Page 246 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 246

The byzantine                                                   babypigU


                ประตูรถมาถูกเปดออก ก่อนที่เรเชลจะเปนฝายเดินออกไปพลางหันกลับมา
                             ิ
                                                  ่
                                               ็
                        ้
                                                                  ็
                                                      ้
                  ี
                        ้
           กวักมือเรยกเขาดวยรอยยิ้ม ตั้งแต่ที่เรเชลเติบโตขึ้นมา นองชายของเขากดูน่ารกไม่
                                                                      ั
                                              ู
             ้
                                      ้
                                ั
                                         ี
                                             ้
           แพใคร คิ้วคมสวย จมูกโด่งร้น ใบหนาเรยวไดรป ผิวสีน ้าผึ้งที่ดูสวยงามเหมาะสมกับ
                                  ็
                     ้
           หนาตาของเจาตัว และเรเชลกยังไม่พบโซลเมทของตัวเอง ทว่าภายในใจของเขากลับ
             ้
                   ้
           นึกดีใจที่นองยังไม่เจอมากเสียกว่า
                         ั
                      ้
                “ยินดีตอนรบนะ เรเชล แม็ก”
                                      ้
                           ็
                พี่วาเลนเซียเปนคนออกมาตอนรบเราพรอมกับเจาเด็กผมหยิกที่ยืนอยู่เคียง
                                         ั
                                                      ้
                                               ้
            ้
                     ั
                           ี่
                                                  ี
                                                             ้
                                            ิ
           ขางกัน ในคร้งก่อนทพวกเขาเจอกันล่าสุด ฟโอน่าเรยกเขาว่าท่านนา แต่กลับกันเจา
                                                                        ้
                                                   ้
                                                    ื
                            ื่
                ี
           ไคโรเรยกเขาเพียงแค่ชออย่างเดียว แต่แม็กซิมัสไม่ไดถอสาอะไรไคโร เพราะเราต่าง
                                   ็
               ้
           ไม่ไดอายุห่างกันมาก อีกทั้งยังเปนเพื่อนเล่นมาดวยกันตั้งแต่เด็ก
                                               ้
                                    ั
                “พี่วาเลนเซีย สบายดีนะครบ”
                “สบายดีจะ เขาไปขางในกันดีกว่า จะไดพักผ่อนใหหายเหนื่อย”
                               ้
                           ้
                        ้
                                              ้
                                                      ้

                คนเปนพี่เดินน านองๆเขาไปดานในปราสาท ช่วงนี้คนงานในปราสาทกาลัง
                                   ้
                                       ้
                     ็
                              ้
           วุนๆกับการเตรยมงานในวันไหวจันทรา นั่นเลยท าใหไม่ค่อยมีใครอยูในปราสาท
                                                    ้
            ่
                                                                 ่
                                    ้
                       ี
           นอกเสียจากพวกเขาเท่านั้น
                                  ้
                  ิ
                “ฟโอน่า ลูกพาพี่ๆไปที่หองพัก เดี๋ยวแม่จะไปจัดเตรยมอาหาร”
                                                      ี
                            ิ
                “ครบท่านแม่”ฟโอน่าตอบรบ แลวเดินน าพวกเขาขึ้นไปดานบน
                                                          ้
                   ั
                                        ้
                                    ั
                                                          ้
                บันไดวนหลายขั้นท าเอาแม็กซิมัสถึงกับเหนื่อยหอบ แมว่าที่บาเซนติโนจะมี
                                                                      ็
           บันไดวนแบบนี้แต่กไม่ไดสูงมากเสียจนหอบหายใจอย่างแรง อีกทั้งโดยปกติกไม่มี
                              ้
                          ็
           ใครเดินขึ้นบันไดนอกเสียจากเขาและเรเชล เพราะคนอื่นๆเปนแวมไพรเลยใชพลังใน
                                                               ์
                                                                    ้
                                                        ็
                      ้
           การกลับไปที่หองชั้นบนแทน
                                                                ิ
                                                             ้
                                                 ็
                      ้
                                             ้
                “นี่เปนหองของท่านนาเรเชล และตรงขามเปนหองของท่านนา”ฟโอน่ามองมา
                    ็
                                                   ้
                                ้
                    ้
                                            ้
                                             ู
           ที่เขาอย่างตองการจะสื่อสาร แต่ทว่าความรสึกที่เหมือนโดนกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน
                                                         ่
           รางกาย และแรงกระตุนบางอย่างท าใหฟโอน่าถึงกับยืนนิ่งอยูกับท  ี่
                            ้
                                         ิ
            ่
                                        ้
                                         246
   241   242   243   244   245   246   247   248   249   250   251