Page 56 - ประวัติศาสตร์การสงคราม บทที่ 6-9

56

เป็นทิวเขานี้จะมีความสลับซับซ้อน เป็นป่ารกทึบ ยากต่อการตรวจการณ์ ทั้งทางพื้นดินและทางอากาศ
สามารถใช้เป็นแหล่งซ่อนพรางและกำบังเป็นอย่างดี ซึ่งลักษณะเช่นนี้จะเกื้อกูลอย่างยิ่งต่อการปฏิบัติของ

หน่วยทหารขนาดเล็ก โดยเฉพาะการแทรกซึมเข้า-ออกตามแนวชายแดน แนวที่มีความสำคัญ 3 แนว ได้แก่
แนวที่ 1 ซึ่งถือเป็นแนวยอดเนินสุดท้าย ห่างชายแดนเข้ามาในเขตประเทศไทย 3 -5 กม.มียอดเนิน

ทอดติดต่อกันจากซ้ายไปขวาคือ ยอดเนิน 453, 352, 361, 362 และ 436

แนวที่ 2 เป็นแนวยอดเนินซึ่งห่างจากแนวชายแดนเข้ามาในเขตไทย 1-3 กม. ทอดติดต่อกันจาก
ซ้ายไปขวา คือ ยอดเนิน 497, 500, 408, 382 และ 396

แนวที่ 3 เป็นแนวยอดเนิน ซึ่งได้แก่ ยอดเนิน 565, 469, 495, 477, 502 และ 500 จนถึง

ช่องโป่งแดง
2. สถานการณ์ทั่วไป : ในสมัยก่อนที่ ไทย – ลาว – กัมพูชา เป็นประเทศเพื่อนบ้านที่เป็นมิตรต่อกัน

การไปมาหาสู่ของประชาชนทั้งสามประเทศ จะเข้ามาในลักษณะที่ดี เป็นไปตามกฎหมายระหว่างประเทศ

ซึ่งไม่ถือว่าเป็นการรุกล้ำอธิปไตยต่อกัน ครั้นเมื่อลาว และกัมพูชา แสดงความไม่เป็นมิตรต่อไทย มีการลกลอบ
ั
่
แทรกซึมเข้ามาในเขตประเทศไทย โดยเฉพาะกำลังติดอาวุธ ฝ่ายเราถือว่าการเข้ามาในลักษณะเชนนี้เป็นการรุก
์
ล้ำอธิปไตย เหตุการณ์เช่นนี้ได้เกิดขึ้นรุนแรงเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.2521 ซึ่งในสมัยนั้นคอมมิวนิสต
องค์การเซียม ซึ่งเขมรแดงสนับสนุนอยู่ ได้นำกำลังจากภายนอกประเทศรุกล้ำเข้ามาในบริเวณช่องโอบก

อ.บ้านกรวด จว.บ.ร.ทำให้ฝ่ายเราได้รับความเสยหายเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ ยังใช้กำลังรุกล้ำเข้ามาบริเวณ
ี
ช่องบก อ.น้ำยืน จว.อ.บ.มากวาดต้อนราษฎรไทย ที่ บ.แปดอุ้มเก่า อ.น้ำยืน จว.อ.บ.ไปฝึกอบรม

ลัทธิคอมมิวนิสต์แล้วส่งกลับเข้ามาเผยแพร่ และทำลายความมั่นคงในเขตไทย โดยเฉพาะพื้นที่สามอำเภอ

ของ จว.อ.บ. บริเวณเขตรอยต่อสามประเทศคือ อ.น้ำยืน, อ.นาจะหลวย อ.บุญฑริก
3. สถานการณ์เฉพาะ : เมื่อ 4 ม.ค. 28 ทหารเวียดนาม (ทวน.) ได้ใช้กำลังจาก 3 พล.ร. คือ พล.ร.

315, พล.ร.2 และบางส่วนของ พล.ร.307 เข้ากวาดล้าง กรช.กลุ่มนี้ใช้เวลาปฏิบัติอยู่ประมาณ 7 วัน ปรากฏว่า

้
ั
สามารถกวาดลาง กรช. กลุ่มนี้ได้สำเร็จ หลังจากนั้นแล้ว กำลังบางส่วนของ พล.ร.315 ได้วางกำลงปิดกั้นแนว
ชายแดนโดยตั้ง บก.หน่วย ระดับ กรม คือ กรม ร.733 อยู่บริเวณเนิน 306 ในเขตกัมพูชาห่างจากแนวชายแดน
่
ประมาณ 1 กม.เนื่องจากพื้นที่ดังกล่าวเป็นที่ต่ำ ซึ่งล่อแหลมต่อการถูกตรวจพบและทำลายได้ง่าย ฝายเรา
ในต้นปี พ.ศ. 2529 ทภ.2 โดย กกล.สุรนารี จึงได้วางแผนในการใช้กำลังผลักดัน โดยใช้ชื่อแผนว่า “แผน
ยุทธการดี – 8”

หลังจากฝ่ายเราได้ใช้เวลาปฏิบัติตามแผนอยู่ ประมาณ 3 เดือนเศษ ปรากฏว่าสามารถผลักดัน ทวน.ท ี่
ภูปาดช้าง, เนิน 352 และภูถ้ำเจีย ออกไปได้ หลังจากนั้นฝ่ายเราได้วางกำลังรักษาพื้นที่เสริมความมั่นคงบริเวณ

ิ
ี
ิ
ดังกล่าว เพื่อใช้เป็นฐานที่มั่นในการขยายผลการปฏบัตในโอกาสต่อไป สรุปการปฏิบัตตามแผนยุทธการด – 8
ิ
นี้ ฝ่ายเราเสียชีวิต 28 นาย, บาดเจ็บ 82 นาย
ี
เพื่อเป็นการขยายผลการปฏบัตตอจากแผนยุทธการดี – 8 กกล.สุรนารี จึงได้ออกแผนยุทธการด – 9
ิ
่
ิ
เพื่อใช้กำลังทหารเข้าผลักดัน ขับไล่ และทำลายกำลัง ทวน.ที่ยังคงอยู่ในพื้นที่ในเขตไทย