Page 104 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 4
P. 104
âçàÃÕ¹ÊÒ¸ÔµÁËÒÇÔ·ÂÒÅÑÂÈÃÕ¹¤ÃÔ¹·ÃÇÔâò »·ØÁÇѹ
สอนนักเรียนเรื่องใด จะตองไมกระทำผิดในเรื่องนั้นๆ
ครู ต้องเป็นคนตรง ซื่อสัตย์ ไม่หน้าไหว้หลังหลอก ถ้าสอนนักเรียนว่า
“อย่า” ตนเองก็ไม่มีข้อบกพร่องในเรื่องนั้นๆ หรือสอนนักเรียนว่า “ต้องทำ”
ครูก็ต้องทำในสิ่งนั้น ๆ ให้ได้ด้วย อย่าให้เขาสำนวนว่า “ว่าแต่เขา อีเหนา
เป็นเอง” หรือ “ปากว่าตาขยิบ” “สอนแต่คนอื่น ตนเองไม่เคยมองดู”
ต้องสำนึกเสมอว่า “สอนอย่างไร ต้องทำอย่างนั้น” ถึงจะเป็นต้นแบบ หรือ
แม่พิมพ์พ่อพิมพ์ที่มีคุณภาพได้
ตองมีวิญญาณความเปนพอแม
ครู ต้องมีวิญญาณความเป็นพ่อแม่อยู่ในตัวครูด้วย พ่อแม่รักลูก
อย่างไร ครูก็ต้องรักลูกศิษย์อย่างนั้น ต้องใช้พรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา
มุทิตา และอุเบกขา ในการปกครองนักเรียน เพื่อให้เขาเจริญเติบโต
ในสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีคุณภาพ เหมือนที่เราพูดกันเสมอ ๆ ว่า
“ครูคือพ่อแม่คนที่สองของนักเรียน” แต่อย่ารักมากจนมองไม่เห็นความผิด
ที่นักเรียนทำ มิฉะนั้น จะเข้าสำนวนที่ว่า “พ่อแม่รังแกฉัน”
ตองมีวิญญาณความเปนครู
คำว่า “วิญญาณความเป็นครู” หมายถึง คนเป็นครูต้องรักใน
วิชาชีพครู ต้องมีคุณธรรมจริยธรรม เช่นมีเมตตากรุณาต่อนักเรียน
มีความหนักแน่นในเหตุผล ไม่มีอคติกับนักเรียน ซื่อสัตย์ในวิชาชีพ ปฏิบัติ
ต่อนักเรียนเหมือนพ่อแม่ปฏิบัติต่อลูก ต้องยึดมั่นในจรรยาบรรณครู
หรือความเป็นครูที่ดี ดังต่อไป
