Page 49 - นาวิกศาสตร์ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔
P. 49

ื
                                ื
              �
             ทาการประมงไปแล้วหรอไม่ประการใด และทหารเรอ
             ตามทัพเรือภาคต้องเตรียมก�าลังพลท�าหน้าที่ “พนักงาน
                    ี
                               ้
              ้
                  ้
                    ่
             เจาหนาทการประมง” ไวตามสมควร เพราะตอไปอาจเกด
                                              ่
                                                      ิ
                                             ้
              ึ
                                          ี
                                          ่
                                     ู
                               ึ
                         ึ
                            ู
             ศกหอยนางรม ศกปม้า ศกปลาท ฯลฯ ทจะตองไปช่วยงาน
             ที่จังหวัดชายทะเล โดยรัฐมนตรี (เกษตร ?) แต่งตั้งเป็น
                           ่
                              ื
                                             ่
                                             ี
             พนกงานเจาหน้าท หรอไปจาก “ศรชล.” ททหารเรอเป็น
                                                   ื
               ั
                     ้
                           ี
             ก�าลังหลักอยู่
                                      ี
                                              ู่
                 ศึกหอยแครงเป็นศึกภายในท่จะคุกรุ่นอย หากทางการ
                          ็
                    ึ
                                       ุ
             ไม่หย่าศกโดยเดดขาด แต่ความรนแรงและผลกระทบ
                  ี
             น้อยท่หากเป็นศึกภายนอก หรือการกระทบกระท่งกันใน
                                                  ั
                             ี
             ทะเลระหว่างประเทศท่เกิดจาก “การประมง” เช่นกันจนเป็น
             “สงครามในทะเล” อย่างสงครามปลาคอด  (Cod War)
                                                     ื
                                                   ั
             ระหว่างไอซ์แลนด์กับอังกฤษก็เป็นเร่องใหญ่ ท้งเร่อง
                                          ื
             การใช้ก�าลัง และการเมืองระหว่างประเทศ
                                          ื
                  ั
                 ท้งไอซ์แลนด์และอังกฤษเป็นเพ่อนบ้านกัน และ
             เป็นประเทศชาวเกาะด้วยกันท้งคู่ ชอบกินปลาคอด   การประกาศขยายเขตประมงของไอซ์แลนด์ พร้อมทั้งส่ง
                                      ั
             และส่งปลาเป็นสินค้าออกเหมือน ๆ กัน แต่ไอซ์แลนด์  เรือรบไปคุ้มครองเรือประมงของตน บางครั้งส่งเรือใหญ่
                                               ื
             เป็นประเทศเกิดใหม่ และมีขนาดเล็กมากเม่อเทียบกับ  ขนาดเรือลาดตระเวน (HMS Belfast ขนาด ๑๘,๐๐๐ ตัน
                                                                                     ้
                                  ิ
             อังกฤษ โดยเฉพาะอย่างย่งกองทัพเรือไอซ์แลนด์เป็น   ขณะน้เป็นเรือพิพิธภัณฑ์ในแม่นาเธมส์ กรุงลอนดอน)
                                                                                     �
                                                                 ี
             เพียงแบบ “ป้องกันชายฝั่ง” มีเรือใหญ่เพียงเรือปืน  ในขณะท  ี ่  ก็มีเหตุร้ายบังเกิดเป็นระยะ ๆ เช่น เรือปืนไอซ์แลนด์ ตัดอวน
                                            ั
             อังกฤษเป็นประเทศมหาอานาจทางเรือด้งเดิม มีเรือใหญ่  เรือประมงอังกฤษ  เรือฟริเกตอังกฤษชนกับเรือปืนไอซ์แลนด์
                                 �
             จนถึงเรือลาดตระเวน และเรือบรรทุกเคร่องบิน แต่เพราะ  มีการใช้อาวุธยิงกัน เป็นต้น
                                           ื
                     �
                                                                 ั
                                                   ี
             ปลาคอดสาคัญต่อการอยู่รอดของไอซ์แลนด์จึงเส่ยงต่อ     ท้งไอซ์แลนด์และอังกฤษเป็นประเทศภาคีสนธ ิ
                                                                                              ี
             การพิพาทกับอังกฤษเป็น “สงครามปลาคอด” จนได้    สัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ (NATO) ท่ทางนาโต้
                 ไอซ์แลนด์ ได้รับเอกราชจากเดนมาร์กในปี พ.ศ.   พยายามไกล่เกล่ยให้สองฝ่ายประนีประนอมกัน ซ่งไอซ์แลนด์
                                                                       ี
                                                                                              ึ
             ๒๔๘๗ แลวได้ประกาศเขตน่านนาประมงครงแรกจากฝั่ง  บอกว่าจะออกจากนาโต้ถ้าอังกฤษไม่ถอนเรือรบไป
                                              ้
                     ้
                                      �
                                      ้
                                              ั
             ๓ ไมล์ทะเล ต่อจากน้นก็ได้ประกาศขยายเขตออกไปเป็น   โดยนาโต้ห่วงว่าหากไม่มีไอซ์แลนด์ก็จะขาดการเฝ้าตรวจ
                             ั
             ๔ ไมล์ ๑๒ ไมล์ ๕๐ ไมล์ จนกระทั่ง ๒๐๐ ไมล์ทะเล     แอตแลนติกเหนือ สงครามปลาคอดด�าเนินไปราว ๔ ปี
             ในปลายปี พ.ศ.๒๕๑๘ ทั้งนี้ก็เพราะปลาอย่างปลาคอด   โดยอังกฤษจ�ากัดการประมงรอบเกาะไอซ์แลนด์ลง และ
                                 �
                   ิ
                                                                         ้
                                                                         �
             ปลาแฮร่ง เป็นสินค้าออกสาคัญของไอซ์แลนด์แต่จับปลา  ประกาศเขตน่านนาประมงเป็น ๒๐๐ ไมล์ทะเลบ้าง เท่ากับ
                                                                        �
                                                                        ้
             ได้น้อยลงทุกที จึงต้องขยายน่านน�้าประมงพร้อมกับการ  ยอมรับเขตน่านนาของไอซ์แลนด์ไปด้วย ทางไอซ์แลนด์แถลง
             สงวนพันธุ์ปลาด้วย                             ชัยชนะสงครามปลาคอด ส่วนอังกฤษว่าเราคุยกัน “รู้เร่อง”
                                                                                                   ื
                                                                                ื
                            ึ
                 ทางอังกฤษ ซ่งทางสถิติปลาท่ทางอังกฤษจับได้   รู้เรื่องมานานแล้ว และจะรู้เร่องตลอดไป แต่ไอซ์แลนด์ก็ยัง
                                         ี
             ๓ ใน ๔ เป็นปลาทจับได้รอบ ๆ เกาะไอซ์แลนด์ โดย   คุมเข้มการประมงของตนตลอดมาเพราะเผลอไม่ได้
                             ่
                             ี
             อังกฤษจับปลาได้ปีละราว ๑๗,๐๐๐ ตัน อังกฤษจึงไม่รับร  ู้  ซึ่งอาจเกิดศึกยามสงบในทะเลอีกก็ได้
                                                                                     นาวิกศาสตร์   47
                                                                                     ปีที่ ๑๐๔  เล่มที่ ๒  กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54