Page 65 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 65

babypigU                                         The Byzantine


                                      ์
                              ้
                       ้
                 เขาจดจองใบหนาสมบูรณแบบของอีกคนอยูเนิ่นนาน มันช่างน่าเสียดายที่
                                                    ่
                  ั
                                   ์
            ความรกของเขาที่มีต่อแวมไพรตนนี้นั้นส่งไปไม่ถึง หน าซ ้าเขายังไม่สามารถพูดอะไร
            ออกไปไดเลย
                   ้
                              ี
                           ่
                             ่
                 เราเจอกันแคไมก่วัน
                                       ่
                 แตเขากลับตกหลุมรักคนท่ไมใชคูโชคชะตาของตัวเอง
                    ่
                                          ่
                                         ่
                                     ี
                                 ็
                 ทั้งเผ่าพันธุของเรากแตกต่างกันอย่างสิ้นเชง ผลสรปคือเราไม่สามารถรกกัน
                                                        ุ
                          ์
                                                  ิ
                                                                       ั
                                      ้
            ได ไม่สิ..เขาไม่สามารถรกโจเนสไดคนเดียวต่างหาก เพราะมันผิดหลักธรรมชาติ
                              ั
              ้
                 “นายจะไปไหนต่อ”
                                ์
                 “คงกลับไบแซนไทนเลย”
                                                                     ้
                                            ้
                 “เดินทางปลอดภัยนะ”โจเนสเอ่ยพรอมรอยยิ้มก่อนที่จะหันหลังเดินเขาไปใน
            ปากทางถ้า

                 “เดี๋ยว!”
                                                                         ั
                 เสียงเรยกของนาเรซซท าใหโจเนสหยุดชะงักก่อนจะหันหลังกลับมา และรอรบ
                                  ์
                      ี
                                      ้
                                    ่
              ั
                               ้
                         ์
            ฟงในสิ่งที่นาเรซซนั้นติดคางอยูในใจ
                 “อืม ว่าไง”
                                         ้
                 “ตลอดสองวันที่เราเดินทางไปดวยกัน ฉันชอบมันมากนะ”
                                                             ้
                                                                     ้
                                     ้
                 นาเรซซมองต ่าพลางเกาทายทอยแกเกอ ก่อนเขาจะเงยหนาขึ้นมาแลวคลี่ยิ้ม
                                             ้
                                              ้
                       ์
                            ๋
                                          ้
                                      ้
            บางเบาจนเห็นรอยบุมปรากฏขึ้นขางแกม
                      ็
                 “ฉันกชอบเหมือนกัน”
                                      ื
                                 ็
                  ี
                          ิ
                           ่
                 รบบอกมาสวานายกคดเหมอนฉัน
                                  ิ
                 โจเนสนึกคิดในใจ กเพราะว่าเขาเองกรสึกดีกับนาเรซซเหมือนกัน มันเปน
                                               ็
                                                ้
                                                                         ็
                                                            ์
                                                ู
                                 ็
                                                         ้
                                ี่
                                                                        ้
                                                  ็
                      ิ
            ความรกที่เกดขึ้นเพียงไม่กวัน แมเขาจะรดีว่ามันเปนไปไม่ไดเลยสักนิด ที่เราจะไดอยู ่
                                     ้
                  ั
                                          ้
                                          ู
                           ี
                          ่
            เคียงขางกันเปนคูชวิต...
                       ็
                 ้
                                  ื
                 “มความสุขตอไปนะ ลมฉันซะเพราะเราคงรักกันไมได้”
                           ่
                                                       ่
                   ี
                                           65
   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70