Page 15 - นาวิกศาสตร์ เดือน กรกฎาคม ๒๕๖๕
P. 15
ิ
์
ั
ื
�
ื
ิ
ั
ี
ึ
ผลสุดท้ายด้วยความมีศกดศร พลเรอโท หลวงพลสนธวาณติก์ จงขอลาออกจากตาแหน่งผู้บัญชาการทหารเรอ
่
ั
ย้ายไปประจากระทรวงกลาโหม เป็นผู้บัญชาการทหารเรือ ต้งแต่วันท ๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๙๔ ถึงวันท ๓๐ พฤศจิกายน
ี
�
ี
่
พ.ศ. ๒๔๙๔ รวมเวลา ๕ เดือนเท่านั้น
“เข้ำรับต�ำแหน่งยังไม่ทันเก้ำอี้จะอุ่น”
คุณครู พลเรือตรี แชน ปัจจุสำนนท์ กล่าวไว้ว่า “เสนำธิกำรประดุจแขนขวำของผู้เป็นแม่ทัพ” (แล้วเอำแขน
ซ้ำยมำให้ได้ไง - กรีฑา)
�
ผู้ท่ดารงตาแหน่งผู้บัญชาการทหารเรือคนต่อมา คือ พลเรือโท หลวงยุทธศาสตร์โกศล (ประยูร ยุทธศาสตร์โกศล)
�
ี
“ซ่งเป็นผู้ท่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับจอมพลแปลก พิบูลสงคราม อยู่มาก ในคราวใดท จอมพลแปลก พิบูลสงคราม
ึ
ี
่
ี
มีอ�านาจขึ้น พลเรือโท หลวงยุทธศาสตร์โกศล ก็จะได้รับการแต่งตั้งให้ด�ารงต�าแหน่งในคณะรัฐบาลด้วย”
(จากวิทยานิพนธ์ เรื่อง “กบฏแมนฮัตตัน” ของสุดา กาเดอร์)
ั
ั
็
่
ึ
ั
่
ี
่
้
็
ุ
ี
ั
้
ั
ั
จะเหนไดวาระบบ “ยัดเยียด” ซงปจจบนเรยกกนเปน “ภำษำดอกไม้” วา “ระบบอุปถัมภ์” นน มมาตงแตสมย
้
่
้
่
โน้นแลว ยัดเยียดคนโน้นไปลงต�าแหนงนี้ คนนี้ไปลงต�าแหนงโน้น สุดแท้แต่จะอุปถัมภ์คนไหน “ก.ว.ก.ป.”(ก็ว่ากันไป)
่
ี
ื
ู
ึ
คุณครหลวงพลสินธฯ ท่านเป็นทหารเรอท “รักศักด์ศรี” ดังเพลงทหารเรือ “เนวีบลู” ท่มีเนอร้องตอนหน่งว่า
ิ
่
ี
้
ื
“เรำรักศักดิ์ศรี เหนือยิ่งสิ่งใด” ท่านจึงสละต�าแหน่ง “ผู้บัญชำกำรทหำรเรือ” ทั้ง ๆ ที่ท่านสามารถด�ารงต�าแหน่งนี้
อยู่ได้อีกนานหลายปี นับได้ว่าท่านเป็น “บุคคลตัวอย่ำงที่หำได้ยำกยิ่ง”
นอกจากความเสียหายต่อ “ทหำรเรือ” ทั้งหลาย อันเนื่องมาจาก “กบฏแมนฮัตตัน” ที่เป็นฝีมือของ “ทหำรเรือ
กลมนอย” หรือ “คณะกชำต” ก็คือ “ทหำรเรอถกเหมำวำเปนกบฏไปทวหนำโดยเรยบรอย” เพลงร้องของทหารเรือ
ื
่
ู
้
้
้
้
ี
ั
ุ
ิ
่
่
็
ู
ึ
ั
ื
เพลงหน่งถูก “แปลง” โดยฝ่ายปราบกบฏ เพ่อให้เข้ากับบรรยากาศของกบฏแมนฮัตตัน “โก๋บำงล�ำภู” ร้องกันล่นถนนว่า
