Page 87 - หนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทย ม.ปลาย
P. 87

77



                         2. ดานมหาดไทย
                                                                                                   ิ่
                               เปนกิจการสําคัญยิ่งในการบริหารประเทศ พระองคทรงมีบทบาทสําคัญยงในการ
                   
                                              ี
                  กอตั้งและปฏิรูปการจัดระเบยบการปกครอง ภายในประเทศ และการบริหารราชการของ
                  กระทรวงมหาดไทย ไดแก   
                               1) ทรงจัดการบงคับบญชางานภายในกระทรวง ใหมรูปแบบเปนระบบราชการ
                                                    ั
                                                                                
                                              ั
                                                                                           
                                                                                 ี
                  ชัดเจนขึ้น มีลําดับขั้นการบังคับบัญชา มีการแบงงานและเลือกสรร ผูมีความรูความสามารถเขารับ
                  ราชการ โดยการจัดสอบคัดเลือก ตลอดจนออกระเบียบวินัยตาง ๆ เชน เลิกประเพณีใหขาราชการ
                                                                                         ํ
                                           
                            ี่
                                   ํ
                           ู
                                                                     ั
                                                                         ํ
                                                                   ุ
                                            ี
                  ทางานอยทบาน กาหนดใหมการประชุมขาราชการทกวน กาหนดเวลาการทางาน ตลอดจนจัด
                   ํ
                  ระเบียบสง ราง เขียน และเก็บหนังสือราชการ เปนตน
                               2) ทรงจัดระบบการปกครองสวนภูมิภาค ซึ่งเรียกวา “ระบบเทศาภิบาล” ไดเปน
                                                                                                         
                                                                              
                                                                                       ื
                                   
                                       
                                                       ี่
                                                                                                        
                                                                                   ั
                  ผลสําเร็จ และนับวาเปนผลงานสําคัญทสุดของพระองค โดยทรงรวมหวเมองตาง ๆ จัดเขาเปน
                  “มณฑล” และม “ขาหลวงเทศาภิบาล” เปนผูบงคับบญชา อยในอานาจของเสนาบดี
                                                                    ั
                                                                                   ู
                                   ี
                                                                          ั
                                                               
                                                                                       ํ
                  กระทรวงมหาดไทยอีกชั้นหนึ่ง สําหรับการแบงเขตยอยลงไปเปนจังหวัด อาเภอ ตําบล และหมูบาน นั้น
                                                                                ํ
                                                                                                    
                  ใน พ.ศ. 2440 ไดออก “พระราชบัญญัติลักษณะการปกครองทองท” บังคับใชทั่วพระราชอาณาจักร
                                                                            ี่
                                                                                ี่
                                                                        
                               พระราชกรณียกจดานการปกครองสวนทองถิ่นทสําคัญอีกประการหนึ่ง คือ
                                                ิ
                                                                                                  ุ
                                                                                              ั
                  ทรงริเริ่มจัดตั้ง “การสุขาภิบาลหัวเมือง” ในป พ.ศ. 2448 โดยเริ่มที่ ตําบลทาฉลอม จังหวดสมทรสาคร
                  เปนแหงแรก และนับเปนการปูพื้นฐานการปกครองสวนทองถิ่นดังนั้น พระกรณียกิจดานมหาดไทย
                  ทุกประการ จึงลวนแตเปนคุณประโยชนแกประเทศชาติและประชาชนยั่งยืนมาจนถึงปจจุบัน
                               นอกจากพระราชกรณียกิจดานการศึกษาและดานมหาดไทยแลว พระองคยงทรงรับ
                                                                                                   ั
                  พระราชภาระจัดการและมีสวนรวมในการปรับปรุงกิจการดานอื่น ๆ อีกหลายดาน ไดแก ดานการ
                                                                                                 
                                                                                                ิ
                                                                                                      
                                    
                                             
                       
                  ปาไม ซึ่งทรงริเริ่มกอตั้งกรมปาไมขึ้น เพื่อใหหนวยงานของรัฐไดเขาไปควบคุมดูแลกจการปาไม 
                   
                                                           
                                          
                                                                                                ั
                  โดยตรง และทรงริเริ่ม ใหดําเนินการออกพระราชบญญัติ กฎกระทรวง และกฎขอบงคับตาง ๆ
                                                                  ั
                                                                                         ั
                                                                                                       
                  เพื่อเปนผลประโยชนของกรมปาไมเปนหลักสําคัญ และเปนรากฐานในการ ปฏิบติงานของกรมปาไม    
                  มาจนถึงปจจุบัน ทรงริเริ่มการออกโฉนดที่ดิน

                         3. ดานสาธารณสุข
                                                                     
                               ทรงรับภาระในการจัดการโรงเรียนแพทยตอจาก พระเจานองยาเธอ พระองคเจา
                  ศรีเสาวภางค ทรงมพระดําริริเริ่มใหมโอสถศาลา สําหรับรับหนาทผลิตยาแจกจายใหราษฎรใน
                                                                               ี่
                                                     ี
                                    ี
                                                                                                 
                                                   
                  ตําบลหางไกล ซึ่งปจจุบัน คือ สถานีอนามัย และทรงจัดตั้งปาสตุรสภา สถานที่ปองกันโรคพิษสุนัขบา
                                                                                                         
                                             ั
                                                                                                   ั
                  ซึ่งในปจจุบันโอนไปอยในสังกดของสถานเสาวภา สภากาชาดไทย นอกจากนี้พระองคยงทรงรับ
                                       ู
                        
   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91   92