Page 39 - นาวิกศาสตร์ เดือน ตุลาคม ๒๕๕๔
P. 39
ที่พักใจของนักเรียนที่สัตหีบคือแผนกวิชาการรบ เครื่องหมายโดดหอมาติดจนเพื่อน ๆ ล้อ ส่วนช่วง
พิเศษ โดยมี นาวาโท สันติ เกตุศรีพงษ์ศา เป็น บ่ายเป็นการเดินทางไกล ๑๐ กิโลเมตร
ผู้ดูแลความเป็นอยู่ สำหรับ นาวาเอก นิรัตน์ สะพายปืนยาวแบกเป้สวมหมวกเหล็ก มีนักเรียน
ทากุดเรือ ผู้อำนวยการการฝึกหลักสูตรท่านก็ไปอยู่ บางท่านที่ไม่ไหวจริง ๆ ก็ต้องพานั่งรถพยาบาลตาม
ร่วมหัวจมท้ายกับนักเรียนที่สัตหีบด้วย เช้าวันที่สอง เพื่อนไปหลังจากมีการหลอกให้นักเรียนเดินงงงวย
ที่สัตหีบภารกิจของนักเรียน นกส. ก็ยังเหมือนเดิม กับเส้นทางอยู่หลายรอบก็เดินทางมาถึงจุดที่ทาง
คือ เช้าตื่นตีห้าครึ่ง เพื่อมาวิ่งแต่คราวนี้เปลี่ยน ครูฝึกได้เตรียมไว้ให้สำหรับนักเรียนฝึกวิชาการ
บรรยากาศเป็นวิ่งขึ้นเขากรมหลวงแทน... “วิ่งขึ้น ยังชีพในป่าได้เรียนรู้การใช้ชีวิตให้รอดเมื่อหลงป่า
เขาแล้วเราลงน้ำ โปรดอย่าถามฉันให้มากเลย” ให้นักเรียนแบ่งกลุ่มหุงข้าวทำกับข้าวด้วยเสบียงที่
คงเป็นอีกหนึ่งภาพความประทับใจของนักเรียนซึ่งวิ่ง เตรียมไว้ให้ซึ่งก็ไม่พ้นมาม่า ปลากระป๋อง และ
จากแผนกรบพิเศษ หน่วยบัญชาการนาวกโยธิน ไข่เค็ม งานนี้แม่ช้อยไม่ต้องมารำ เชลล์ไม่ต้องมา
เลาะชายทะเลหาดเตยงามไปขึ้นเขากรมหลวงเพื่อ ชิมมีแต่ครูฝึกเดินชิมให้คะแนน เอาเป็นว่ากลุ่มไหน
สักการะเสด็จเตี่ย นักเรียนทำได้ดี วันนั้นมีฝน หุงข้าวไม่ไหม้ ไม่ดิบ เป็นใช้ได้ค่ะ วันต่อมามี
โปรยปรายเหมือนพรมน้ำมนต์ให้นักเรียนเล็กน้อย การพานักเรียนไปฝึกยิงปืนยาว ที่สนามยิงปืนของ
พอประมาณ พอวิ่งถึงยอดเขาความเหนื่อยของ หน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน ไม่มีมือปืนเป้าสะอาด
นักเรียนหายเป็นปลิดทิ้ง ครูฝึกก็เลยต้องให้วิ่งลงอีก นักเรียนแต่ละท่าน พร้อมที่จะเป็นหน่วยสนับสนุน
หนึ่งรอบ วันที่สองนั้นในช่วงเช้าพานักเรียน ไปดู กำลังรบ หลังจากการจบการฝึกภาคสนามห้าวัน
งานของหน่วยสงครามพิเศษทางเรือโดยมี นาวาเอก ที่สัตหีบ นักเรียนก็ยังต้องกลับมาสอบในรายวิชา
จงกล มีสวัสดิ์ และคณะให้การต้อนรับ ช่วงบ่าย ต่าง ๆ ที่ได้เรียนไปไม่ว่าจะเป็นวิชาทหารราบ วิชา
เป็นการฝึกความคุ้นเคยกับการใช้ปืนเอ็ม ๑๖ ซึ่ง ภาวะผู้นำ วิชาขนบธรรมเนียมประเพณีของทหารเรือ
นักเรียนได้มีโอกาสไปยิงปืนสั้นที่ สนามยิงปืน ซึ่งนักเรียนมีความตั้งใจและทำข้อสอบกันได้เป็น
บางนาก่อนหน้านี้มาแล้ว รางวัลนักแม่นปืนก็ตกไม่ อย่างดี ตอนวิจารณ์หลักสูตร ดิฉันได้มีโอกาสกล่าว
พ้นเป็นของคุณหมอฟันเพราะมือนิ่งมาก ๆ ช่วงเย็น กับนักเรียนเล็กน้อยว่า “นักเรียนที่เก่งของครู ไม่ใช่
ในแต่ละวันยังเป็นช่วงเวลาที่ครูฝึกพาวิ่งและพาออก นักเรียนที่สามารถทำคะแนนได้สูงสุด แต่คือ
กำลังกายเหมือนทุกวัน วันที่สามของการฝึกภาค นักเรียนที่สามารถปรับตัวและพัฒนาตัวเองขึ้นมาได้
สัตหีบมีการพาเยี่ยมชมหน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน มากที่สุดต่างหาก” วันสุดท้ายที่นักเรียนจบเป็นพิธี
และชั่วโมงของการทดสอบกำลังใจนักเรียน คือการ รับประกาศนียบัตร จากผู้บัญชาการโรงเรียนนายเรือ
โดดหอสูง ๓๔ ฟุต ซึ่งครูผู้สอนบรรยายว่าเป็นจุดที่ รู้สึกภาคภูมิใจไปกับนักเรียนที่ได้ผ่านการฝึก
เสียวที่สุดแล้ว สำหรับความสูงระดับนี้ แถมท่าน หลักสูตรนี้มาได้ครบทุกนาย และรอวันแห่งความ
ผู้อำนวยการการฝึกยังให้ครูฝึกอย่างดิฉันโดดนำ ภาคภูมิใจที่พวกเขาจะได้รับพระราชทานยศเรือตรี
ลูกศิษย์ ๑๐๐๑ ๑๐๐๒ ๑๐๐๓ ๑๐๐๔ โดด ไม่โดด บนบ่า ได้สวมเครื่องแบบทหาร นอกเหนือไปจาก
โดด... สร้างความหฤหรรษน้ำตาร่วงให้กับ นกส. นั้นยังเห็นถึงความผูกพันกันระหว่างเพื่อนร่วมรุ่น
รุ่น ๒๓ ไม่น้อยมีนักเรียนเหล่าทหารเรือคนหนึ่งไม่ และครูฝึก “ไม่มีงานเลี้ยงที่ไม่มีวันเลิกรา ไม่มี
กล้าโดดต้องทั้งขู่ ทั้งปลอบ เกาะแข้งเกาะขาครูฝึก คราบน้ำตาที่เช็ดไม่ออก” ซึ่งแน่นอนว่า ๗๖๘
อย่างดิฉันแทบจะให้โดดลงไปด้วยกันเลย แต่ในที่สุด ชั่วโมง คงจดจำอยู่ในหัวใจของครูฝึก และ นกส.
เธอก็ทำสำเร็จได้เครื่องหมายโดดหอมาติดหน้าอก รุ่น ๒๓ ทุกท่านไปนานแสนนาน.......
สมใจ แถมรู้สึกจะเห่อมากขนาดใส่ชุดกีฬาก็ยังเอา
นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๙๔ ฉบับที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๔ ๐37
