Page 152 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 152

The byzantine                                                   babypigU


                ซานต์ตัสกาหมัดแน่น แววตาของเขาวาวโรจนดวยอารมณแห่งโทสะ เขาไม่
                                                           ์

                                                   ้
                                                  ์
                                                ็
                ้
                 ั
           เคยไดรบค าชมจากท่านแม่เลยสักนิด เธอกลายเปนคนเย็นชาไม่ว่าเขาจะกระท าสิ่ง
                                                  ็
                       ้
                                                          ั
                 ็
                        ั
           ใดเขากไม่เคยไดรบอะไรเลยสักอย่าง ทว่าท่านพ่อเปนคนที่ฉุดร้งเขาขึ้นมา
                  ้
                                         ์
                    ้
                       ู
                       ้
                     ู
                แมนรทั้งรว่าท่านแม่ยังคงอาวรณต่อนองชายของเขาที่หายไป แต่เหตุใดถึงไม่
                                            ้
                                           ็
                    ั
           มอบความรกความอบอุนจากออมอกคนเปนแม่เหมือนอย่างเคย ถาไม่ใช่เพราะเด็ก
                                                            ้
                                  ้
                             ่
           คนนั้น ท่านแม่ก็คงจะรกและอยูขางเขาตลอดไปไม่ใช่หรอ
                                    ้
                                                     ื
                            ั
                                   ่
                                               ั
                                                  ้
                “ท่านแม่ไม่เคยที่จะมองมาที่ลูกเลยสักคร้ง แลวลูกจะอยูขางท่านไปเพื่ออะไร
                                                          ่
                                                           ้
           ทั้งกองทัพลีโกส และอ านาจแห่งไบแซนไทน ไม่มีใครเหมาะสมที่จะควบคุมมัน
                                           ์
           เท่ากับลูกอีกแลว”
                       ้
                                             ์
                ชายหนุมแสยะรอยยิ้มขึ้นอย่างเจาเล่หเขาย่างเทาตรงไปที่กองทัพของเขาที่
                      ่
                                                    ้
                                         ้
             ้
           สรางมันขึ้นมาเพื่อสิ่งนี้โดยเฉพาะ
                                                 ้
                                             ้
                                               ้
                                                         ้
                                                          ั
                เขาจะตองยิ่งใหญ ควาบัลลังกนั้นมาใหไดแลวเขาจะไดรบค าชมและรอยยิ้ม
                      ้
                                       ์
                                ้
                              ่
           ของท่านพ่อเหมือนอย่างที่เขาท ามันมาตลอด เพียงแค่ทุกอย่างส าเรจลง ไม่ว่ามัน
                                                             ็
                                                                 ็
                                                              ์
                                       ์
              ้
                            ้
           จะตองแลกมากับการลางฆ่าเผ่าพันธุของตนเองไปอีกสักกี่ศพ ซานตตัสกจะท ามัน
           ใหจนได  ้
             ้

                ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง
                     ี
                เสียงฝเทาของกองรบที่กระทุงไมพองลงกับพ้นดังเขามาจนถึงดานในของ
                                                               ้
                                     ้
                                        ้
                                                 ื
                       ้
                                                      ้
           ปราสาท ฝูงนกนอยแตกกันกระเจงและทองฟ้าสดใสพลันเปลี่ยนเปนมืดคร้ม
                                         ้
                                                            ็
                                    ิ
                       ้
                                                                  ึ
                                         152
   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157