Page 17 - วรรณคดีลำนำ ป
P. 17
บทที่ ๑ ดอกสร้อยแสนงาม
ี
๘. บทดอกสร้อยท่ไพเรำะและให้ข้อคิดดีๆนอกจำกบท
กำด�ำ แล้วยังมีอีกจ�ำนวนมำก เช่น มดแดง แมวเหมียว
ิ
เด็กน้อย ลองอ่ำนบท นกขม้นเหลืองอ่อน แล้วช่วยกันบอก
ิ
ควำมดีของนกขม้นว่ำเป็นแบบอย่ำงในเร่อง “พำกเพียรชอบ”
ื
คือควำมขยันหมั่นเพียรอย่ำงเหมำะสม อย่ำงไรบ้ำง
นกขมิ้นเหลืองอ่อน
ปักเอ๋ยปักษิน
นกขมิ้นเรื่อเรืองเหลืองอ่อน
ถึงเวลาหากินก็บินจร
ครั้นสายัณห์ผันร่อนมานอนรัง
ความเคยคุ้นสกุณาอุตสาหะ
ไม่เลยละพุ่มไม้ที่ใจหวัง
เพราะพากเพียรชอบที่มีก�าลัง
เป็นที่ตั้งตนรอดตลอดเอย
(หลวงมลโยธานุโยค [นก], ดอกสร้อยสุภาษิต, กระทรวงศึกษาธิการ.)
๘ หน้าแปด
