Page 62 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 62

The byzantine                                                   babypigU


                                                          ้
                วาเลนเซียลากเจโรมไปทางโนนทีทางนั้นทีอย่างไม่รจักเหน็ดเหนื่อย วา
                                        ้
                                                          ู
                               ี่
           เลนเซียนั้นราเรงกว่าตอนทเจอกันคร้งแรกเสียอีก ความสดใสและรอยยิ้มงดงามที่เจ
                                       ั
                    ่
                       ิ
                ้
                      ็
                 ั
                                                        ้
                                                          ็
           โรมไดรบนั้นเปนสิ่งยืนยันเสียงค ารามภายในจตใจของเขาไดเปนอย่างดี
                                             ิ

                           ื
                         ้
                “กลับกันไดหรอยัง”
                                                                       ์
                                            ้
                                                          ์

                เจโรมถามขึ้นในขณะที่อีกคนกาลังจองเธสตรอล สัตวในเมืองเวทมนตที่มี
                   ็
                         ี
                      ้
                                                          ้
                                                 ้
           ลักษณะเปนมามีปก มีดวงตาสีขาวโชติช่วง ใบหนาและคอคลายมังกร  มีกายและ
                               ี่
                                                    ้
                              ์
                         ์
                                       ์
           กระดูกสีด า(สัตวในแฮรรพอตเตอรปรากฏในภาคหา)เธสตรอลมีสัญชาติญาณ
                                                                ์
                   ี่
                                                  ็
           พิเศษ -เกยวกับทิศทางและการเคลื่อนที่ไดรวดเรวอย่างมหัศจรรยในอากาศ มี
                                             ้
           สัญลักษณเปนความโชครายและความตาย
                              ้
                     ็
                   ์
                “นั่นตัวอะไรน่ะ”
                                    ี
                “เธสตรอล อย่าไปจับมันเชยวนะ”เจโรมดึงวาเลนเซียมาอีกฝง
                                                             ั่
                             ้
                                              ้
                “ท าไมถึงจับไม่ได”วาเลนเซียเอ่ยถามดวยความสงสัย มันกดูสวยดีออก เปน
                                                             ็
                                                                        ็
           อะไรที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลยดวยซ ้า
                                    ้
                              ็
                                ั
                  ้
                “ถาไม่อยากตาย กฟงฉัน”
                “อ..อ้อ”
                    ื
                วาเลนเซียหลุบตาต ่า พลางเดินตามการจูงของเจโรมไปอย่างเงยบๆ –เขาไม่ร ้ ู
                                                               ี
                                                       ้
                                                 ็
           นี่นาว่าจะเปนยังไงถาหากเผลอไปแตะตองมัน แต่กไม่เห็นตองกุมมือเขาแน่นขนาดนี้
                                         ้
                          ้
                    ็
                                       ์
                                                                ็
                                                                       ็
                เมื่อเดินเที่ยวชมเมืองเวทมนตและสัตววิเศษต่างๆในเมืองนี้เสรจ เจโรมกพา
                                              ์
                                                            ้
           วาเลนเซียออกมาจากที่นั้น ทั้งที่อีกคนยังคงเหลียวหลังมองตาละหอย
                                          ็
                “ถาอยากมาอีก เดี๋ยวฉันพามาอีกกได”
                  ้
                                            ้
                                                                   ั
                                                                      ้
                                              ้
                ตากลมโตมีประกายแวววาวขึ้นทันทีที่ไดยิน ปากอิ่มยกยิ้มอย่างน่ารก แลวกึ่ง
                    ้
           วิ่งกึ่งเดินใหทันตามช่วงขายาวๆของชายหนุม
                                            ่
                “นี่นาย จากที่นี่ไปไบแซนไทนไกลแค่ไหน”
                                      ์
                                         62
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67