Page 76 - ماهنامه شماره 23 برای فردا
P. 76
75
را م یپوشـانند ،مبـادا کثیـف شـود و بچـه را روی موکـت مرزهایشراپشـتسـرم یگذاردومرزیهمنم یشناسـد.
عسـبصـرِکمزانشـدگیـ ِنی ایـنمـدلزندگـی ایـیارافـنـری نشیزبـسـرمتی.نطشـبانینعتـدًا. هی چکـسنگفـتا گـرماهـوارهب هعنـوانرسـانهواردفضـای
در ایـن عصـر کـه فکـریوفرهنگـیجوانـانمـاشـده،مـاهـمبـارسـانهبـاآن
اسـت،بایـدارز شهـاراتقویـت کـردوجامعـهرابهسـمتی بجنگیـم .از جنـس خـودش با خودش بجنگیم؛ یعنی ما
بنیرادزکهاهیآدشامهنا.بمتاونانبنایددبااجرازمع شههراایصشراف ًانممبنتنطبیبقرنیشاوزنهداینهباش همماهوارهراتقویت کنیموبههمانمیزانبرایجوانان
درنظربگیریموبراساسایننیازهاپیشبرویم.بایداین جذابیتایجاد کنیم.مابسـنده کردیمبهرسـانۀملی که
سـبکزندگیراتغییردهیمونیازهایمانرادر چارچوب روزب هروزارتباطشبانسلجوانما کمترشدوازآنطرف،
ابـصهـوسـلمو رتوپاشسـمنخبـطهقـنییاپزاهـاسـبرخوگیـو بما،بـشـیهمج؛امچـعـو هان ایگـرشـفقدـیدًطا تکلیفراازخودمانسـاقط کردیموآنرابهعهدۀنیروی
واحبوزسـۀتارتهببـادطلیمجایمشـعوۀیتمق.ریابمـًارووازبمـسات دهاریحـدوازریۀ رم.سـواانب هاستیگیـیا انتظامی گذاشتیمو گفتیمپلیسبایدماهوار ههاراجمع
افـرادبـهارتباطاتشـانیعنـیافـرادمبتنـیبـرنیازهایشـان کند؛دیگردستگا ههایفرهنگیهمتعطیل!اینظلمبه
ارتباطبرقرار م یکنندواینباعثوابسـتگ یهام یشـود؛ پلیساست.حوزۀفرهنگیرارهام یکنیموحاضرنیستیم
مثـلارتبـاطمیاندختروپسـر کهموجبنوعیجـدالو مـاچقـدرحاضریـمواقعی تهـارابپذیریـم؟آیـاحاضریـمبا بـرای فرهنـگ جامعـه و تفکـرات جـاری در جامعه و حفظ
افسردگیم یشودوآسیبایجادم یکند؛چونبراساس واقعی تهازندگی کنیم؟ ارز شهایجامعهتکلیفایجادکنیم.نم یخواهیمتلاش
وابستگیاست.حتی گاهیبیناعضایخانوادهآ نقدر کنیموزحمتبکشیم.ب هجایاینکهدستگا ههاییمثل
اینوابستگیباباست کهوالدینمانعرشدفرزندشان بازیگراناصلیارتقایاینشاخ صهاچه کسانی آموز شوپرورش،ارشادوسازمانتبلیغاترادرگیر کنیمتابا
م یشـوند.ایـنمـدلزندگـیرابایـدتغییردادوبهسـمت هستند و سهم هرکدام چقدر است؟ کاررسان هایوفرهنگیبانفوذماهوارهمقابلهکنند،پلیسرا
اسـتقلالوهوی تبخشـیبهنسـلجوانحرکت کرد.ا گر درمقابلمردمقرارم یدهیم؛امااین کارجوابنم یدهد؛
ایـن هوی تبخشـی و اسـتقلال وجـود داشـته باشـد ،آن اولاز همهآموز شوپرورشاست کهسهمبیشتریدارد چرا کهدرصدبالاییازمردمه ماکنونازماهوارهاستفاده
مسئولی تپذیریواحساستعلقهمخودب هخودشکل وبایـدبـراسـاسنظـامتحولـیپیـشرودوایـنمهار تها م یکننـد.ایـننـگاهبهفی سبوکهـمبـودوالآنبهتلگرام
م یگیـردوالگوهـایمثبـتایجـادم یشـود؛چـونیکـیاز وارز شهـارابـهجامعـهتزریـق کنـد؛بعـدخانـوادهاسـت. همهست کهآنرافیلتر کردند؛ولیهیچ کاربرایرانیپشت
آسـی بهایمـاسـبکزندگـیماسـت. البتـه مـن خانـواده را نهـادی بنیادیـن در ایـن حـوزه سـد فیلتـر نمانـد؛ پـس روش ،روش شکسـ تخورد های
بـه نظـر شـما شـهر و شـهروند ایدئـال در حـوزۀ م یدانـم کـه فراتـر از آموز شوپـرورش اسـت؛ امـا چـون بـود کـههـدفآنفقـطرفعتکلیفبود.اینموضـوعبازبا
