Page 128 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 128

The byzantine                                                   babypigU


                ค าขอโทษที่กล่าวออกมาจากปากหยักนั่นยิ่งท าใหเจโรมกาหมัดแน่น พุงตัว
                                                                     ่
                                                     ้

                          ้
             ้
           เขาเหวี่ยงหมัดซัดเขาใส่ใบหนาคมดุเต็มๆจนไจโรเซถอยหลัง
                                 ้
                “บาไปแลวหรอไง”
                  ้
                          ื
                       ้
                “ฉันไม่มีขอแกตัวอะไรทั้งนั้น เพราะฉันคิดจะท าแบบนั้นจรงๆ”
                       ้
                                                           ิ
                           ้
                                                          ู่
                                        ้
                                                                      ื่
                                      ้
                “ฮึก ท าไม”วาเลนเซียสะอื้นไห ดวยความเสียใจเมื่อสักครเขาพึ่งจะยอมเชอใจ
           ไจโรไปเอง เหมือนเขาถูกหักหลังเมื่อรความจรงว่าสาเหตุที่ไจโรเขามาในหองนี้ ก ็
                                       ู
                                                                 ้
                                                           ้
                                       ้
                                             ิ
                        ้
           เพื่อที่จะฆ่าเขาใหตาย
                “วาเลนเซียฉันขอโทษ”
                               ้
                                           ้
                แขนยาวของไจโรควาตัวคนตัวเล็กเขามาเพื่อหวังที่จะกอดปลอบกลับถูกคน
                                                            ั
                                                ้
                                  ้
                          ้
           ตัวเล็กผลักออก ซ ้ารายยังถูกนองชายตัวเองมองดวยความหมดศรทธา
                                         ิ
                “ออกไปเถอะ นายมันโหดเหี้ยมเกนไปแลว”
                                              ้
                                 ้
                เจโรมเอ่ยเพียงเบาๆแลวโอบกอดวาเลนเซียที่ยังคงรองไหสะอึกสะอื้นจนแทบ
                                                      ้
                                                          ้
           จะขาดใจ –ไจโรเดินกลับออกไปอย่างเงียบๆกระทั่งถึงหองของเขาแลวถึงทิ้งตัวลงบน
                                                    ้
                                                              ้
           เตียงอย่างคนหมดเรยวแรง
                          ี่
                                                                     ้
                                                   ้
                                 ้
                แขนยาวยกขึ้นก่ายหนาผากหลับตาลงปล่อยใหน ้าตาไหลผ่านกรอบหนาจน
                                                   ั
             ี
                                ้
           เปยกชุ่ม เขาจะท าเช่นไรดีใหวาเลนเซียเชอใจเขาอีกคร้งในเมื่อเขาท ามันพังไป
                                          ื่
           ภายในพรบตาเดียว
                   ิ
                      ู
                                                                        ้
                เขาไม่รว่าเจาตาหวานจะใหอภัยเขาไดไหม จะลืมเรองนั้นไปไดหรอเปล่า แลว
                     ้
                         ้
                                                                ื
                                     ้
                                                              ้
                                                      ื่
                                             ้
           ลูกของเขาจะว่าอย่างไรหากรบรไดว่าคนเปนพ่อก าลังจะท ารายทั้งแม่ทั้งลูกลงไปใน
                                   ้
                                     ้
                                   ู
                                                        ้
                                           ็
                                 ั
           คราวเดียวกัน
                                         128
   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133