Page 69 - ประวัติศาสตร์การสงคราม

67

ชัยชนะอันสำคัญของนโปเลียน และชาวฝรั่งเศสได้ยกย่องเชิดชูนโปเลียนว่าเป็นแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ของฝรั่งเศส
ยากทจี่ ะหาผูใ้ ดเปรียบเทยี บได้

ต่อมา นโปเลียนไดร้ บั อนุญาตจากรัฐบาลฝรงั่ เศสให้ยกกองทัพไปรบอยี ปิ ต์ (Egypt) ค.ศ.1798 และถือ
โอกาสเข้าตีเอาเมืองตา่ ง ๆ ทผี่ ่านไปมาเป็นเมอื งข้นึ ของฝรั่งเศสได้เปน็ จำนวนมาก รวมท้ังเกาะมอลต้า (Malta)
ซงึ่ ได้ใช้เปน็ ฐานทพั ท่ีดีของฝรงั่ เศสแห่งหนง่ึ ด้วยเข้ายึดเมืองอเล็กซานเดรียและกรุงไคโรได้เป็นผลสำเร็จวาสนา
ของนโปเลียนได้รุ่งโรจน์ขึ้นไปโดยลำดับ จนกระทั่งใน ค.ศ.1802 นโปเลียนได้รับแต่งตั้งให้เป็นกงสุล หรือ
หวั หนา้ รฐั บาลปกครองประเทศฝรง่ั เศสตอ่ ไปตลอดชีวติ เพราะเห็นวา่ นโปเลียนได้สร้างความเจริญสูงสุดให้แก่
ฝรง่ั เศส ไดร้ ับความนิยมรักใคร่จากประชาชน ดงั นัน้ ในที่สดุ นโปเลยี นจึงประกาศตนเป็นพระเจ้าจกั รพรรดิแห่ง
ประเทศฝรัง่ เศสเมอ่ื ค.ศ.1804

นโปเลียนมิใช่จะมีอำนาจวาสนาแต่ในประเทศฝรั่งเศสเท่านั้น หากแต่ยังได้แผ่ขยายอำนาจของตน
ออกไปในประเทศใกล้เคียงด้วย เชน่ สวสิ เซอรแ์ ลนด์และเยอรมัน อยา่ งไรกต็ าม ความปรารถนาของนโปเลียน
ทีจ่ ะยกกองทัพไปตเี กาะองั กฤษน้นั ก็ยงั ไมม่ ที างจะสำเร็จลงได้ เพราะองั กฤษมีกองทพั เรือทเ่ี ข้มแข็งกว่าฝรั่งเศส
เป็นอันมาก นโปเลียนจึงได้หันไปทำศึกกับออสเตรยี (Austria) ปรัสเซีย (prussia) และรัสเซีย (Russia) ต่อไป
นโปเลยี นสร้างศัตรไู ว้มากทำใหฝ้ รงั่ เศสอยไู่ ม่สงบ

วุฒิสภาฝรั่งเศสจึงได้ประชุมหารือและตกลงตัดสินใจ เมื่อวันท่ี 3 เมษายน ค.ศ.1814 ประกาศให้
นโปเลียนออกจากราชบลั ลงั ก์ พร้อมกับประกาศแต่งตงั้ รฐั บาลฝร่ังเศสใหมโ่ ดยมีตาเลรังค์ ผซู้ ึ่ง นโปเลยี นได้เคย
ชบุ เล้ียงมาและกลบั เป็นผู้ทรยศต่อนโปเลยี นเป็นหัวหน้าคณะรฐั บาลฝร่ังเศสแทน ซ่ึงในขณะน้ันนโปเลียนได้คุม
กำลังทหารไปสู้รบป้องกันกรุงปารีสให้พ้นจากเงื้อมมือของข้าศึกที่ฟองเตนโปล (Fontainebleau) ห่างจาก
กรุงปารีสประมาณ 60 กิโลเมตร นโปเลียนเห็นว่าไม่มีทางที่จะต่อสู้และขัดขืนอีกต่อไป จึงได้ยอมสละราช
สมบัติเมื่อวนั ท่ี 20 เมษายน 1814 ต่อมารัฐบาลได้นำตวั นโปเลียนไปปล่อยท่ีเกาะเอลบา (Elba) ซึ่งเป็นเกาะ
เล็ก ๆ แห่งหนึ่งของฝรั่งเศส และรัฐบาลได้ออกประกาศแต่งตั้งให้พระอนุชาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ขึ้นเป็น
พระเจ้าแผ่นดนิ โดยมีพระนามวา่ พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 ครองราชย์บลั ลงั ก์

นโปเลยี นได้ถกู ปล่อยที่เกาะเอลบา ประมาณ 10 เดอื น นโปเลยี นไดล้ อบลงเรือเล็กลำหน่ึงมาข้ึนเกาะ
ทฝ่ี รงั่ เศสอีกเม่อื วนั ท่ี 1 มนี าคม ค.ศ.1814 และนโปเลยี นไดร้ วบรวมทหารประมาณ 900 คน เพ่ือใช้เป็นกำลัง
ขับไลร่ ฐั บาลและกลับมามอี ำนาจอกี ต่อไป ทางรฐั บาลได้สง่ จอมพล เนย์ ไปจับตัว นโปเลยี น แตป่ รากฎว่าจอม
พล เนย์ กลับใจเข้าข้างนโปเลียน ยกกองทัพเข้ามากรงุ ปารีสเพื่อยดึ อำนาจจากรัฐบาลฝรั่งเศส ดังนั้น บรรดา
ประเทศต่าง ๆ ที่เคยประกาศสงครามกับนโปเลียน จึงไดต้ กลงพร้อมกันที่จะส่งกำลังทหารออกไปทำการสู้รบ
กบั นโปเลียนอกี

นโปเลียนได้แสดงบทบาทของขุนศึกต่อไปในการรบครั้งสำคัญระหว่างกองทัพนโปเลียนกับ กองทัพ
อังกฤษ ซ่ึงมี จอมพล เวลลิงตนั (Wellington) เปน็ แม่ทพั อังกฤษ มีกำลงั พลถึง 8 หม่ืนคน ตั้งอยู่ บนเนินสูงที่
เรียกว่า มองต์แซงต์จอง (Mont st Jean) ใกล้หมู่บ้านวอร์เตอร์ลู (Waterloo) ในขณะเดียวกัน นโปเลียนมี
กำลังน้อยกว่า คอื มีเพยี ง 6 หมืน่ คน วันที่ 18 มถิ นุ ายน ค.ศ.1815 ทำการสูร้ บอยา่ งกลา้ หาญ นโปเลียนเหน็ ว่า
ไม่มที างท่ีจะทำการสู้รบเอาชยั ชนะได้อีกต่อไป จึงประกาศสละราชสมบัติอกี ครง้ั หน่ึง