Page 321 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 321
278
สาราสารกถา
ี
ไปฟาร์มจระเข้สามพรานน่ะ เสือมันเล่นกับคนเหมือนแมว ท่มัน
ั
ี
เปล่ยนนิสัยไปอย่างง้น เพราะอะไร? ก็เพราะเราไปให้ทานมัน
ี
ใช่เปล่า? น่อธิบายอย่างง้ โอ้ย.. ให้ทานน้มันดีจริงๆ ใช่ไหมเล่า?
ี
ี
ี
เออ! คนท่ตระหน่ก็หาว่า ให้ทานก็เปล้องอย่างน้นเปล้อง
ื
ื
ั
ี
ี
อย่างน มันก็เปล้องน่ะซิให้ทาน ไม่ให้มันจะเปล้องได้อย่างไง?
้
ื
ื
เออ! จะไม่คิดให้ใครเลย! มันไม่ได้ เพราะจริงๆ แล้ว เราจะต้อง
ื
นึกว่า ความปล้มใจของเรา ความมีชีวิตอยู่ของพวกเราแต่ละคน
ี
ทุกวันๆ น้ มันเกิดจากเงินท่เราใช้ไปแล้ว ชีวิตท่เราอยู่ตรงน ี ้
ี
ี
ื
ื
มันเกิดจากเงินท่เราไปซ้อข้าวแล้วมากิน เงินซ้อข้าวกินยังอยู่
ี
ี
หรือเปล่า? (ไม่อยู่) เงินที่มันหมดไปแล้วต่างหากท่มันต่อชีวิต
ี
ี
ี
ให้เรามาอยู่ตรงน้ เงินท่อยู่ในกระเป๋าเรา ท่อยู่ในธนาคาร ถาม
ว่ามันมีประโยชน์รึเปล่า? (ไม่มี) มันยังไม่มีประโยชน์หรอก แต่
เราก็เตรียมไว้ จะไปใช้มันหมด
ไม่ใช่ว่า ให้เอามาใช้กันให้หมดน่ะ เพราะว่ามันก็ต้อง
ี
อาศัยไง เพราะชีวิตวันน้ก็ได้จากเงินท่ใช้ไปแล้ว ชีวิตพรุ่งน้ก ็
ี
ี
จะได้เอาเงินท่ยังอยู่น้ไงมาใช้ต่อ ก็เพราะชีวิตมันไม่ใช่มีวันน ้ ี
ี
ี
มันมีวันพรุ่งนี้ มีวันต่อๆ ไป
�
เพราะฉะน้น เสบียงกรังมันก็ต้องเก็บไว้เท่าท่จาเป็น
ั
ี
ั
ื
จะไปเก็บไว้มากหม่นล้านแสนล้าน มันก็เศษกระดาษท้งน้น
ั
อย่าไปเก็บกัน มาท�าบุญกันให้หมดเถิด (สาธุ) เออ! อย่าหาว่า
หลอกรึนี่? หลอกไหม? (ไม่หลอก)
