Page 25 - ดำแล้วไม่โผล่
P. 25
ำ
ำ
ื
่
ี
ทรงดารงตาแหน่งเสนาธิการทหารเรือ เม่อวันท ๑๕ กรมหมื่นชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ได้ตกลงซื้อเรือพิฆาต
ิ
ึ
ื
่
ี
มกราคม พ.ศ.๒๔๖๐ สงครามโลกส้นสุดลงเม่อวันท ๑๑ ตอร์ปิโดของราชนาวีอังกฤษช่อ Radiant ซ่งพระบาท
ื
ื
ู
ำ
พฤศจิกายน พ.ศ.๒๔๖๑ สมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอย่หัว พระราชทานช่อเรือลาน ้ ี
ึ
ำ
ำ
ำ
คาว่า “เรือดาน้า” ได้ปรากฏข้นอีกในลายพระหัตถ ์ ว่า “พระร่วง” พระองค์ได้ทรงนาเรือพระร่วงจากประเทศ
ำ
กราบบงคมทลขอพระราชทานพระบรมราชานญาตไป อังกฤษเดินทางกลับถึงประเทศสยามด้วยพระองค์เอง
ู
ั
ุ
ดูการทหารในยุโรป ของนายพลเรือโท กรมหมื่นชุมพร เมื่อวันที่ ๗ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๖๓ และพระองค์ก็ไม่ได้ทรง
เขตรอุดมศักดิ์ เสนาธิการทหารเรือ ลงวันที่ ๒ มีนาคม ปรารภถึงเรื่อง “เรือดำาน้า” อีกเลย
ำ
พ.ศ.๒๔๖๒ มีความบางตอนดังนี้
ื
“...ในส่วนป้องกันอ่าวหรือท้องทะเล เคร่อง กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์สิ้นพระชนม์
ำ
ี
ท่จะทาให้กองทัพใหญ่หวาดเสียวอย่างท่สุดก็คือ วันที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๖๖ นายพลเรือเอก
ี
ื
้
เรือดานำ้า เร่องน นายเรือโท สมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักด เสนาบดีกระทรวงทหารเรือ
ิ
์
ำ
ี
ำ
เจ้าฟ้ากรมขุนสงขลานครินทร ได้ทรงทารายงานต่าง ๆ สิ้นพระชนม์
์
ื
ี
เลอียดไว้ท่กระทรวงทหารเรือแล้ว น่าชมเชยพระปรีชา พลเรอตร พระยาหาญกลางสมทร (บุญม
ุ
ี
ี
้
่
ิ
ู
้
ั
่
ิ
่
สามารถอยางยง ขอความพศดารแจงอยในลายพระหตถ ์ พันธุมนาวิน) ได้เขียนไว้ว่า
ิ
ำ
นั้นทั้งสิ้นแล้ว เห็นด้วยเกล้าว่า ถ้ากรุงสยามมีเรือดำาน้า “การท่ราชนาวีไทยได้สูญเสียบุพพาจารย์อันย่งใหญ ่
ี
ึ
ื
ำ
ิ
จะเป็นเคร่องป้องกันสาคัญมาก หรือจะนับว่าเป็น ซ่งพระองค์ได้ประสิทธ์ประสาทวิชาทหารเรือ ซ่งได ้
ึ
เครื่องป้องกันอย่างดีที่สุดก็ว่าได การนี้ก็ได้ดำาเนินมาแล้ว ทรงเล่าเรียนสาเร็จมาอย่างดีเย่ยมจากราชนาวีอังกฤษ
้
ี
ำ
ี
ด้วยพระมหากรุณาธิคุณท่ทรงพระราชดาริห์เองในการท ่ ี มาถ่ายทอดให้นักเรียนนายเรือ จนออกเป็นนายทหารเรือ
ำ
่
ี
่
ุ
ิ
ำ
ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้นายทหารได้ไปเล่าเรียนใน ทสามารถนาเรือไปทะเลลึกได้ทกแหง และสามารถร้วชา
ู
ำ
ำ
การนี้ โดยเฉพะส่วนตัวเรือและเรือพี่เลี้ยงยังอยู่ในความ ยุทธศาสตร ยุทธวิธ สามารถนาเรือเข้าทาการรบได ้
ี
์
ึ
ำ
ึ
ดำาริห์เพราะจำาเป็นต้องมีคนก่อน...” ทุกโอกาส ซ่งทาให้ราชนาวีสยามเจริญข้นตลอดมา ทาให ้
ำ
ี
ในป พ.ศ.๒๔๖๒ นายพลเรือโท กรมหม่นชุมพร นายทหารและพล ตลอดจนราชนาวีไทยเก่งกาจอย่าง
ื
ี
เขตรอุดมศักดิ์ ทรงได้รับมอบหมายจากราชนาวีสมาคม เกรียงไกร จนเป็นท่ยอมรับของนานาประเทศเช่นน ้ ี
ำ
ึ
์
ั
แห่งกรุงสยาม ในพระบรมราชูปถัมถ แต่งต้งเป็นข้าหลวง นับว่าเป็นการสูญเสียอย่างสาคัญ ซ่งจะหาผ้แทนพระองค ์
ู
ำ
พิเศษออกไปจัดซื้อเรือรบในภาคพื้นยุโรป ท่านไม่ได้อีกแล้ว จึงควรท่ทหารเรือทุกคนจะระลึกจดจาไว้
ี
ี
ในระหว่างการเดินทางไปยุโรป กรมหมื่นชุมพรเขตร พระองค์ทรงเป็นเสนาบดีกระทรวงทหารเรือ เม่อวันท ๑
ื
่
อุดมศักด์ก็ยังทรงพระดาริเร่องเรือดาน้าอย่อีก ดังจะ เมษายน พ.ศ.๒๔๖๖ เป็นเสนาบดีเพียง ๔๙ วัน นับว่า
ำ
ื
ู
ำ
ำ
ิ
เห็นได้จากลายพระหัตถ์ลงวันที่ ๓ เมษายน พ.ศ.๒๔๖๓ น้อยมาก จึงเป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง”
กราบทูลเสนาบดีกระทรวงทหารเรือ (สมเด็จเจ้าฟ้า (จากหนังสือ “อนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ
กรมพระนครสวรรค์วรพินิต) ดังนี้ พลเรือตรี พระยาหาญกลางสมุทร (บุญมี พันธุมนาวิน)
่
ำ
ื
ื
“อน่งเกล้าฯ ได้นึก ๆ อย่เหมือนกันในเร่องเรือดานำ้า เรอง” ประวัต(สังเขป) ของโรงเรียนนายเรือ พ.ศ.๒๔๔๑
ู
ึ
ิ
์
ำ
เพราะได้เห็นแล่นผ่านไปทางสิงคโปร ๓ ลา เกล้าฯ อยาก ถึง ๒๔๗๕ โดยพลเรือตรี พระยาหาญกลางสมุทร)
ำ
จะทราบว่า ถ้าเรือพระร่วงไม่สาเร็จ เรือดานำ้าจะเอาหรือ กรมหลวงชุมพรฯ “ไม่ทันได้เห็น” เรือดาน้าของ
ำ
ำ
ำ
ไม่เอา ราคาลาละ ๖๐๐,๐๐๐ บาท เกล้าฯรับอาสาจะเอา ราชนาวีไทย
ำ
เข้ามาให้ได้”
46 นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๙๘ เล่มที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๘
