Page 42 - หนังสือการเลี้ยงโคเนื้อ
P. 42
การเลียงโคเนือ 37
้ ้
้
่
หนา เหนียงยานย้อยลง หนังหุ้มลึงค์หย่อนเล็กนอย หูเล็กชี้ตั้งขึน ไม่นิยมหูทีตกลงมา ล าตัวสั้น ส่วนท้อง
้
็
ุ่
่
้
ขยายใหญ่ ขาสั้นใหญ่ มองดูแข็งแรง กีบค่อนข้างนม เนืองจากเปนโคที่มีขนาดใหญ่ นาหนักมาก จึงมี
การนาไปปรับปรุงพันธุ์ในบราซิลและสหรัฐ แต่ก็ไม่สามารถรักษาไว้เปนพันธุ์เดิมได้
็
พันธุอัฟริกันเดอร์ (Africander)
์
ต้นตระกูลของโคพันธุ์อยูในประเทศ
่
้
อัฟริกาใต้(South Africa) โคพันธุ์นีล าตัวมีสี
แดงสม าเสมอ ทนร้อนและทนทานต่อการรวบ
่
็
่
่
กวนของเห็บ เปนโคทีชอบเงียบไมดุร้าย ยังคง
ความสมบูรณพันธุ์สูงในสภาพแวดล้อมทีเลว
์
่
รูปร่างขนาดกลาง พ่อโคหนัก 750 ถึง 1,000
กิโลกรัม แม่โคหนัก 525 ถึง 600 กิโลกรัม การ
่
เจริญเติบโตค่อนข้างช้า ซากจะไมมีไขมันแทรก
และมีเปอร์เซ็นต์ไขมันหุ้มซากต า
่
พันธุอเมริกันบราห์มัน(American Brahman)
์
สหรัฐได้สนใจนาโคอินเดียเข้าไปปรับปรุงพันธุ์ โดยใน พ.ศ. 2447 เดวิดแฟร์ไชลด์(David
่
Fairchild)ได้รายงานเกียวกับโคออสเตรเลียน
บราห์มันในเอกสารของกระทรวงเกษตรสหรัฐ
หลังจากนั้นใน พ.ศ. 2449 จึงมีการเดินทางมา
ซื้อโคจากประเทศอินเดีย ได้แก่โคพันธุ์กฤษณะ
แวลเลย์ พันธุ์กูเซราท พันธุ์เนลลอร์ และพันธุ์กีร์
โคดังกล่าวถูกนาไปเลียงที เพียร์ซ เอสเตท
้
่
ร้านช์ (Pierce Estate Ranch) ฟาร์มโอ’คอร์
เนอร์(O’Conner) และฟาร์ม เอ.พี. บอร์เดน
่
่
(A.P. Borden)ในรัฐเท็กซัส เนืองจากเพือ
ุ
้
ปองกันโรคเซอร่า(Surra)ระบาด กระทรวงเกษตรสหรัฐจึงไมอนญาตให้นาเข้าโคจากอินเดียอีกนอกจาก
่
โคทีใช้แสดงละครสัตว์ ซึ่งได้มีการนาเข้าอีกบ้าง จนในป 2467 จึงมีการนาโคอินเดียจากบราซิลผ่านทาง
่
ี
เม็กซิโกไปใช้ปรับปรุงพันธุ์ ได้แก่ พันธุ์กูเซราท (หรือแครงเกรจ) พันธุ์กฤษณะ แวลเลย์ และลูกผสม
้
่
ระหว่างพันธุ์กูเซราทกับกีร์ หลังจากนั้นยังมีการนาเข้าอีกหลายครั้ง เนืองจากโคเหล่านีนาเข้าจากบราซิล
ดังนั้นโคบราห์มันอาจมีสายเลือดของโคฮินดูบราซิลอยูบ้าง โคอเมริกันบราห์มันจึงมีสายเลือดส่วนใหญ่
่
จากโคอินเดียดังกล่าว
้
กลุ่มวิจัยและพัฒนาโคเนือ กองบ ารุงพันธุ์สัตว์ กรมปศุสัตว์
