Page 67 - รายวิชาภาษาไทย(พท31001)
P. 67

ห น า  | 67



                                                                                                      
                               ั
                                               ิ
                                                              ี
                                                                      
                                                                           
               แนวคิดอยางไร  ตวละครมีลักษณะนสัยอยางไร  สุนทรยภาพแหงบทรอยกรองเปนอยางไร เชน การใชถ
               อยคาเหมาะสม มีความไพเราะ และสรางมโนภาพแจมชัดมากนอยเพียงใด เปนตน ในการอานวรรณคด      ี
                                                
                                                            
                   ํ
                                          ็
               ประเภทรอยกรองจะไดรับรสเตมที่ บางครั้งผูอานจะตองอานออกเสียงอยางชา ๆ  หากเปนบทรอยกรอง
                                                                           ํ
                                                                                       ิ
               และอานเปนทํานองเสนาะดวยแลว  จะทําใหผูอานไดรับรสแหงถอยคา  ทําใหเกิดจนตภาพไดรับความ
                                 
                        
               ไพเราะแหงเสียงไปดวย
                              ิ
                                                  ี
                                                                 ี
                       ในการวเคราะหวิจารณวรรณคดนั้น    ตองฝกตความหมายของบทรอยกรอง    ในชั้นแรก
                                                               
                                      ิ
               จะตองศึกษาตวอยางการวเคราะหวจารณจากการตีความหรืออานจากหนงสือที่วเคราะหวจารณและ
                            ั
                                                                                              ิ
                                                                                      ิ
                                                                               ั
                                               ิ
               ตความวรรณคด  จากนั้นจึงตองฝกวิเคราะหวิจารณ  ฝกพิจารณาอยางรอบคอบ  การตีความแนวคิดใน
                 ี
                             ี
                           ี
                                       
               เรื่องวรรณคดนั้นไมจําเปนตองเหมือนกัน  ขึ้นอยูกับการมองและประสบการณของผูตีความ
                                                        

                                 
               ตัวอยางการวิเคราะหวรรณคดี
                    
                 
               รายยาวมหาเวสสันดรชาดก
                       มหาเวสสันดรชาดกเปนชาตหนึ่งของพระโพธิสัตวกอนที่จะเสวยพระชาตเปนพุทธองค
                                               ิ
                                                                                      ิ
                            
               เนื้อความโดยยอมีดังนี้
                       ครงหนงกษัตริยแหงกรุงสีวีราษฎรทรงพระนามวา       พระเจาสญชัย      มีพระมเหสี
                              ึ่
                         ั้
                                      ี
               ทรงพระนาม  พระนางผุสดและพระราชโอรสองคหนึ่งทรงพระนามวา เวสสันดร
                                                         
                                                                         
                                           
                       พระเวสสันดรมีพระทัยฝกใฝการทําทานมาแตยังทรงพระเยาว  เมื่อมีพระชนมายุพอสมควรที่จะ
                                               
                  ิ
                                     ิ
               อภเษกสมรสไดก็ทรงอภเษกสมรสกับพระนางมัทรี      พระเวสสันดรทรงบําเพ็ญทานบารมีทุกวันมี
                                                                              ู
                                                                                   ู
               พราหมณจากเมืองกลิงคราษฎรแปดคนไดมาขอชางปจจัยนาคซึ่งเปนชางคบานคเมือง  พระเวสสันดรได
                                          
                       
                                                                             ิ
               ประทานชางแกพราหมณเพราะทรงทราบวา  เมืองกลิงคราษฎรเกิดทุพภกขภยทําใหบรรดาชาวเมืองสีวี
                                                                                 ั
                            
                     
               ราษฎรโกรธแคนขับไลพระองคออกจากเมือง
                       พระเวสสันดรไดเสดจออกจากเมืองพรอมดวยพระนางมัทรีพระโอรสและธิดา  ตลอดทางที่เสดจผ
                                                          
                                     
                                        ็
                                                                                                     ็
                                                      
                                                                      ิ
                                                                   ํ
                               
                                      
               านไดบริจาคของตางๆ แกผูที่มาขอจนหมดสิ้น แลวทรงพระดาเนนโดยพระบาทจนถึงเขาวงกต  ประทับ
                    
               อยู ณ ที่นั้น ทรงผนวชเปนฤาษี  พระนางมัทรีก็ทรงรักษาศีล
                       กลาวถึงพราหมณชูชกไดภริยาสาวสวยคนหนึ่งมีชื่ออมิตตาดา    นางไดยุใหชูชกไปขอสอง
                                              ิ
               กุมารจากพระเวสสันดร    ชูชกก็เดนทางไปยังเขาวงกตไดพบพระเวสสันดรพระองคไดประทานสอง
                                                                                       ็
               กุมารใหแกชูชก  ชูชกฉุดกระชากลากสองกุมารไปจนพนประตปา  สวนนางมัทรีเสดจออกไปหาอาหาร
                                                                     ู
                                         
                                
                             
                                              
                                                                            ็
                                                 
               ไปประสบลางรายตางๆ ทําใหทรงเปนหวงพระโอรสและพระธิดาจึงเสดจกลับอาศรม  พอทราบความจริง
               เรื่องพระโอรสและธิดาก็ทรงอนุโมทนาดวย
                                                 
   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72