ื
“ตะ-ฮ้ำน-เรือ-เช้อ-ไทย-ใจ-กำ-บด ท้อ-ระ-ยด-ตอ-ชำด-สำด-สะ-หนำ” (ทหารเรือเช้อไทยใจกบฏ ทรยศต่อชาต ิ
ื
ื
ึ
้
ี
ื
ื
ศาสนา) ซ่งแปลงมาจากเพลง “หนำท่ทหำรเรอ” ท่มีเน้อร้องของจริงว่า “ทหารเรือเช้อไทยใจองอาจ ยอมพลีกายหมายมาด
ี
ป้องชาติไทย” ท่เศร้าใจไปย่งกว่าน้น ก็คือ เพลงพระนิพนธ์ “ฮะเบสสมอ” ของ กรมหลวงชุมพรฯ ก็โดนแปลงเน้อเพลง
ื
ิ
ี
ั
ื
ี
กับเขาด้วยเหมือนกัน คือในเน้อร้องตอน “วันไหนวันดี บำนคล่พร้อมอยู่ วันไหนร่วงโรย ดอกโปรยตกพรู”
ผู้ปราบกบฏก็แปลงเนื้อร้องเป็น “วันไหน วันดี แต แต๊ แต่ แต่ แต แต วันไหนวันซวย แต่ แต แต แต แต่ แต่ แต”
ี
ี
เน้อร้องตอนน้เป็นตายอย่างไรผมไม่ยอมเขียนลงไปเด็ดขาด ใครอยากรู้ไปหาผมท่บ้าน แล้วจะร้องให้ฟังว่าเป็นอย่างไร
ื
ี
้
ี
ิ
ี
ไอ้ท่น่าสังเวชสลดหดหู่ใจไปย่งกว่าน คือ มีนายทหาร (ท่มิใช่ทหารเรือ) บางคนยังร้องเพลง “ฮะเบสสมอแปลง”
อย่างสนุกปากโดยมิได้คิดเลยว่า ทหารเรือได้ฟังแล้วจะสะเทือนใจอย่างไร และเป็นการสมควรหรือไม่
ทหารเรือถูกปราบคราวนั้น ธีระชัย ธนาเศรษฐ เขียนไว้ในหนังสือ “เปิดวัง สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช” ไว้ว่า
กองทัพเรือถูกปรับปรุงอย่างขนานใหญ่ ปืนเรือไม่มีลูกเล่อนและกระสุน เรือรบไม่มีนามัน ทหารเรือไม่มีเคร่องแบบ
ื
�
้
ื
ที่ส�าคัญ คือ ไม่มีวินัย”
ี
ึ
่
ี
้
่
ั
ชาวบ้านคนหน่งบอกว่า “ญปุ่นแพ้สงครามในสงครามโลกครงท ๒ ยังฟื้นตัวเร็วกว่ำ ทหารเรอถูกปราบตอน
ื
กบฏแมนฮัตตัน”
อีกคนหนึ่งบอกว่า “การจมของเรือหลวงศรีอยุธยา นั้น เหมือนกรุงศรีอยุธยำแตก เพรำะพม่ำเข้ำตี”
สุภาษิตญี่ปุ่นกล่าวไว้ว่า “ไฮงุ้น โนะ โชเฮอิ โวะ งำตำรำสึ” “ผู้ปรำชัยไม่อำจพูดอะไรได้เลย”
(จาก นิตยสารนาวิกศาสตร์ เดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ เรื่อง “เกียรติศักดิ์นักรบ” ตอน “สู้จนสุดลมหายใจ” ตอนที่ ๑
โดย นาวาโท สว่าง เจริญผล)
นาวิกศาสตร์ 13
ปีที่ ๑๐๕ เล่มที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๕
