Page 57 - นาวิกศาสตร์ ฉบับเดือนธันวาคม ๒๕๖๔
P. 57
๑. ฮะเบสสมอพลันออกสันดอนไป ๓. เกิดมาเป็นไทยใจร่วมกันแหละดี
ลัดไปเกาะสีชังจนกระทั่งกระโจมไฟ รักเหมือนพี่เหมือนน้องช่วยกันป้องปฐพี
เที่ยวหาข้าศึกมิได้นึกจะกลับมาใน สยามเป็นชาติของเราอย่าให้เขามาย�่ามายี
ถึงตายตายไปตายให้แก่ชาติของเรา ถึงตายตายให้ดีตายในหน้าที่ของเรา
๒. พวกเราดูรู้เจ็บแล้วต้องจ�า ๔. พวกเราทุกล�าจ�าเช่นดอกประดู่
ลับดาบไว้พลางช้างบนยอดกาฟฟ์จะน�า วันไหนวันดีบานคลี่พร้อมอยู่
สยามเป็นชาติของเราธงทุกเสาชักขึ้นทุกล�า วันไหนร่วงโรยดอกโปรยตกพรู
ถึงเรือจะจมในน�้าธงไม่ต�่าลงมา ทหารเรือเราจงดูตายเป็นหมู่ให้ชาติไทย
พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์
กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักด ิ ์
โปรดสังเกตค�าว่า “ฮะเบส” ค�าร้องแท้แต่ดั้งเดิมเป็นภาษาโบราณมาตั้งแต่บรรพบุรุษทหารเรือนั้น ท่านใช้ “ฮ”
ี
ิ
นกฮูก ไม่ใช้ “ห” หีบ แต่อ่านออกเสียงว่า “หะเบด”และส่งท่สาคัญของเพลงน้คือ ช่อของเพลงท่เป็นภาษาไทย
ี
�
ื
ี
�
ั
ื
ี
ึ
ั
ี
เพลงพระนิพนธ์ของเสด็จเต่ยต้งแต่แรกน้นไม่มีช่อเพลง แต่จะเอาคาร้องท่ข้นต้นน้นเป็นช่อเพลง เพลงของเสด็จเต่ย
ื
ั
ี
เพลงนี้จึงมีชื่อว่า เพลง “ฮะเบสสมอ” หรือ “ฮะเบสสมอพลัน” ซึ่งต่อมาอีกหลายปีไม่ทราบว่า ใคร เมื่อใด เพราะ
เหตุใด จึงได้เปลี่ยนชื่อเพลงพระนิพนธ์ “ฮะเบสสมอ” เป็น “เพลงดอกประดู่”
“เสด็จเตี่ยไม่เคยแต่งเพลงดอกประดู่”
นาวิกศาสตร์ 55
ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๖๔
