Page 103 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 103

babypigU                                         The Byzantine


                 กุกกัก!

                 พลั่ก!!
                                   ิ
                        ้
                                                    ้
                 ประตูไมบานใหญ่ถูกเปดเขามาดวยฝมือของเจาของปราสาทแห่งนี้ ไจโร
                                             ี
                                          ้
                                     ้
                                                ้
                    ้
                                      ์
                 ่
                                                         ่
            เดินดุมๆเขามาอย่างไม่สบอารมณ แววตาคมดุจองมองไปที่รางบอบบางที่ตนเคยกก

                                             ้
                                                     ้
            กอด กาลังนั่งกอดเข่าเหม่อลอยมองออกไปดานนอกหนาต่าง
                 หมับ!
                             ้
                                ้
                 ไจโรควาหมับเขาที่ตนแขนเล็ก พลางจับปลายคางมนที่หันมองมาอย่างตกใจ
                       ้
                                                       ้
                                          ์
                       ี
              ้
            ใหเชิดขึ้น นิ้วเรยวเกลี่ยปอยผมสีบลอนดสว่างที่ปรกใบหนางามออกอย่างเบามือ
                               ้
                    ็
                 "เปนอะไร หลบหนาฉันท าไม"
                 "ปล่อย!"
                                                       ้
                                ้
                                                               ่
                 คนตัวเล็กสะบัดหนาหนีไปทางอื่น ไหล่บางทั้งสองขางถูกอีกฝายกดเอาไว  ้
                               ้
                              ้
                                                                   ่
              ้
            แลวผลักรางบอบบางใหลมลงนอนราบไปกับเตียง ก่อนที่ไจโรจะตามมาครอมทับ
                    ่
                                   ิ
                                                        ้
                                           ่
                        ้
                 ไจโรไม่ไดตั้งใจจะล่วงเกนอะไรอีกฝาย เขาเพียงแต่ตองการคุยกับวาเลนเซีย
               ู
               ้
                                                ้
                ื่
              ้
                                                                       ั
            ใหรเรอง ว่าเพราะเหตุใดถึงไม่ยอมออกมาจากหองหลังจากวันทเรารวมรกกันคร้งนั้น
                                                                  ั
                                                            ี่
                                                               ่
            วาเลนเซียกไม่คุยกับเขาอีกเลย
                     ็
                 “จะท าอะไรเราน่ะ!”
                                  ่
                                                 ้
                 แขนเล็กดันแผงอกแกรงที่ครอมทับตัวเองไวพลางดิ้นพล่านออกจากการเกาะ
                                      ่
                                                       ้
                                     ี่
            กุม ที่ท าใหชวนนึกถึงวันนั้น วันทเขามีอาการฮท แกมนุมรอนผะผ่าวยามที่รอยยิ้มมุม
                                                     ่
                    ้
                                              ี
                                                  ้
                                                            ้
                                        ็
                      ่
                                      ่
            ปากของอีกฝายกระตุกขึ้นแขนแกรงกพลันโอบรอบเอวบางเอาไวแน่น ราวกับกลัวว่า
            อีกคนจะหนีหายไป
                        ้
                 “หลบหนาฉันท าไม”
                 “อย่าท าแบบนี้กับเรานะ”
                                          103
   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108