Page 160 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 4
P. 160
âçàÃÕ¹ÊÒ¸ÔµÁËÒÇÔ·ÂÒÅÑÂÈÃÕ¹¤ÃÔ¹·ÃÇÔâò »·ØÁÇѹ
และเข้มข้นที่สุดแห่งหนึ่ง มีจำนวนคนเดินในสยามสแควร์ในวันธรรมดา
เฉลี่ยวันละ 20,000 คน วันหยุดไม่ต่ำกว่า 50,000 คน ซึ่งแต่ละคนมีกำลังซื้อ
เฉลี่ย 1,000 บาท/ครั้ง/คน
ก่อนการสร้างสยามสแควร์ (ชื่อเดิม ปทุมวันสแควร์) ในช่วงปี
พ.ศ. 2505 ที่ดินย่านนั้นเป็นสวนผัก เป็นชุมชนแออัด จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์
ไฟไหม้ ชาวบ้านก็ออกจากพื้นที่ไปและนิสิตจุฬาฯ ก็มาช่วยคุ้มกันพื้นที่
ไม่ให้ชาวบ้านกลับเข้ามา เจ้าของที่ดิน คือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยซึ่งมี
พลเอก ประภาส จารุเสถียร รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย ซึ่งครั้งนั้นได้
ดำรงตำแหน่งอธิการบดีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีแผนในการพัฒนาที่ดิน
บริเวณสยามสแควร์ ให้เป็นแหล่งค้าขาย เพื่อปองกันการบุกรุกที่ดินของ
ชุมชนแออัดที่อยู่อาศัยแต่เดิม ต่อจาก พ.ศ. 2505 รวมเป็นระยะเวลากว่า
50 ปี ชุมชนแห่งนี้มีวิวัฒนาการจนกลายเป็นย่านการค้าที่มีชื่อเสียงของ
กรุงเทพมหานคร โดยมีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นเจ้าของที่ดิน
สยามสแควร์ในยุคแรกไม่ได้มีสถานประกอบการร้านค้าที่หลากหลาย
และมากมายเช่นปัจจุบัน เนื่องจากผู้พัฒนาโครงการตึกแถวได้รับสิทธิ
ในการเก็บผลประโยชน์จากการเซ้งตึกแถวสำหรับช่วงระยะเวลา 10 ปีแรก
เท่านั้น ในช่วงนั้นผู้พัฒนาโครงการสยามสแควร์จึงเร่งที่จะเก็บเกี่ยว
ผลประโยชน์จากการเซ้งสิทธิ โดยไม่ได้มีการวางกลยุทธ์ทางการตลาด
หรือจัดสรรพื้นที่รองรับกิจกรรมในกระแสวัฒนธรรมสมัยใหม่ ขาดการ
คัดสรร การเลือกและจัดวางตำแหน่งประเภทของกิจการร้านค้าต่าง ๆ
ภายในบริเวณสยามสแควร์ ตลอดจนปราศจากกิจกรรมส่งเสริมการตลาด
ให้แก่บรรดาผู้ประกอบการค้า สยามสแควร์ในยุคแรกจึงเป็นเรื่องของ
บรรดาผู้เซ้งสิทธิตึกแถวที่ผู้ประกอบการแต่ละรายที่จะต้องต่อสู้ทางธุรกิจ
ตามกระแสทุนนิยมในลักษณะต่างคนต่างทำ ไม่ได้มีประเภทกิจการร้านค้า
