Page 127 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 127

babypigU                                         The Byzantine


                    ี
                       ้
                                           ้
                 “เรยบรอยดีใช่ไหม”ไจโรถามแฝดนอง และไดรบการตอบกลับเปนการพยัก
                                                   ้
                                                   ั
                                                                ็
               ้
            หนา
                                  ิ
                          ้
                    ุ่
                 “พรงนี้เราตองคุยกันนดหน่อย”
                    ้
                 “ได”
                    ้
                                   ้
                                             ้
                 “แลวนี่นายมาท าอะไรหองฉัน”เจโรมจองมองไจโรอย่างจับผิด พอดีที่เหลือบ
                                                        ็
            ไปเห็นกรชเล่มเล็กที่มีคราบเลือดสีแดงสดเป้อนอยู จึงกมเกบมันขึ้นมาชูต่อหนาของ
                                                                      ้
                   ิ
                                             ื
                                                  ่
                                                     ้
            พี่ชายตนเอง “หมายความว่ายังไง!”
                 “..........”
                                                    ื
                 “ท าไมไม่พูดอะไรหน่อยล่ะ มันของนายไม่ใช่หรอไง”
                             ็
                      ิ
                 “ใช่ กรชเล่มนี้เปนของฉัน”
                                   ็
                 “เลือดที่คอเรา...ไจโรเปนคน ท..ท าเหรอ”
                                     ้
                                            ิ
                                                 ่
                 วาเลนเซียลุกขึ้นนั่งพลางจองไปที่กรชที่อยูในมือของเจโรม และมันยังคงมี
                                                             ้
                                                             ู
                                                     ้
                                                             ้
                                                 ื่
                                  ิ
                      ื
            คราบเลือดเป้อนอยูที่ปลายกรช เขาไม่อยากจะเชอมันถาเขาไม่ไดรสึกตัวตื่นขึ้นมา
                           ่

            เพราะเจบแสบเหมือนกาลังถูกกรดแทง
                   ็
                                     ี
                 “อ..อืม”
                                                    ิ
                                                             ้
                 “ที่คองั้นเหรอ นี่นายจะฆ่าเธอเหรอ”เจโรมทิ้งกรชเล่มนั้นแลวยืนจองแฝดพี่
                                                                 ้
            ดวยความเสียใจและผิดหวังในตัวของไจโรเปนอย่างมาก
                                             ็
             ้
                              ื
                 เสียใจที่เชอ นับถอในความเด็ดขาด และความฉลาดของไจโร หากแต่ตอนนี้
                         ื่
                                                              ้
                                       ่
            หมอนั่นราวกับคนขาดเขลา แมแต่คูชีวิตของตนเองก็ยังคิดจะฆ่าไดลง
                                   ้
                 “ขอโทษ”
                                          127
   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132