Page 247 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 247

babypigU                                         The Byzantine


                 “เปนอะไรหรอเปล่าฟโอน่า”เรเชลแตะบ่าของคนนองเพื่อเรยกสติ เมื่อเห็นว่า
                    ็
                                                              ี
                                 ิ
                           ื
                                                       ้
                ่

                    ี
                                                                        ้
            อีกฝายเงยบไป จนกระทั่งเขาเห็นว่าพี่ชายของเขากาลังสบดวงตากับฟโอน่าดวย
                                                                   ิ
                                                 ้
            ความรสึกบางอย่าง จึงท าใหเรเชลเดินถอยหลังเขาหองไปอย่างเงยบๆ
                                                             ี
                                                   ้
                 ู
                 ้
                                  ้
                                                                     ่
                                                           ิ
                              ่
                                         ่
                     ์
                                                                   ็
                 นัยนตาทั้งสองคูสบมองกันอยูอย่างนั้นสักพัก ก่อนที่ฟโอน่าจะเปนฝายเดิน
                                         ี
                                       ิ
            ถอยหลังออกมาหนึ่งกาวพลางเมมรมฝปากแน่น
                             ้
                                     ้
                             ิ
                                                           ่
                                             ี
                                                                     ็
                                                 ี
                                ่
                                                                  ่
                 ใครจะไปคาดคด วาพออายุครบ18ปพอดเม่อไมก่วันกอน ฟโอนากจะเจอคู ่
                                                      ่
                                                   ื
                                                               ิ
                                                       ี
                             ี
            โชคชะตาของตัวเองเสยแล้ว
                 “ท่านนาร...”
                        ้
                       ้
                         ู
                 “อืม”
                                            ่
                 แม็กซิมัสหยัดรอยยิ้มขึ้นมุมปาก ฝามือหนาค่อยๆเคลื่อนตัวไปวางลงบน
            ศีรษะกลมออกแรงขยี้เบาๆดวยความเอ็นดู
                                 ้
                        ้
                 “หลานตองท าอย่างไรต่อ”
                                                          ้
                                                          ู
                                                   ิ
                                                                  ้
                            ิ
                              ี
                 คนตัวเล็กกัดรมฝปากตัวเองอย่างประหม่า ฟโอน่าไม่รเลยว่าจะตองท าอะไร
                             ้
                                              ี
                                                                   ้
                    ้
                    ู
            ต่อไปเมื่อรว่าตัวเองไดพบเจอคนที่เปนดั่งคู่ชวิต เหมือนอย่างที่ท่านแม่ไดครองคู่อยู ่
                                        ็
            กับท่านพ่อทั้งสองคน
                                                   ็
                          ิ
                   ื
                                                      ้
                                              ้
                               ้
                 หรอบางที่ฟโอน่าตองแต่งงานกับท่านนา ไม่กคงตอง...มีลูกๆเหมือนที่ท่านแม่
            มี
                    ้
                                                                ้
                 แกมนุมนิ่มขึ้นสีระเรอเมื่อคิดไปถึงภาพของตัวเองที่กาลังเขาพิธแต่งงาน

                                                                    ี
                                 ื่
                      ่
                      ้
                           ้
                   ็
            จากนั้นก...เขาหอดวยกันไปจนถึงตอนเชา เขายกนิ้วขึ้นมากัดอย่างขลาดเขิน
                                          ้
                 “คิดอะไรของเธอ”
                                    ้
                 “เห..ป..เปล่า หลานไม่ไดคิดอะไรเสียหน่อย”
                                          ี
                                    ้
                                                      ้
                                                          ้
                                                            ็
                                                              ้
                 “ฮ่ะๆ ก่อนอื่นเลย เธอตองเลิกเรยกฉันว่าท่านนา แลวกหามแทนตัวเองว่า
            หลาน”
                         ้
                           ้
                    ้
                 “แลวจะใหใชค าไหนเล่า”
                                          247
   242   243   244   245   246   247   248   249   250   251   252