Page 241 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 241

babypigU                                         The Byzantine


                                     ้
                                                      ้
                                              ้
                                        ้
                 “งั้นฟาล่าห ไปเตรยมเสื้อผาใหเด็กๆแลวตามไปดวยเลยแลวกัน”โจเนสเอ่ยบ
                                                             ้
                          ์
                               ี
            อกกับสาวใช เธอโคงตัวลงอย่างอ่อนนอมก่อนจะค่อยๆเดินหายไปดานบน
                                        ้
                           ้
                      ้
                                                              ้
                                       ้
                               ิ
                                           ้
                                                ั
                 “แม็กพาเรเชลกับฟโอน่าไปดวยไดไหมครบ”
                                               ิ
                                                                         ็
                               ้
                                                              ็
                                       ่
                 วาเลนเซียไม่เห็นดวยเท่าไหรนัก เพราะฟโอน่ายังว่ายน ้าไม่เปนและนั่นน่าเปน
            ห่วงยิ่งกว่าเขาจะปล่อยไคโรไปเสียอีก
                 “นองเอาอย่างนี้ไหม พี่ว่าเรากพาเด็กๆไปเลยจะดีกว่า”โจเนสเสนอความเห็น
                                        ็
                   ้
                       ้
            และมันกท าใหไจโรและวาเลนเซียเห็นดวย
                   ็
                                         ้
                                ็
                            ้
                   ้
                 “นองก็ว่ามันตองเปนแบบนั้น”
                 “แม็ก งั้นรอสักประเดี๋ยว พี่จะพาไปดีกว่า”
                                   ้
                                                        ้
                                                 ้
                                          ้
                 “แต่มันกไม่ไดไกลจากบานเรา ใหแม็กพานองล่วงหนาไปก่อนกไดนะครบ”
                                                                ็
                                                                  ้
                        ็
                            ้
                                                                      ั
            แม็กซิมัสว่า
                                 ้
                      ้
                 “ไม่ไดหรอก รอไปพรอมกันดีกว่า”ไจโรว่าแต่สายตาของเขามองไปยังลูกชาย
            หัวแกวหัวแหวน ไคโรไม่ใช่เด็กเรยบรอยเชอฟงค าสั่งของผูใหญเหมือนอย่างแม็ก
                                                       ้
                                                           ่
                 ้
                                           ื่
                                              ั
                                       ้
                                    ี
                    ้
            ซิมัส เขารดีว่าลูกชายของเขานั้นดื้อดึงแค่ไหน
                    ู
                 และแลวพวกเขาทุกคนก็มาถึงยังน ้าตกที่อยูไม่ไกลจากตัวปราสาท แม็กซิมัส
                                                  ่
                       ้
                                                       ิ
                                    ้
                                                               ็
                           ้
                                 ่
            ยังคงมองตามเด็กนอยที่อยูในออมแขนของพี่วาเลนเซีย ฟโอน่าเองกมองมาที่เขา
            อย่างฉงนใจ
                                    ็
                                                               ้
                          ิ
                 จนกระทั่งฟโอน่าถูกคนเปนแม่วางลงบนพื้นดิน จึงค่อยๆเดินเขาไปหาพี่ชาย
                      ้
                                                                        ็
                                                                    ้
                       ู
                                                               ้
                                                ่
                                                       ี่
            คนโตที่พึ่งไดรจัก ดวงตากลมโตชอนตามองอีกฝาย ก่อนทจะคลี่ยิ้มนอยๆใหคนเปน
                                     ้
                      ้
            พี่
                                          241
   236   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246