Page 99 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 4
P. 99
“Ê͹ʹء ÊÃéÒ§ÊØ¢ ÊäµÅìÊÒ¸Ôµ (»·ØÁÇѹ) àÅèÁ 4”
2. ทำตนให้เป็นตัวอย่าง
สาธิตให้ดูหรือทำให้ดูเป็นตัวอย่าง เช่น รำฉุยฉาย ท่ารำเป็นอย่างไร
ต้องวางมือหรือนิ้วมืออย่างไร จึงจะถูกต้องตามท่ารำ การยิงมือ ต้องจับปน
มือเดียวหรือสองมือ จับลักษณะไหนจึงจะถูกต้องตามหลักวิชาการ
การแต่งกายสุภาพ ควรแต่งอย่างไรให้เหมาะสมกับความเป็นครู ฯลฯ
ปฏิบัติตนเป็นแบบอย่าง ทั้งด้านกายและวาจา เป็นครูต้องแต่งกาย
ให้เรียบร้อยสุภาพ ดูดี น่าเคารพนับถือ วาจาคำพูดต้องสุภาพ ถูกกาลเทศะ
ฯลฯ เหมือนคำโบราณว่า “สอนคนอื่นอย่างไร ต้องทำตนอย่างนั้น” ครูต้อง
เป็นต้นแบบให้กับนักเรียนในทุกด้าน
3. ทรงเลือกใช้คำที่เหมาะสม คือทรงใช้คำพูดให้เหมาะกับบุคคล สถานที่
เพศ วัย ความรู้ของบุคคลนั้น ๆ เช่น ครูสอนอนุบาล ก็ต้องใช้คำพูดที่เหมาะสม
กับเด็กเล็ก น้ำเสียงก็ต้องเหมาะสมกับวัยของเด็ก ครูมัธยม หรือครูมหาวิทยาลัย
ก็ต้องใช้คำพูดอีกระดับหนึ่ง เพื่อให้เหมาะสมกับวัยของนักเรียน นักศึกษา
4. รู้จังหวะและโอกาส คือการรอความพร้อม สำหรับการสอนบุคคล
ที่ไม่เหมือนกัน เช่น คนใจร้อน กำลังโกรธมาก ก็ไม่ควรสอนในขณะนั้น
เหมือนพระพุทธเจ้าทรงรอโอกาสในการเทศน์โปรดพุทธบิดา ซึ่งผ่านหลายปี
พระองค์จึงเสด็จไปเทศน์โปรด ทรงรอให้พุทธบิดา ทรงคลายทิฏฐิมานะ
ของกษัตริย์ก่อนจึงสอนได้
5. ยืดหยุ่นในการใช้เทคนิควิธี คือ ทรงดูว่า กรณีไหนควรใช้วิธีใด
บางครั้งนุ่มนวล บางครั้งเข้มงวด คือต้องใช้ทั้ง “พระเดชและพระคุณ”
