Page 44 - หนังสือการเลี้ยงโคเนื้อ
P. 44
การเลียงโคเนือ 39
้ ้
โคบราห์มันเปนโคที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ ล าตัวกว้าง ยาว และลึก ได้สัดส่วน หลังตรง หนอก
็
็
ใหญ่ หูใหญ่ยาว จมูก ริมฝปาก ขนตา กีบเท้าและหนังเปนสีด า เหนียงที่คอและหนังใต้ท้องหย่อนยาน
ี
้
่
โคนหางใหญ่ พู่หางสีด า สีจะมีสีขาว เทา และ แดง ทีนิยมเลียงกันมากคือสีขาวหรือเทา(Grey Brahman)
เพศผู้โตเต็มที่นาหนักประมาณ 800 ถึง 1,200 กก. เพศเมียประมาณ 500 ถึง 700 กก. โคบราห์มันอีก
้
สายพันธุ์หนึงคัดเลือกให้มีสีแดง(Red Brahman) ส่วนใหญ่จะมาจากเชื้อสายกีร์ และอาจมีสายเลือดของ
่
โคกูเซราทและฮินดูบราซิลบ้าง
่
้
โคบราห์มันแดง โคบราห์มันทีเลียงในบ้านเราส่วนใหญ่นาเข้า
มาจากสหรัฐอเมริกา และ ออสเตรเลีย แล้วนามา
คัดเลือกปรับปรุงพันธุ์โดยกรมปศุสัตว์และฟาร์มของ
เกษตรกรรายใหญ่ในประเทศ ข้อดีของโคบราห์มัน
ได้แก่ ความสามารถปรับตัวเข้ากับสภาพอากาศร้อน
ของเมืองไทยได้ดี ทนทานต่อโรคและแมลง โตเร็ว
้
เหมาะส าหรับเปนโคพื้นฐานเพื่อผลิตโคเนือคุณภาพ
็
่
ดีและโคนม เช่น ผสมกับพันธุ์ชาร์โรเล่ส์เพือผลิตโค
่
่
์
ขุน ผสมกับพันธุ์โฮลสไตนฟรีเชียน(ขาวด า)เพือผลิตโคนม และผสมกับพันธุ์ซิมเมนทาลเพือผลิตโค
่
่
็
่
กึ่งเนือกึงนม รวมทั้งสามารถใช้งานได้ แต่เปนโคพันธุ์ที่มีอัตราการผสมติดค่อนข้างต า ให้ลูกตัวแรกช้า
้
และให้ลูกค่อนข้างห่าง ส่วนใหญ่มีนิสัยเลือกกินเฉพาะหญ้าทีมีคุณภาพดี เมือหญ้าขาดแคลนจะทรุดง่าย
่
่
ซึงจะเห็นได้จากเมื่อปล่อยเข้าแปลงหญ้าจะเดินตระเวนไปทั่วแปลงหญ้าก่อนแล้วจึงค่อยเลือกกินหญ้า
่
พันธุฮินดูบราซิล(Indu Brazil)
์
็
เปนโคทีมีเชือสายโคอินเดียเช่นเดียวกับ
้
่
โคบราห์มัน แต่ปรับปรุงพันธุ์ทีประเทศบราซิล
่
ระหว่าง พ.ศ. 2453 ถึง 2473 โดยใช้โคพันธุ์กีร์
พันธุ์แคงเกรจ(หรือกูเซราท) และพันธุ์อองโกล
(หรือเนลลอร์) ใน พ.ศ. 2489 ได้มีการนาเข้าไป
็
ยังสหรัฐอเมริกา ซึ่งเปนไปได้ว่าโคฮินดูบราซิลมี
ส่วนในการใช้ปรับปรุงโคพันธุ์อเมริกันบราห์มัน
โคพันธุ์นีมีตั้งแต่สีขาวจนถึงสีเทาเกือบ
้
ุ
ด า สีแดง แดงเรือๆ หรือแดงจดขาว หนาผาก
้
่
่
โหนกกว้างค่อนข้างยาว จุดเด่นอยูทีหูมีขนาดกว้างปานกลางและห้อยยาวมาก ปลายใบหูมักจะบิด เขา
่
็
แข็งแรงมักจะเอนไปด้านหลัง หนอกมีขนาดใหญ่ ผิวหนังและเหนียงหย่อนยานมาก เปนโคที่มีขนาด
้
กลุ่มวิจัยและพัฒนาโคเนือ กองบ ารุงพันธุ์สัตว์ กรมปศุสัตว์
