Page 74 - 25. art 11003

64

4. การแสดงประเภทการรายรํา

4.1 ระบําซาปน เปนการแสดงฟอนรําหมู ซึ่งเปนศิลปะพื้นเมืองของมาเลเซียโบราณ

4.2 ระบําดรดัต เปนการเตนรําพื้นเมือง ชุดนี้เปนการเตนในเทศกาลประเพณีทางศาสนา
4.3 ระบําอาชัค เปนการรําอวยพรที่เกาแกในราชสํานักของมาเลเซียในโอกาสที่ตอนรับราชอันตุกะ


ึ่
4.4 ระบาอสรี เปนนาฏศลปชนสงในราชสานักมาเลเซย ซงแสดงออกถงการเกี้ยวพาราส
ั
ึ
ิ
ํ
ํ
ู
ี
ั้

ี
อยางสนุกสนานของหนุมสาวมาเลเซีย
ุ
ี
4.5 ระบําสุมาชาว เปนนาฏศิลปพื้นเมืองของชาวมาเลเซยตะวันออก ไดแก แถบซาบาร การแสดงชดนี้
ชาวพื้นเมืองกําลังรื่นเริงกันในฤดูกาลเก็บเกี่ยวขาว
ุ

4.6 วาวบุหลัน (ระบําวาวรูปพระจันทร) สาหรับการแสดงชดนี้เปนการประดิษฐทาทาง และลลาใหดู
ํ

ี


คลายกับวาว
ี
ั

4.7 จงอีหนาย เปนการรื่นเริงของชาวมาเลเซยหลงจากเก็บเกี่ยวจะชวยกันสขาวและฝดขาวซงจะเรียก
ึ่

ี
ระบํานี้วาระบําฝดขาว
ี
ี
ุ

ิ

ื้
4.8 เคนยาลง เปนนาฏศลปพนเมองของชาวซาบารในมาเลเชยตะวันออก การแสดงชดนี้เปนลลาการ
ั

ื
แสดงที่คลายกับการบินของนกเงือก
4.9 ทดุง ซะจี หรือระบําฝาช ี
4.10 โจเก็ต เปนนาฏศิลปพื้นเมืองที่ชาวมาเลเซียนิยมเตนกันทั่วๆไปเชนเดียวกับรําวงของไทย
4.11 ยาลาดัน เปนการแสดงทไดรับอทธพลมาจากพอคาชาวอาหรับ ลลาทาทางบางตอนคลายกับ

ี
ิ

ี่


ิ
ภาพยนตรอาหรับราตรี
4.12 อนัง จีนา คือ ระบาสไบของชาวมาเลเซย ปกติหญิงสาวชาวมาเลเซยจะมสไบคลมศรีษะเมอถง
ุ
ี
ี
ํ
ี
ึ
ี
ื่
คราวสนุกสนานก็จะนําสไบนี้ออกมารายรํา

ึ่
4.13 การเดี่ยวแอคโคเดียนและขับรองเพลง “คาตาวา ลากี” ซงแปลเปนไทยไดวามาสนุกเฮฮา เพลงนี้
นิยมขับรองกันแถบมะละกา
4.14 ลิลิน หรือระบําเทียนของมาเลเซีย
4.15 เดมปรุง (ระบํากะลา) เมอเสร็จจากการเก็บเกี่ยว ชาวมาเลยจะมงานรื่นเริง บางก็ขูดมะพราวและ
ี
ื่

ตําน้ําพริก จึงนํากะลามะพราวมาเคาะประกอบจังหวะกันอยางสนุกสนาน