Page 215 - KÜLTÜR ATÖLYESİ III

213

gerçekçi ürünlerdi. Bu dergi, alışılmış aydınlarımızın “okuyan” kesimiydiler. halkçı ve ülkücü bir gökçe yazının,ister
beğenilerin, ölçülerin dışında Dergilerin, kitapların baskı sayılarının hoşlanalım, ister hoşlanmayalım, bu
bir gelişime, “Köy”ü her yönüyle artmasında onların çabalarının yurda gerekli bir ulusal okulunun
tanıtan bir akıma kaynak oldu. sağladığı birikim yadsınamaz. su katılmamış öz çocukları
Enstitüler, biçimsel demokrasiye 1950’de “Bizim Köy” patlamasıyla oldular. Bu toprakların dış ve iç
zenginlerini karıştırdılar. En güzeli,
geçtiğimiz 1946 yılında edebiyatımız, düşün yaşamımız halkla eğilen bir eğitimden neler
yozlaştırılmağa başlandı, daha bir ivme kazandı. Düşüncesiyle çıkabileceğini açıkça gösterdiler.”
sonra da ulusal uyanışa, atılıma yaşamını birleştiren, halkla
karşı güçlerce kapatıldı. Buralardan bütünleşen yazarlar geliyordu. Halkla eğilen eğitim düzenini yıkanlar,
yetişenler, edindikleri değerleri yazma, Devrimci ozan Ceyhun Atuf Kansu Enstitüleri kapatanlar, baskıları köylü
eğitim düzenimizi tümüyle aynı “öze köyden gelen halk sanatçıları sanatçılar üzerinde yoğunlaştıranlar.
kavuşturma savaşını sürdürdüler. için şöyle diyor: “Dilleri sağlam, Ama onlar aydınlık ve güzel
Her düşün ve sanat yaşamımızı düşünceleri toprağa basıyor, ulusal işleri yapıtlarıyla sürdürüyorlar.
canlandırıcı ve güçlendirici ortamın bilinçaltından çıkarıp getirdikleri
hazırlanmasına çaba harcadılar. kadınlar ve erkekler evrenselliğe
Sayıları yirmi binin üstündeydi ve doğru yürüyorlar. Gerçek toplumcu, Milliyet Sanat - 1974