Page 172 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 172

The byzantine                                                   babypigU


                “ไจโรเหรอ...”

                          ้
                                      ้
                มือเล็กลูบไลไปตามกรอบหนาคมคาย มือของวาเลนเซียสั่นเทา อีกทั้งยัง
                            ้
                      ้
           ปล่อยน ้าตาใหรนไหลดวยความดีใจ ที่เรองทั้งหมด...มันเปนเพียงแค่ความฝนของ
                                                      ็
                                         ื่
                       ิ
                                                                   ั
                                ื่
                        ั
                                    ิ
                      ็
                             ้
           เขา และมันเปนฝนที่คลายเรองจรงมากที่สุด
                                   ้
                “ขอโทษนะ ฉันขอโทษ ใหอภัยฉันไดไหม”
                                           ้
                                    ั
                                                                ่
                                  ้
                “อื้อ..”วาเลนเซียพยักหนารวๆก่อนจะซุกซบลงไปบนแผ่นอกอบอุนที่ไจโรมอบ
           ใหแก่กัน “อย่าหายไปไหนอีกเลยนะ”
             ้
                “ท าไมถึงคิดว่าฉันจะหายไป?”
                “เราฝน..และมันไม่ดีเลย”
                    ั
                “อื้ม ฉันจะไม่หายไปไหนฉันสัญญา”
                                 ้
                        ่
                                                 ้
                                                                     ้
                                                                ้
                หมาปาหนุมมองสบเขาไปในดวงตาหวานที่ชอนมองมา ก่อนที่เขาจะโนม
                     ่
                                                     ่
                                                  ้
               ้
           ใบหนาลงจรดรมฝบางเพื่อคลายความกังวลต่างๆใหกับรางบาง
                         ี
                      ิ
                                                   ื่

                         ั
                “อื้อออ”กาป้นเล็กทุบไหล่หนาไปมาเมื่อพึ่งคิดเรองบางอย่างได ไจโรผละจูบ
                                                              ้
                  ็

           ออกแต่กไม่วายจูบซับน้าหวานมุมปากที่เลอะออกมา
                “เจโรมไปไหนเหรอ”
                “ออกไปหาผูเฒ่าดามารช ก่อนที่เธอจะฟ้นขึ้นมาไดไม่นาน”
                                  ์
                          ้
                                              ื
                                                      ้
                          ่
                                                                     ้
                แขนหนาดึงรางบางจนเขามาชดกับแผ่นอกกระชับวงแขนรอบเอวบางใหแน่น
                                   ้
                                       ิ
                                                ็
                                                     ้
                          ็
                                ้
                                            ้
           ขึ้นยิ่งกว่าเดิม เขาเปนห่วงเจาตัวตั้งแต่เมื่อเชาที่เปนลมลมไป เล่นเอาทุกคนใจ
                                                       ็
                                                     ้
                                                                   ้
           หายไปทั่วปราสาท จนกระทั่งเขารเรองราวทุกอย่างจากผูเปนพ่อ นั่นยิ่งท าใหเขาเปน
                                                                        ็
                                      ื่
                                    ้
                                    ู
           กังวลว่าจะบอกเล่าเรองราวเกี่ยวกับตัวตนที่แทจรงของวาเลนเซียอย่างไร
                           ื่
                                                ิ
                                              ้
                “จะมีพิธประลองใช่ไหม”
                       ี
                                         172
   167   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177