Page 85 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 85

babypigU                                         The Byzantine


                 “ไม่ได! อยูที่นี่กไม่ไดเหมือนกัน”
                             ็
                                ้
                      ้
                         ่
                 “ท าไม”
                                         ้
                                         ู
                 “ไจโร...หมอนั่นจะ..ไม่ได ฉันไม่รจะท ายังไงแลวจรงๆ”
                                    ้
                                                      ิ
                                                   ้
                                   ่
                                ์
                 วาเลนเซียชอนนัยนตาคูสวยสบกับนัยนตาคม พลางกระพรบตาปรบๆอยู ่
                                               ์
                          ้
                                                             ิ
                                                                  ิ
                    ่
            อย่างนั้น ฝามือเล็กวางลงที่กรอบหนาของเจาของผมหยิกหยักศก ก่อนจะลูบเบาๆไป
                                       ้
                                             ้
            มา
                         ่
                      ็
                 “เราเปนคูโชคชะตาของไจโร แลวเขาจะกลาท าอะไรเรา”
                                                 ้
                                         ้
                                                                ิ
                                                                      ้
                                                         ้
                               ้
                                          ้
                 เจโรมจับมือเล็กใหแนบลงตรงแกมสากของตนเอง แลวค่อยๆอธบายใหคนตัว
            เล็กเขาใจอย่างชาๆ
                         ้
                 ้
                                         ้
                 “ไจโรกลามากกว่าที่เธอคิด ฉันรจักฝาแฝดของฉันดี”
                                         ู
                        ้
                                                                   ื่
                                      ็
                                                               ้
                         ่
                 “เราจะอยูรอนายที่นี่ อย่าเปนห่วงไปเลย ตราบใดที่เขายังท าใหเราเชอใจไม่ได  ้
                       ้
                                                         ้
                           ้
            เขาไม่มีทางไดแตะตองตัวเราง่ายๆหรอก เรามีพลังหายตัวไดนะ เราจะหนีเขาในตอน
            ที่รสึกว่าจะเกิดอันตราย”
              ้
              ู
                                             ้
                                                             ้
                                            ่
                      ้
                                                     ็
                                                                   ็
                 ถึงแมคนตัวเล็กจะยังมีความกลัวอยูบางแต่เขากไม่อยากใหเจโรมเปนห่วง
                                                        ็
                        ้

            หากพาเขาไปดวยอีกคนก็จะเปนห่วงมากกว่าเดิมและไม่เปนอันทาอะไร สูใหวา
                                                                     ้
                                   ็
                                                                   ้
            เลนเซียรออยูที่นี่กคงจะปลอดภัยจากนายซานต์ตัสอะไรนั่น –แต่ก็ยังคงไม่ปลอดภัย
                      ่
                          ็
                                                                 ้
                                                       ่
                     ่
            จากไจโรอยูดี เขาไม่มีทางรไดเลยว่าไจโรคิดจะท าอะไรอยู สิ่งที่เขาท าไดอย่างเดียว
                                  ้
                                ู
                                ้
                                     ้
                            ่
            คือดึงพลังธาตุที่มีในรางกายมาใช
                 “แต่คราวนั้นที่เธอหายตัวหนีฉัน เธอเปนลมไปนะ”
                                              ็
                 “เพราะนั่นเป้าหมายเราไกลเกนไปต่างหาก”
                                        ิ
                                          ้
                 “สัญญามาว่าถาเกิดอะไรขึ้นเธอตองหนีจากไจโรใหไกลที่สุด”
                             ้
                                                       ้
                 “อือ เราสัญญา”

                                           85
   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90