Page 167 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 167

babypigU                                         The Byzantine


                   ้
                 “จะ มาสิ”
                                                                ้
                                                ่
                 เธอบีบฝามือเล็กเบาๆก่อนที่จะพาเด็กหนุมไปยังลานดินกวางดวยกัน ราวกับ
                                                             ้
                        ่
                                                       ้

            เธอกาลังอยูในหวงแห่งความฝน ลูกชายที่เธออยากเห็นหนามาโดยตลอดปรากฏ
                        ้
                     ่
                                   ั
            ขึ้นอยูตรงหนาของเธอ
                      ้
                 ่
                                                    ่
                               ้
                                                       ็
                 ลิลลี่แน่ใจว่าเด็กนอยผมบลอนด์ที่เธอจูงมืออยูนี้ เปนลูกชายของเธอที่หายไป
                                                           ้
                                                                     ้
            อย่างแน่นอน เธอไม่มีวันลืมเม็ดไฝบนปลายจมูกร้นๆน เธอจ าไดขึ้นใจว่าลูกนอยของ
                                                 ั
                                                    ี่
            เธอนั้นมีมัน
                    ้
                 “เจาชออะไรหรอ”
                      ื่
                             ื
                                                                       ้
                                                               ่
                                                                  ้
                            ้
                 ลิลลี่ถามเด็กนอยขึ้นหลังจากที่มาจนถึงลานดิน พวกเขายืนอยูหนาทางเขา
                                                 ี
                                     ่
            ภายในนั้นมีผูคนมากมายที่ยืนอยูในนั้น และมันเงยบสงบเสียจนเธอแอบใจหาย
                      ้
                   ื
                                 ่
                 หรอวา...เธอจะมาไมทัน
                      ่
                 “วาเลนเซีย ท่านล่ะ”
                        ี
                                ้
                                                                 ี
                 “ขาตองรบเขาไปแลววาเลนเซีย ดานในตองไม่ใช่เงยบสงบแบบน้ หากไม่มี
                                          ้
                           ้
                   ้
                                                       ี
                                                ้
                     ้
                                                ่
                  ิ
            อะไรเกดขึ้น...”ลิลลี่ว่าพลางปล่อยมือจากเด็กหนุมไป
                                                    ้
                 วาเลนเซียเองกพึ่งจะนึกไดว่าตนเองก็ตองรบเขาไปเช่นกัน เพราะเขาตองการ
                                                                     ้
                                                 ี
                                              ้
                                     ้
                             ็
                ้
                            ้
            มาหามไจโรเพื่อจะไดไม่เสียคนตัวโตไป และทุกอย่างที่มันก าลังสั่นเตือนวาเลนเซีย
               ่
                              ี
            อยูมนอก ท าใหเขาตองรบวิ่งเขาไป
                        ้
                            ้
                                   ้
                               ่
                                          ้
                 “ไจโร!”วาเลนเซียฝาผูคนเขาไปดานใน ทุกคนยืนเงยบสงบราวกับกาลังไว ้
                                      ้
                                                       ี

                                  ้
            อาลัยใหใครเสียอย่างนั้น แรงฉุดกระชากแขนเรยวเล็กเขาไปในออมกอดจนบดบัง
                   ้
                                                      ้
                                               ี
                                                            ้
                      ้
            ภาพเบื้องหนา
                                          167
   162   163   164   165   166   167   168   169   170   171   172