Page 358 - ព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី
P. 358
យ៉ាហាន 19:4 352
ូ
4
្
ពីឡាត់ អចញអៅ ខ្ងអ្រៅ មងអទៀត អេើយ មន្បសាសន៍ នឹង ពួកអគ ថា ៖
្
្
្
្
្
“ អមើល៍! ខំ នាំ េកអនរះ អចញ មក ជួប េករល់គ្ អដើម្បីឲ្យ េករល់គ្ ដឹង ថា ខំ រក
ញា
ញា
ុ
ុ
ី
មិន អ�ើញ អទាស េវែ ក្ង គ្ត់ អឡើយ ” ។
ុ
ី
្ឡា្កា្គទា្ត្បហារជីវ ិ ្្្រះគយ្តវ ៊ ូ
់
់
5
ុ
់
ូ
៊
លា
អពលអនារះ ្ពរះអយសវ យង អចញមក ខ្ងអ្រៅ ទាំង ពាក មកដ បនា និង
៌
ើ
៍
ុ
៍
វែ
់
៏
អាវថវង ពណសាយ ។ ពីឡាត ក មន្បសាសន នឹង ពួកអគ ថា ៖ “ អមល! មនស្ស
្
េងអេើយ ! ” ។
ឹ
6 •
ិ
ួ
ូ
ើ
ើ
ួ
៏
គា
អៅអពល អ�ញ ្ពរះេង ពក នាយកបជាចារ្យ នង ពក ត្មរួត ក ថ្សក អឡង
ក
ក
ថា ៖ “ ឆ្ង អៅ ! ឆ្ង អៅ ! ” ។
៍
ពីឡាត មន្បសាសន នឹង ពួកអគ ថា ៖ “ ចរ េករល់គ្ យក គ្ត អៅ ឆ្ង អដាយ
្
្
់
់
ក
ូ
ញា
ខនឯង អៅ ពីអ្ពារះ ខំ រក មិន អ�ើញ អទាស ក្ង គ្ត់ អឡើយ ” ។
លា
ុ
ុ
ួ
7
ឹ
ឹ
ញា
ូ
ពួក ជនជាតិយដា តបថា ៖ “ អយើងខំ មន ្កត្យវ ិ ន័យ អេើយ រាម ្កត្យវ ិ ន័យ
ុ
់
លា
លា
អនារះ េ្កអនរះ គួរថត សាប ពីអ្ពារះ វា រាំងខន ជា ្ពរះប្រារបស់្ពរះ ” ។
ុ
ួ
8 9
់
់
ើ
្
់
លា
អៅអពល ពឡាត ឮ ពាក្យ អនរះ គ្ត កានថត ខ្ច អេយ ចលអៅ កង វ ិ មន
ី
ូ
ុ
ើ
ិ
ី
ុ
៉ា
តែ
្
េេបាល វ ិ ញ សរ ្ពរះអយសវ ថា ៖ “ អត េក មក ពណ្ ? ” ។ បថន ្ពរះអយសវ មន
ិ
ូ
ួ
៊
ូ
៊
10
ើ
ើ
ែ្ល់ ចអមលាយ ដល់ គ្ត់ អឡយ ។ ដអច្រះ ពីឡាត ក មន្បសាសន៍ថា ៖ “ អត េក
ូ
្
់
៏
ើ
ិ
មន នយយ នង ខ អទ ឬ ? អត េក មន ដឹង ថា ខ មន សទេណ្ច អដារះថលង េក នង
្ធិ
ើ
ិ
ំ
ំ
្
ញា
ិ
ិ
្
ិ
ំ
ឹ
ញា
ុ
ុ
ំ
មន សិទ្ធិេណ្ច ឆ្ង េ្ក អទ ឬ ? ” ។
ក
11
ំ
៊
្ធិ
ម
ើ
្ពរះអយសវ ្ទង តបថា ៖ “ អោក គ្ន សិទេណ្ច អល ខំ អសារះអឡយ
ញា
់
ូ
ើ
ុ
ើ
ុ
ុ
អលកថលងថត បាន ្បទាន មក អោក ពខ្ងអល បអណ្រះ ។ អេតអនរះអេយបានជា
៉ា
ើ
ើ
ី
ណ
ងា
េ្ក ថដល ្បគល់ ខំ មក អោក មន បាប ធន់ជាង ” ។
ញា
ុ
12
់
៏
ុ
៉ា
តែ
រាំងពអពលអនារះមក ពីឡាត ក ពយាយម អដារះថលង ្ពរះេងគា បថន ពួក
ី
ូ
ើ
ជនជាត យដា ថ្សកអឡើង ថា ៖ “ ្បសនអប អោក អដារះថលង េកអនរះ អោក
ិ
ិ
្
់
លា
្
្
់
ឺ
មិនថមន ជា មិតតែ របស អសសារ អទ ។ េសេក ថដល រាំងខន ជា អសច គ ្បឆ្ំង នឹង
ួ
អសសារ!”។
13
៏
ូ
ពីឡាត ឮ ពាក្យ ទាំងអនរះ ក នាំ ្ពរះអយសវ អចញ មក អេើយ េងយ អល អរៅេ ី
់
ើ
គា
៊
ុ
