Page 168 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 168

The byzantine                                                   babypigU


                              ่
                ฝามือหนาอันอบอุนนั้นก าลังสั่นเทา ลูบหลังบอบบางของคนตัวหอม เจโรมไม่
                 ่
                                                   ็
                                          ้
                 ้
                                                                 ้
           อยากใหวาเลนเซียเห็นภาพบาดตานั่น แมแต่เขาเองกยังท าใจกับมันไม่ได
                “อย่ามอง”
                “ท าไมล่ะเจโรม แลวไจโรล่ะ ไจโรอยูไหน!”
                                           ่
                              ้
                มือเล็กผลักอกหนาออกแต่กไม่เปนผล เจโรมกระชับรางของวาเลนเซียใหแน่น
                                     ็
                                                       ่
                                         ็
                                                                      ้
                                                  ์
           ขึ้นกว่าเดิม เขาข่มตาแน่นพยายามสะกดกั้นอารมณของตัวเองเอาไว เจโรมไม่อยาก
                                                              ้
                                                ้
                                                ู
                                            ้
                                          ้
                                                 ื่
                  ้
                ้
            ้
           รองไหใหวาเลนเซียเห็น เพราะมันจะท าใหเจาตัวรเรองทั้งหมด
                “หมอนั่น...สบายดี”
                “ไม่จรง...ปล่อยเรานะ!”
                     ิ
                                                              ่
                วาเลนเซียดิ้นสุดแรงจนกระทั่งหลุดออกมาจากแผงอกอันอบอุน ดวงตาหวาน
                                 ้
                                                        ื
                                                                     ่
           ของเขาจองมองไปยังเบื้องหนา หยาดเลือดสีแดงสดที่แปดเป้อนพื้นดิน ชายหนุมตัว
                  ้
                                                               ็
                                                           ้
                                                   ี่
                                            ่
                                                            ู
                      ่
           ขาวซีดที่ยืนอยูตรงกลางลานนั้น และชายหนุมอีกคนทวาเลนเซียรจักเปนอย่างดี
                     ิ
                “ไม่จรง! ไจโร!!!”
                                                                 ้
                                                 ็
                น ้าเสียงสะอึกสะอื้นและหยาดน ้าตาที่ไหลเปนสาย คนตัวเล็กวิ่งเขาไปกลาง
                                    ้
           ลานดินที่มีไจโรนอนจมกองเลือดดวยบาดแผลเหวอะหวะ มือเล็กสั่นเทาค่อยๆ
                              ่
           ประคองศีรษะของชายหนุมขึ้น วาเลนเซียกอดรางนิ่งสงบของไจโรที่ยังคงลืมตา
                                              ่
                            ้
           พรอมกับเสียงสะอื้นไหปานจะขาดใจ
             ้
                “ท าไมไม่ฟงเรา! ไจโรตื่นเดี๋ยวนี้!!!”
                        ั
                “วาเลนเซียพอเถอะ เขาไปสบายแลว”เจโรมฉุดแขนเล็กขึ้นมา แต่วาเลนเซีย
                                          ้
           สะบัดออก แลวตะกองกอดหมาปาหนุมดวยความรสึกที่ผสมปนเปกันไปหมด
                      ้
                                                 ้
                                                 ู
                                          ้
                                    ่
                                       ่
                “ไหนบอกจะอยูกับเราไง นายออกมาท าไม!”
                            ่
                                         168
   163   164   165   166   167   168   169   170   171   172   173