Page 81 - 25. art 11003

71


ึ่
การเลนดนตรีราชสํานักงะงักกุ และการใชเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสาย ซงละครแบบประยุกตใหมนี้เรียกวา
“ชินชากุโน”

ี
ื่
ู
บทละครโนะ ทางดานบทละครโนะนั้นมชอเรียกวา “อไท” (บทเพลงโนะ โดยแสดงในแบบของ
ู
ั

ุ

ี่
ํ
ี่

การรอง) อูไทนี้ไดหลีกตอการใชคําพดทเพอเจอฟมเฟอยอยางทดี แตจะแสดงออกดวยทานองอนไพเราะทใช 
ี่
ประกอบกับบทรองที่ไดกลั่นกรองจนสละสลวยแลว

บทละครโนะทั้งอดีตและปจจุบันมีอยูประมาณ 1,700 เรื่อง แตนําออกแสดงอยางจริงจัง 40 เรื่องเทานั้น
เนื้อเรื่องก็มีเรื่องราวตางๆกัน โดยเปนนิยายเกี่ยวกับนักรบ หรือเรื่องความเศราของผูหญิงซงเปนนางเอกในเรื่อง

ึ่
และตามแบบฉบับของการแสดง
ลักษณะของละครโนะ
ู
ี่
ุ
1) ยูเงน-โนะ ผูแสดงเปนตัวเอก (ชิเตะ) ของละครยูเงน-โนะจะแสดงบทของบคคลผทละจากโลกนี้ไป


แลวหรือแสดงบทตามความคิดฝน โดยเคาจะปรากฏตัวขึ้นในหมบานชนบทหรือสถานทเกิดเหตุการณนั้นๆ
ู
ี่

และมีการแสดงเดี่ยวเปนแบบเรื่องราวในอดีต
ี
2) เงนไซ-โนะ ผแสดงเปนตัวเอก (ชิเตะ) ของละคร เงนไซ-โนะ จะแสดงบทบาทของบคคลทมตัวตน
ุ
ู
ี่
จริงๆ ซึ่งโครงเรื่องของละครนั้นไมไดสรางขึ้นมาในโลกของการคิดฝน
ี่
ี
เวทีละครโนะ เวทแสดงละครโนะมรูปสเหลยมจัตุรัส ยาวประมาณดานละ5.4เมตรมเสามมละตน
ี
ี
ี่
ุ
็
ี่
ี
ึ่
ี
พื้นเวทีและหลังคาทําดวยไมสนญี่ปุน ซงวัสดุกอสรางทเหนสะดุดตาของเวท คือ ระเบยงทางเดินทยื่นจากเวท ี
ี่
ุ

ทางขวามือตรงไปยังดานหลังของเวที สวนฝาผนังทางดานหลังเวทีละครโนะเปนฉากเลอนดวยไมสนญี่ปนและ
ื่
บนฉากก็จะเขียนภาพตนสนอยางสวยงามในแบบศิลปะอันมีชื่อวา โรงเรียนคาโนะ
ึ่
ี่
ตามประวัติกลาววา เวทีละครโนะเกาแกทสุดที่ยังคงมีเหลืออยู คือ เวทีละครโนะภาคเหนือ ซงสรางขึ้น
ในป พ.ศ. 2124 ที่บริเวณวัดนิชิออน งันจิ เมืองเกียวโต และไดรับการยกยองวาเปนสมบัติทางวัฒนธรรมของชาติ

ี
เครองดนตร เครื่องดนตรีทใชประกอบในการแสดงละครโนะนั้น ใชเพยงเครื่องดนตรีชนิดเคาะ
ี่

ื่
ี
ิ
ที่จะเปนบางชิ้นเทานั้นเชนกลองขนาดเล็ก (โคทสึซึม) กลองมือขนาดใหญ (โอสึซึม) และกลองตี (ไตโกะ) และ
ิ
เครื่องเปามีชนิดเดียว คือ ขลุย (ฟูเอะ)

ี
ั
2. ละครคาบูกิ เปนละครอีกแบบหนึ่งของญี่ปุนที่ไดรับความนิยมมากกวาละครโนะ มลกษณะเปนการ
เชอมประสานความบนเทงจากมหรสพของยุคเกาเขากับยุคปจจุบนคําวา “คาบกิ” หมายถง การผสมผสาน
ื่
ิ
ั

ู
ั
ึ
ระหวางโอเปรา บัลเลต และละคร ซึ่งมีทั้งการรอง การรํา และการแสดงละคร
ลักษณะพิเศษของละครคาบูกิ
ี่

1) ฮานามิชิ แปลวา “ทางดอกไม” เปนสะพานไมกวางราว 4 ฟุตอยูทางซายของเวท ยื่นมาทางทนั่งของ

ี
คนดูไปจนถึงแถวหลังสุด เวลาตัวละครเดินเขามาหรือออกไปทางสะพานนี้
2) คู โร โง แปลวา นิโกร จะแตงตัวชุดดํา มีหนาที่คอยชวยเหลือผูแสดงในดานตางๆ เชน การยกเกาอี้ให 
ผูแสดง หรือทําหนาที่เปนคนบอกบทใหผูแสดงดวย
3) โอ ยา มา หรือ โอนนะกะตะ ใชเรียกตัวละครที่แสดงบทผูหญิง