Page 104 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 104

The byzantine                                                   babypigU


                                       ้
                                              ิ
                มือเล็กดันใบหนาคมที่ค่อยๆโนมลงมาชดใกลใหหัวใจดวงนอยไหวสั่นเล่นๆ
                            ้
                                                  ้
                                                            ้
                                                    ้
                     ้
           วาเลนเซียใชสุดแรงที่ตนเองมีผลักรางหนาออกจากตนเอง แต่ไจโรกับไม่สะทก
                                     ่
           สะทานกับเรยวแรงอันนอยนิด
              ้
                    ี่
                             ้
                   ็
                “เปนอะไร เกบตัวอยูแต่ในหองท าไมหื้ม”
                                     ้
                                ่
                          ็
                        ่
                “อย่ามายุง”
                                               ็
                         ้
                            ้
                ปากเล็กงองุมเขากันคิ้วสวยพลางขมวดเปนปมแน่น วาเลนเซียที่แสนดื้อดึง
                        ่
                        ่
           คนเดิมกลับคืนสูราง ไม่บ่อยมากนักที่จะมีคนโดนเจาตัวพยศใส่ ซึ่งมีเพียงสองคน
                                                 ้
           เท่านั้น คือเจโรมกับไจโร
                ไจโรมลอบยิ้มในใจที่เห็นท่าทางดื้อดึงเล็กๆนอยๆของอีกคน มันน่าจับมาตีกน
                                                 ้
                                                                        ้
                                ้
             ้
           ใหหายดื้อนัก แต่ตอนนี้เขาตองปราบพยศเด็กดื้อเสียก่อน
                    ้
                “ไปขางนอกกันดีไหม”
                ชายหนุมแน่ใจว่าอย่างไรวาเลนเซียกคงไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน เพราะ
                                           ็
                      ่
           ประกายซุกซนในดวงตาหวานสวยนั่นเด่นชัด และแสดงออกมาจนหมดเปลือก
                รางบอบบางก าลังชั่งความคิดว่าตนเองควรจะตอบกลับอย่างไรดี –เขาอยาก
                 ่
                                                        ิ
                                            ้
           ออกไปขางนอกพอๆกับอย่างขังตัวเองไวในหองเพราะอายเกนกว่าที่จะสูหนาคนใจ
                                         ้
                                                                ้
                 ้
                                                                   ้
           รายที่ข่มเหงรงแกกัน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเขาทั้งคูก็เปนคูโชคชะตาของกันและกันอยู ่
                                                 ็
                                                    ่
                     ั
                                               ่
            ้
           แลว ไม่ว่าอย่างไรเรองพวกนี้มันกตองเกดขึ้นในสักวัน
                                         ิ
                                    ็
                          ื่
             ้
                                     ้
                         ้
                “อื้อ ไปกได”
                       ็

                                                                ้
                                                          ์
                รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ภาพทิวทัศนเบื้องหนามันท าให ้
                    ์
                                ้
                                                           ่
                      ิ
           เขาอารมณดีเกนกว่าจะแสรงท าหนาบูดบึ้งกลบความเขินอาย –ทุงดอกไมที่ทอดยาว
                                                                 ้
                                     ้
                                        ื่
                                                          ี่
                                                 ่
           ตลอดทางนั้นช่างน่าเชยชมนัก ไม่น่าเชอว่าภายในปาลึกจะมีที่ทสวยงามแบบนี้
                                                                  ี
                                                          ้
                           ่
                          ้
           หลงเหลืออยู ดอกไมปามากมายหลากสายพันธุขึ้นเต็มพื้นทหญาสีเขียวขจ เถาวัลย ์
                                              ์
                     ่
                                                       ี่
           ลดเลี้ยวเคี้ยวคดสวยงามจนไม่อาจหาภาพธรรมชาติที่งดงามแบบน้ไดจากที่ไหน
                                                               ้
                                                             ี
                                         104
   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109