Page 8 - คู่มื่อฝึกทักษะภาษาไทย
P. 8
่
ิ
ื
่
ึ
ื
คูมอฝกทักษะภาษามลายูถ่นและทักษะการสอสารภาษาไทย 5
บทที่ 2 ทักษะการเขียน
ั
การเขียนเป็นการแสดงความคด ความรู้สึก ความรู้ ให้ปรากฏเป็นลายลักษณ์อกษรเพื่อสื่อความหมาย
ิ
ให้ผู้อ่านเข้าใจในเจตนาของผู้เขียน งานเขียนที่ดีควรจะมีลักษณะดังนี้
1. ชัดเจน ผู้เขียนต้องเลือกใช้คำที่มีความหมายเด่นชัด อ่านเข้าใจง่าย ไม่คลุมเครือ
2. ถูกต้อง ในการเขียนต้องคำนึงถึงความถูกต้องทั้งในด้านการใช้ภาษา ความนิยมและเหมาะสม
กับกาลเทศะ
3. กะทัดรัด ท่วงทำนองการเขียนจะต้องมีลักษณะใช้ถ้อยคำน้อยแต่ได้ความหมายชัดเจน
4. มีน้ำหนัก งานเขียนที่ดีต้องมีลักษณะเร้าความสนใจ สร้างความประทับใจ ซึ่งเป็นผลมาจากการ
เน้นคำการเรียงลำดับคำในประโยค การใช้ภาพพจน์
5. มีความเรียบง่าย งานเขียนที่ใช้คำธรรมดาที่เข้าใจง่าย ไม่ใช้คำฟุุมเฟือย ไม่เขียนอย่างวกวน
ไม่ใช้คำปฏิเสธซ้อนปฏิเสธ จะมีผลทำให้ผู้อ่านเกิดความเข้าใจและเกิดความรู้สึกกับงานเขียนนั้นได้ง่าย
ภาษาพูด คือ ภาษาเฉพาะกลุ่ม หรือเรียกว่า ภาษษปาก เช่น พวกภาษากลุ่มวัยรุ่น บางครั้งฟังแล้วดู
ไม่สุภาพ มักใช้พูดระหว่างคนที่สนิทสนมกันมากๆ
ภาษาเขียน คือ ภาษาเขียนที่ลักษณะเคร่งครัด ในหลักทางภาษา เรียกว่า ภาษาแบบแผน ระดับไม่เคร่งครัด
มากนัก เรียกว่า ภาษากึ่งแบบแผน หรือ ภาษาไม่เป็นทางการ
ตัวอย่างเปรียบเทียบภาษาพูดและภาษาเขียน
๑.ภาษาพูดเป็นภาษาเฉพาะกลุ่มหรือเฉพาะวัย เช่น
วัยโจ๋ = วัยรุ่น
เจ๋ง = เยี่ยมมาก
แห้ว = ผิดหวัง
เดี้ยง = พลาดและเจ็บตัว
มั่วนิ่ม = ทำไม่จริงจังและปิดบัง
๒.ภาษาพูด มักเป็นภาษาไทยแท้ คือ ภาษาชาวบ้าน เข้าใจง่าย เป็นภาษากึ่งแบบแผน เช่น
ผัวเมีย = สามี ภรรยา
ดาราหนัง = ดาราภาพยนตร์
ปอดลอย = หวาดกลัว
๓.ภาษาพูดมักเปลี่ยนแปลงเสียวสระและเสียงพยัญชนะ รวมทั้งนิยมตัดคำให้สั้นลง เช่น
เริ่ด = เลิศ
เพ่ = พี่
จิงอะป่าว = จริงหรือเปล่า
๔.ภาษาพูด ยืมคำภาษาต่างประเทศ และมักตัดคำให้สั้นลง เช่น
เว่อร์ (Over) = เกินควร เกินกำหนด
จอย (Enjoy) = สนุก เพลิดเพลิน
ก๊อบ(Coppy) = สำเนา ต้นฉบับ
