Page 80 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 80

The byzantine                                                   babypigU


                  ้
                                             ้
                                                 ิ
                                    ี
           หรอวันทาประลองของสายเลือดทจะแต่งตั้งผูมีสิทธ์ในต าแหน่งจ่าฝูงมาประลองกัน
                                    ่
             ื
           เมื่อนั้นวาเลนเซียก็จะปลอดภัย เพราะเขาแน่ใจว่าไจโรไม่มีทางแพหมอนั่นแน่
                                                            ้
                           ้
                “เราขอดอกไมไดไหม”
                             ้
                             ้
                                    ้
                มือเล็กประคองเจาดอกไมแสนสวยไวในมืออย่างอ่อนโยน วาเลนเซียตองการ
                                                                    ้
                                            ้
           ที่จะน าดอกไมสวยๆพวกนั้นมาท าเปนมงกุฎเหมือนเช่นที่เคยท าที่บาน –ดวงตาแวว
                                      ็
                      ้
                                                            ้
                                                 ิ
                                                                ้
                                                                     ้
           วาวเปนประกายระยิบระยับของวาเลนเซียงดงามเกนกว่าที่เจโรมจะขัดคานได เขา
                ็
                                       ้
           โคลงศีรษะเชงอนุญาตก่อนจะจูงมือนอยๆพาไปยังมานั่งเล็กๆที่อยูไม่ไกลกัน
                                                  ้
                                                            ่
                     ิ
                “นั่งรอฉันเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวฉันตัดดอกไมมาให้”
                                             ้
                “อื้อ”
                           ้
                                                                        ่
                                                                      ้
                รางสูงเห็นว่าเจาตัวหอมของตนเชอฟงอย่างว่าง่าย เขาก็คุกเข่าลงตรงหนาราง
                                         ื่
                 ่
                                            ั
                                 ิ
                     ้
           บางพลางความือเล็กมาจรดรมฝปากลงบนหลังมือนิ่มอย่างอ่อนโยน –ก่อนที่เขาจะ
                                   ี
                                   ้
                                     ้
                                                     ้
                                                             ้
           เดินไปที่สวนดอกไมเพื่อตัดมาใหเจาตัวหอมที่ยังคงใบหนาแดงก ่าดวยความขวยเขิน
                          ้
                เจโรมแยมรอยยิ้มอย่างมีความสุข เขาไม่เคยสุขใจมานานมากแลวจนกระทั่ง
                                                                ้
                       ้
                                         ้
             ้
                              ็
                                   ู
                                   ้
           ไดพบกับวาเลนเซีย เขากไม่เคยรสึกว่าใชเวลาในแต่ละวันอย่างเปล่าประโยชน  ์
           เพราะเขาเอาเวลาทั้งหมดมาเฝ้ามองคนตัวเล็กนั่นอย่างไรล่ะ
                                                     ่
                                                 ่
                จนกระทั่งดอกไมเต็มฝามือทั้งสองของหมาปาหนุม เขาจึงหอบกลับไปหาวา
                                 ่
                             ้
           เลนเซียที่นั่งมองผีเสื้อและผึ้งบินวนรอบสวนดวยความสนุก
                                             ้
                “มากพอหรอเปล่า”
                         ื
                “เยอะมากต่างหากล่ะ”
                                                                     ื่
                วาเลนเซียตาลุกวาวแลวหยิบดอกไมขึ้นมาดมกลิ่นหอมอ่อนๆของมัน –ชนชม
                                           ้
                                 ้
                  ้
                                                                ่
                                                  ้
           ดอกไมไดไม่เท่าไหร มงกุฎดอกไมฝมือของเจโรมกไดวางประดับบนผมนุม
                ้
                                                ็
                                     ี
                                    ้
                          ่
                                        ้
                              ่
                                          ้
                ดวงตาคมจับจองรางเล็กตรงหนาดวยความเอ็นดูเต็มประดา วาเลนเซียดู
                           ้
              ั
                                        ็
                                                                  ่
                                                                     ิ
           น่ารกกว่าที่เขาคิด พอเลิกพยศใส่เขา กกลายเปนเพยงแวมไพรตัวเล็กทใสซือบรสุทธ์  ิ
                                              ็
                                                         ์
                                                 ี
                                                               ี
                                                               ่
                “ชอบไหม”
                                         80
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85