Page 248 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 248

The byzantine                                                   babypigU


                        ู
                                                                  ู
                                                                  ้
                        ้
                                                     ่
                                                       ิ
                แม็กซิมัสรสึกมีความสุขมากเสียจนหุบยิ้มไม่อยู ฟโอน่าน่ะคงไม่รว่าตัวเอง
                                                      ั
                                        ็
                                                        ้
                                                        ู
                 ิ
           เผลอเปดความคิดของตนเอง จนคนเปนโซลเมทอย่างเขารบรมันไปหมดเสียทุกอย่าง
                      ่
                “เรยกวาทานพ่ และแทนตัวเองว่าเค้า เหมอนแตกอน”
                        ่
                                                     ่
                                                    ่
                  ี
                           ี
                                                ื
                   ่
                    ่
                “แตทานเปนน้าของเรา”
                        ็
                 ิ
                                             ี
                                                                ิ่
                                                                  ้
                       ี
                ฟโอน่าเถยงกลับ เขาไม่กลาที่จะเอ่ยเรยกแบบนั้นเพราะตั้งแต่ที่เรมรภาษามา
                                    ้
                                                                   ู
                             ่
                   ้
                                    ็
                                                  ้
                             ี
                                      ้
            ิ
                  ็
           ฟโอน่ากตองเคารพคนทมีศักดิ์เปนนาของตัวเอง แมว่าอายุของพวกเขาจะห่างกันไม่
                ็
           มากกตามที
                “ไมใชนา แตฉนเปนโซลเมท”แม็กซิมัสยิ้มกรมพลางใชสายตาแพรวพราว
                                                           ้
                                                    ิ่
                               ็
                       ้
                           ่
                            ั
                   ่
                     ่
           จองมองคนเปนหลานที่เปลี่ยนสถานะมาเปนเมท เมื่อเห็นคนตัวเล็กท าปากคว ่าจน
            ้
                                            ็
                      ็
                                ั
                   ้
           มันงองุมเขาหากันอย่างน่ารกน่าชัง
                ้
                                ิ
                             ้
                                    ้
                “พักผ่อนเสรจแลวเชญที่หองอาหารนะครบ”คนตัวเล็กตัดบทสนทนาพลาง
                                                ั
                          ็
           หมุนตัวจะเดินกลับลงไป
                                            ิ

                                                    ้
                ให้ตายเถอะ...สายตาของเขา ทาให้ฟโอนารู้สกรอนๆอยางไรบอกไมถูก
                                               ่
                                                          ่
                                                  ึ
                                                                  ่
                                             ่
                              ้
                “อย่าพึ่งไปสิ ไม่ไดเจอกันตั้งนาน ไม่อยูคุยกันก่อนเหรอ”
                                       ้
                                                 ้
                                                         ิ
                                                                   ้
                                              ั
                         ้
                แม็กซิมัสควาขอมือเล็กเอาไวพลางดึงร้นเขามาประชด จนปะทะเขากับแผง
                            ้
                                                    ้
           อกแกรงอย่างจัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆเคลื่อนแขนอีกขางที่ว่าง ไปประคองเอวบาง
                 ่
                   ้
               ้
           เอาไวไม่ใหขยับหนีไปไหน
                                                          ้
                                                                 ้
                                       ้
                คนตัวเล็กมองหนาแม็กซิมัสดวยความตกใจ ยิ่งเขาถูกจองมองดวยแววตาที่
                             ้
             ้

                                                ิ
           คลายกับเสือกาลังมองเหยื่อตัวนอย นั่นยิ่งท าใหฟโอน่าแทบอยากจะแทรกใบหนาที่
                                                                       ้
                                               ้
                                    ้
               ุ่
           รอนรมของตัวเองหนีไปใหไกลจากผูชายคนน้  ี
                              ้
            ้
                                      ้
                เขาไมรู้มากอนวาทานน้า จะเปนคนแบบน้...
                         ่
                     ่
                                                ี
                               ่
                            ่
                                       ็
                “ท่านแม่!”
                      ่
                                ั่
                                                   ้
                ชายหนุมหันขวับไปฝงบันได ก่อนที่จะคนในออมกอดจะลอดออกมาจากวง
           แขนแกรง และวิ่งหนีเขาไปอย่างเรงรบ -แม็กซิมัสไดแต่หัวเราะเบาๆในล าคอดวย
                                      ่
                                       ี
                                                   ้
                                                                       ้
                  ่
           ความเอ็นดู
                                         248
   243   244   245   246   247   248   249   250   251   252   253