Page 129 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 129

babypigU                                         The Byzantine


                                                                       ้
                 หากตอนนั้นสัญชาตญาณความเปนพ่อคนของเขาไม่กู่รอง คงจะไม่มีแมแต่
                                                          ้
                                           ็
                            ้
                   ้
            โอกาสไดเฝ้ามองลูกนอยเติบโต...
                 “ขอโทษ”
                                    ี
                 แม้จะไมรู้วาแคน้มันจะเพยงพอหรอเปลา
                        ่
                                           ื
                              ี
                             ่
                          ่
                                               ่
                            ี
                                                 ิ
                    ่

                                               ี
                 แตเขาทาได้เพยงขอโทษจากใจจรงเทาน้จรงๆ
                                          ิ
                                             ่
                                               ิ่
                       ิ่
                           ี
                                                 ี

                      ี
                 หากมสงใดท่พอจะทาให้เขาได้ชดใช้ในสงท่กระทาไปได้ แม้ต้องแลกมาด้วย

                   ็
             ี
              ิ
            ชวตเขากยอม

                 เชาวันรงขึ้นวาเลนเซียตื่นขึ้นมาในออมกอดอันอบอุนจากเจโรม ดวงตาคมที่
                   ้
                       ุ่
                                            ้
                                                       ่
                                          ่
                                               ้
                                                          ่
                                                                 ้
            เผยความอ่อนโยนจองมองวาเลนเซียอยูก่อนแลว –หมาปาหนุมเกลี่ยแกมนิ่มเบาๆ
                                                      ่
                           ้
                                             ้
                                                                  ้
                                     ้
                                       ้
            อย่างเอ็นดูก่อนที่จะเคลื่อนใบหนาเขาไปใกลชิดมากขึ้น กระชับเอวบางใหแนบแน่น
            จดจองดวงตาของกันและกัน
                ้
                                                       ่
                                                         ่
                                                                     ้
                                                                   ่
                             ็
                               ็
                                 ่
                                         ้
                 และวาเลนเซียกเปนฝายพ่ายแพต่อดวงตาอันอบอุนคูนั้น มุดอกแกรงดวย
                                                                        ้
                             ้
            ความขวยเขิน ปรางแกมใสขึ้นสีชมพูระเรอจางๆ ท าเอาเจโรมหัวใจไหวสั่นคราแลว
                                           ื่
            คราเล่า
                 เขาโดนความน่ารักของวาเลนเซยพุงเข้าใส่อยางจัง
                                           ่
                                         ี
                                                   ่
                 “ฉันรกเธอ”
                     ั
                 “อื้อ เหมือนกัน”
                              ้
                                                                     ้
                                         ้
                 วาเลนเซียเงยหนาขึ้นมองใบหนาหล่อเหลาพลางพลิกตัวนอนตะแคงขางแลว
                                                                         ้
            จุบปากหยักไวๆ
             ๊
                 “คิดถึงฉันแค่นี้เองเหรอ”
                                          129
   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134