไร เราก็ไม่ได้คิดหรอก
ั
ิ
่
�
ถูกฝึกมาแต่โบราโบราณว่า ใครจะบวชต้องโกนหัวโกนค้ว ต้อง
ี
ี
นุ่งอย่างน้ ห่มอย่างน้ ไม่เหมือนชาวบ้านเขาเลย แต่เราก็ยอมรับ
นี่คือการฝึกของพระพุทธเจ้าอย่างยิ่งยวด อย่างยอดเยี่ยม
�
การท่พวกเราจะไปฝึกประชาชน ฝึกญาติโยม หลักสาคัญ
ี
ก็คือ ต้องฝึกตัวเองก่อน ฝึกตัวเองอย่างท่เรามาปฏิบัติงานกัน
ี
ี
ื
๒๐ วันน้ ช่อของโครงการก็บอกแล้วว่า เป็นการฝึกปฏิบัติงาน
ภาคสนาม ฝึกเพื่อให้เกิดความช�านาญ อะไรที่มันไม่เกิดความ
�
ชานาญ มันเอาไปใช้ไม่ได้ทันท่วงที โบราณเขาบอกว่า สิบรู้
ึ
ไม่เท่าหน่งช�านาญ เราไปท่องไปเรียนหนังสือ จบพระไตรปิฎก
แต่ไม่เคยพูด ไม่เคยเทศน์ ก็เอาไปสอนใครไม่ได้ มันต้องฝึก
มาทั้งนั้น
ในการฝึกภาคสนามอย่างพวกเราน้ มันมีประโยชน์มาก
ี
ี
ทาให้ได้รู้ได้เห็น ได้ประสบการณ์มากๆ เท่าท่เราจะหยิบยก
�
ี
้
ื
เอาสุภาษิตบู๊ล้มก็มีบอกว่า เดนทางร้อยล ดกว่าอ่านหนงสอ
ิ
ี
ิ
ั
ี
ร้อยเล่ม เรามาฝึกภาคสนามน้ เดินทางไปด้วย ได้พบได้เห็น
คนฐานะต่างๆ กัน ท้งคนเมือง คนชนบท คนป่า คนดง ชาวนา
ั
�
ิ
่
็
ั
้
ุ
ชาวไร่ เราได้พบคนทกชนเลย นกทาให้เราเพมประสบการณ์
่
ี
ขึ้นมา นี่คือประโยชน์ของการฝึกภาคสนาม
ี
ผมอยากจะเรียนเสนอแนะเก่ยวกับเร่องฝึกอีกอย่างหน่ง
ึ
ื
นั่นก็คือ การฝึกใจ น้สาคญท่สุดเลย ฝึกใจเราด้วย เราต้องฝึกใจ
ั
ี
ี
�
