Page 57 - นาวิกศาสตร์ มีนาคม ๒๕๖๒
P. 57
จารึกไว้ในสงคราม
ศึกเคซานห์ “สงครามแห่งนาวิกโยธิน” (ตอนจบ)
พลเรือตรี วิพันธุ์ ชมะโชติ
ี
ั
�
ี
หากจะกล่าวว่าการรบท่เคซานห์เป็นการทาศึกระหว่าง “คร้งท่ผมรู้สึกแค้นใจมากท่สุดคือวันท่เขายิงชุดเดียว
ี
ี
ทหารเวียดนามเหนือกับนาวิกโยธินสหรัฐโดยเฉพาะ ก็คง กว่า ๒๐ นัด ลูกน้องผมเสียชีวิตทันที ๒ ศพ บาดเจ็บอีก ๖ คน
ื
ิ
ี
�
จะไม่ผิดไปจากความจริง เพราะกาลังรบท่ครอบครองพ้นท ี ่ ผมเรียกเคร่องบินมาท้งระเบิดเข้าใส่เนินท่เขาอยู่
ี
ื
ยุทธศาสตร์ดังกล่าวคือทหารนาวิกโยธินอเมริกัน หรือ แต่มันเหมือนกับเป็นปีศาจล่องหน นาปาล์มไม่สามารถ
ั
่
้
็
็
นาวิกโยธินสหรัฐล้วน ๆ เผามนได พอหนวยพยาบาลเขาไปชวยคนเจบเขากยงคน
ิ
่
้
ึ
ึ
ิ
�
ิ
ี
เร่องราวท่คุณผู้อ่านจะได้ทราบต่อจากน้ไปเป็นบันทึก หามเปลของผมด้นไปอีกหน่ง ทาให้คนเสียชีวิตเพ่มข้น
ี
ื
ของ ร้อยเอก “วิลเล่ยม แดบน่ย์” ผู้บังคับกองร้อย “เอ็คโค่” เป็น ๓ ในทันที
ี
ี
ี
สังกัด กองพันท่ ๒๖ กองพลท่ ๓ ของนาวิกโยธินสหรัฐ ดูเหมือนว่า เราจะเล่นเอาล่อเอาเถิดกับมือสังหาร
ี
ึ
ั
ี
(ยศทางทหารของ นาวิกโยธินสหรัฐ เรียกเหมือนกองทัพบก) รายน้อยู่หลายวันจนกระท่ง บ่ายวันหน่งพวกเราสังเกต
ื
ี
แดบน่ย์ กับทหารของเขารักษาท่มันอยู่บนเนิน ๘๘๑ เห็นแสงสะท้อนและความเคล่อนไหวในพุ่มไม้บนเนิน
ี
ด้านหน้าของฐานเคซานห์ ซ่งเป็นสมรภูมิรบอย่างต่อเน่อง ที่ข้าศึกใช้เป็นแนวยิง
ึ
ื
ถึง ๗๗ วัน “ต้องเป็นไอ้ตัวแสบนั่นแน่ ๆ” ทหารคนหนึ่งกล่าว
ี
ู
�
ี
ี
บนเนิน ๘๘๑ น่เอง ท่แดบน่ย์กับทหารผู้ใต้บังคับ และลากเอาปืนไร้แรงสะท้อนสาหรับต่อส้รถถังออกมา
บัญชา พิสูจน์ความเป็น “นาวิกโยธิน” ออกมาให้เห็นว่า เพื่อถล่มไปยังจุดต้องสงสัย
พวกเขาเป็นนาวิกโยธินท่กองทัพสหรัฐภาคภูมใจเพียงใด กระสุนขนาด ๑๐๖ มิลลิเมตร ซึ่งเป็นระเบิดแรงสูง
ิ
ี
ั
เรื่องราวของแดบนี่ย์ขึ้นต้นไว้ดังนี้ พุ่งเข้าใส่เป้าหมายอย่างแม่นยาตูมเดียวเท่าน้น รังของ
�
ี
ุ
“พลซ่มยงของเวยดนามเหนอ ซ่อนตวอย่บนเนิน พลซุ่มยิงกระจุย ข้าศึกพร้อมด้วยปืนติดลากล้องอีกคนหน่ง
ิ
ู
ั
ื
ึ
�
ห่างจากเราไปทางเหนือประมาณ ๔๐๐ หลา ตรงน้นเป็น กระโดดออกมา และพยายามจะหลบลงไปในท่กาบังแห่งใหม ่
ั
�
ี
พ้นท่สูงและใกล้กับเนิน ๘๘๑ ท่พวกเรารักษาอยู่มากท่สุด แต่มันก็ยังช้ากว่าพลปืนไร้แรงสะท้อนของเรา ท่ซัดกระสุน
ี
ื
ี
ี
ี
ื
�
ี
จึงถือได้ว่าข้าศึกมีชัยภูมิท่ดี สาหรับการ “ฝังตัว” อยู่เพ่อ ตามเข้าไปอีกนัด
ใช้เป็นที่ซุ่มยิงพวกเราทีละคน” “มันอาจจะเป็นการลงทุนเกินไป สาหรับการยิง
�
พลซุ่มยิงข้าศึกอยู่ท่น่นมาเกือบ ๒ สัปดาห์แล้ว ทหารข้าศึก ๑ คน ด้วยกระสุนไร้แรงสะท้อน ๑ นัด แต่
ี
ั
ี
ั
เขายิงไม่บ่อยนักแต่ทุกคร้งหมายถึง “ความตาย” จะเกิดข้น ในภาวะการณ์และความรู้สึกท่สะสมกันมานาน การส่ง
ึ
ิ
ื
่
ุ
่
ี
่
ึ
ี
่
็
ี
กับทหารของเราโดยเฉพาะในช่วงท่ทัศนวิสัยดี และมองเห็น พลซมยงไปเมองผ ยอมเปนทพงพอใจของทหารมากกวา
เป้าหมาย ซึ่งก�าลังเคลื่อนไหวได้ชัดเจน การท�าลายรถถังได้ ๑ คัน ด้วยซ�้า”
56 นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๑๐๒ เล่มที่ ๓ ประจำ�เดือน มีน�คม ๒๕๖๒
