Page 79 - นาวิกศาศตร์ กรกฎาคม ๒๕๖๑
P. 79
กฎหมายใกล้ตัว
เรือเอก สุทธิชัย ธรรมชาติ
เงินเบี้ยหวัด 2
เมื่อฉบับที่แล้ว ผู้เขียนได้กล่าวถึง ความโชคดี ดังมีรายละเอียดดังนี้
ที่ได้เกิดมาเป็นทหาร ที่รับราชการไม่นาน ก็มีสิทธิได้รับ ข้อเท็จจริง มีข้าราชการทหารท่านหนึ่ง ท่านรับ
เงินเบี้ยหวัด เงินบำนาญ เงินบำเหน็จดำรงชีพ และ ราชการในสังกัด กองทัพเรือ จนได้รับพระราชทานยศ
เงินช่วยค่าครองชีพชั่วคราวแล้ว แต่ได้ทิ้งท้ายไว้เป็น นาวาเอก (พิเศษ) มีอายุราชการรวม ๓๓ ปี และ
ปริศนาว่ามีคนโชคร้าย บนความโชคดีอย่างน่าเสียดาย ได้ลาออกจากราชการทหารเรือ เมื่ออายุ ๕๔ ปี
การพลาดอย่างไร พลาดแค่ไหน ผู้เขียนได้สัญญาว่า เมื่อการลาออกดังกล่าว เป็นการลาออกในขณะที่มี
จะนำมาเขียนในเดือนนี้ อายุยังไม่พ้นกองหนุน จึงมีสิทธิได้รับเงินเบี้ยหวัด
จากที่กล่าวไว้เมื่อฉบับที่แล้ว ที่ว่าข้าราชการทหาร ตามข้อบังคับกระทรวงกลาโหม พ.ศ.๒๔๙๕ ในอัตรา
ทั่ว ๆ ไป ต่างเข้าใจว่า ข้าราชการที่มีอายุราชการ ๓๕/๕๐ ของ เงินเดือนเดือนสุดท้าย (มีเวลาราชการ
ไม่น้อยกว่า ๒๕ ปีลาออก จึงจะได้รับบำนาญ ซึ่งผู้เขียน ตั้งแต่ ๓๐ ปี แต่ไม่ถึง ๓๕ ปี) ซึ่งตามปกติแล้ว
ไม่กล้าที่จะใช้คำว่า ความเข้าใจดังกล่าวเป็นการเข้าใจผิด ข้าราชการทหารท่านจะได้รับเงินเบี้ยหวัดต่อไป
แต่ขอใช้คำว่าเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน เนื่องจาก
ความเข้าใจดังกล่าวเป็นการนำเอากฎหมายที่บังคับใช้
กับข้าราชการประเภทอื่น มาปรับใช้กับข้าราชการทหาร
จากประสบการณ์ในการทำคดีของกองทัพเรือ
ที่ผ่านมา ความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนดังกล่าว ทำให้อดีต
ข้าราชการทหารเรือหลายนาย ต้องเสียสิทธิการรับเงิน
เบี้ยหวัด บำนาญ อย่างน่าเสียดาย เพื่อเป็นแนวทาง
ในการวางแผนการเกษียณอายุราชการก่อนกำหนด
ขอนำคดีที่ผู้เขียนรับผิดชอบอยู่ มาเป็นอุทาหรณ์
นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๑๐๑ เล่มที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๑ 77
