Page 15 - ประวัติศาสตร์นิพนธ์ว่าด้วยพลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์

3

ิ
โดยไม่มีหลักฐานข้อเท็จจริงใดยืนยัน เรื่องราวอิทธปาฏิหาริย์ดังกล่าวสร้างภาพลักษณ์ “เสด็จเตี่ย”
่
็
ผู้มีพลังอ านาจไสยศาสตร์เหนือธรรมชาติทีขัดแย้งกับการเปนผู้น าความทันสมัยแบบตะวันตกมาสู ่
กองทัพเรือไทยโดยสิ้นเชิง

ิ
ั
่
ประเดนเหล่านี้ได้สอดคล้องกับข้อสังเกตของชัยวัฒน์ สถาอานันท์ทีได้อธบายถึงปญหา
็
ิ
ิ
ในการศึกษาชีวประวัตของผู้น าไทยว่า งานเขียนชีวประวัตของผู้น ามิได้น าเสนอข้อเท็จจริงอย่าง
่
่
ตรงไปตรงมา หากแตเปนการน าเสนอภาพลักษณ์ทีผู้เขียนชีวประวัติสร้างสรรค์ขึ้นเพือรักษาเกยรต ิ
ี
่
็
่
ของผู้น าผู้นั้น หรือโน้มน้าวชวนเชือผู้คนทางอุดมการณ์การเมือง รวมถึงสอดคล้องกับงานศึกษา
1
ี
ี่
ุ
เกยววีรบุรษทีได้อธบายว่า เรื่องราวของวีรบุรษจะมีการเปลี่ยนแปลงหรือตความให้ความหมาย
่
ุ
ิ
ุ
ใหม่แก่วีรกรรมของวีรบุรษผู้นั้นตามสภาพสังคม และมีบริบททางการเมืองเปนสาเหตุส าคัญทีท า
่
็
ิ
ให้เกิดการปรับเปลี่ยนเรื่องราวของวีรบุรษผู้นั้น ดังนั้น พระประวัตของกรมหลวงชุมพรฯจึงอาจ
2
ุ
ี่
่
มิได้น าเสนอข้อเท็จจริงเกยวกับพระองค์อย่างตรงไปตรงมา หากแตมีการเปลี่ยนแปลงแก้ไข
ิ
เรื่องราวของพระองค์ตามบริบททางประวัตศาสตร์ในแต่ละช่วงเวลา
ปริญญานิพนธ์เรื่อง ประวัติศาสตรนิพนธ์วาด้วยกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์
่
์
ิ
6
พ.ศ. 24 6 -2536 นี้จึงต้องการศึกษาเกยวกับงานเขียนพระประวัตของพระองค์ในเชิง
ี่
ิ
ิ
ื
่
ประวัตศาสตร์นิพนธ์ กล่าวคอ ศึกษาความเปลี่ยนแปลงของการเขียนประวัตศาสตร์ โดยมุงเน้นที ่
ี
ิ
่
เนื้อหาของงานเขียนในแตละช่วงเวลา รวมทั้งพิจารณาถึงวิธการกับหลักฐานทีนักประวัตศาสตร์ผู้
่
ั
นั้นใช้และเหตุปจจัยทีผลักดันให้เขาเขียนงานเขียนประวัติศาสตร์นั้น ซึ่งงานเขียนประวัตศาสตร์ใน
ิ
่
่
ี
่
แตละช่วงเวลาจะให้ความส าคัญตอเหตุการณ์หรือตความเหตุการณ์แตกตางกันอันเนืองมาจาก
่
่
่
ิ
3
ปจจัยแวดล้อมในแตละช่วงเวลาทีนักประวัตศาสตร์ผู้นั้นเขียนงานเขียนขึ้น โดยผู้วิจัยเห็นว่า
่
ั
ประวัตศาสตร์นิพนธ์ว่าด้วยกรมหลวงชุมพรฯทีมีการเผยแพร่ในช่วง พ.ศ. 2466-2536 แบ่งตาม
ิ
่
็
่
่
กลุมผู้เขียนออกได้เปน 2 กลุมใหญ คอ กลุมกองทัพเรือกับราชสกุลอาภากร และกลุมผู้มีความ
่
ื
่
่
เลื่อมใสพระองค์ ซึงกลุมกองทัพเรือกับราชสกุลอาภากรเปนกลุมทีมีความสัมพันธ์ตอกรมหลวง
่
่
่
่
็
่
่
ชุมพรฯโดยตรงในฐานะหน่วยงานทีพระองค์ทรงกรมในช่วงทียังมีพระชนม์ชีพกับกลุ่มทายาทผู้สืบ
่
่
่
่
่
สกุลพระองค์ ขณะทีกลุมผู้มีความเลื่อมใสพระองค์นี้เปนกลุมปจเจกชนทีมีความเลื่อมใสตอ
็
่
ั

1 ชัยวัฒน์ สถาอานันท์. (2527). ปญหาการศึกษาผู้น าทางการเมือง: แนวความคิดและข้อสังเกต
ั
ี
ี่
เกยวกับวิธการศึกษาเชิงประวัติ. ใน บทความประกอบการสัมมนากึงศตวรรษธรรมศาสตร์: 2477-2527 เรื่อง
่
ั
ปญหาการเขียนประวัติผู้น าไทย. หน้า 1, 16-17.
ิ
ุ
2 นิธ เอียวศรีวงศ์. (2536). วีรบุรษในวัฒนธรรมไทย. หน้า 1-2
3 Arthur Marwick. (1985). The Nature of History. p. 21-26.