مسئولی تپذیریاجتماعیچهویژگ یهاییباید خانواد ههایماماهرنیستندوتربی تیافتۀهمیننظام حوزۀمسئولیتاجتماعیمرتبطم یشود؛چونکسیکه
داشـته باشـد؟ تعلیـم و تربیـت هسـتند ،چنـدان انتظـاری نم یتـوان احساسمسئولیتاجتماعیم یکند،نیازهایجامع هاش
شـهروند ایدئـال متعهـد بـه آرما نهـای شـهرش اسـت؛ از خانواد ههـا داشـت .رو شهـای آمـوزش اجتماعـی یـا رام یبیند.ا گردررد ههایپایینجامعهباشد،بهاف قها،
متعهـد بـه شـهروندان دیگـر اسـت؛ حقـوق اجتماعـی و اجتماع یسـازیآموز شهـاممکـناسـتمؤثـرباشـد؛اما سیاسـ تهاوارز شهـایجامعـهاحتـرامم یگذاردوسـعی
حقـوقشـهروندیدیگرانرارعایتم یکنـد؛واز حقوق چنـدانمفیدنیسـت.بعضـیجنب ههـارابـاآموز شهای م یکندکسینباشدکهجامعهازاوآسیبببیندواحساس
خودشهمدفاعم یکند.شهروندایدئالبرایت کتک اجتماعـی م یتـوان کنتـرل کـرد؛ ولـی فرامـوش نکنیـم ناامنـی کنـد.ا گـردرمقامسیاسـ تگذاریباشـد،نیازهای
نمادهـای توسـعۀ شـهرش احتـرام قائـل اسـت و بـرای وقتـی جامعـه بـا بـاوری بـزرگ شـد و رشـد کـرد ب هراحتـی
حفـظآدابواصـولفرهنگیمتعهدانهبهصحن ههای نم یتـوانتغییـرشداد.بازیگرانبعـدیمرد ماند.نقش سـطوحپاییـنجامعـهراهمم یبیند.
اجتماعیواردم یشود؛در برنام ههایشهریمشارکت آمـگرادهبمابشسنـیدا.رمپثررل ًنـاسگیااسسـ تتگوذامـرردیمهباایـیدبحـاهکرمفیتارتهاایششتـبااهن شـاخ صهای نشـا ندهندۀ سـطح
م یکند؛ ب یتوجه و ب یاعتنا به همسایه و همشهریان و اسـتوموجـب گرانـیارزشـود؛امـارفتـار مـردمهـمآنرا مسـئولی تپذیری در جامعـه کدا مانـد و چگونـه
شهرونداننیستودر عینحالبرایت کتکارز شها تقویـتم یکند؛سیاسـ تهااصلا حشـدنیاسـت،امـاا گر م یتوانیـمآ نهـاراارتقـادهیـمیـابهبـودببخشـیم؟
و داشـت ههای شـهرش ب هعنـوان کسـی کـه سـهمی در مردمبهسـمتروشخاصیرفتند،دیگربسـیار سـخت یکـی از شـاخ صها مشـارک ت اسـت :اینکـه افـراد بـه چـه
ای نهـادارداحتـرامقائلاسـت. م یتـوانآ نهـارابرگردانـد.فاصلـۀمـردماز حـستعلـقو میزانوباچهدرج هایدربرنام ههامشارک تهام یکنند.
خودتان را تا چه حد شهروندی مسئولی تپذیر مسئولیتاجتماع یآسیبیبسیارجد یاست؛بنابراین شاخصدیگرهمدرد یوحضورمردم کنارهمدیگراست.
م یدانیدوباچهاسـتدلالی؟ نقـشمردمرابسـیارمهمم یبینم.مـردمب هخود یخود جامعـۀمـاخمیرمایـۀایـنشـاخصرادرخـوددارد کـهدر
اولیـن چیـزی کـه در خـودم ایجـاد کـردم بـاور بـود؛ تغییـرنم یکننـدواینتغییرنیـازبهیـکشـوکدارد.این حوادثیمانندزلزلهیااتفاقاتبزرگدیگرخودرانشانداده
معتقدم ا گر در کلا سهای دانشگاه یا در مصاحب هها و شـوک را ممکـن اسـت یـک رویـداد تاریخـی مثـل تحـول است.این گواهیاستبروجودحسمسئولی تپذیری
رسان هها از مسئولی تپذیری با مردم سخن م یگوییم، اساسیدر آموز شوپرورشایجاد کند.مادر نظامتعلیم اجتماعیدرمیانمردم،هرچندبعدهاهمانهمآسیب
یـا گاهـی از مدیریت انتقاد م یکنیـم ،ا گر خودمان آن را نوتهاریبتیـ ًتانمـیـازبنایـودحتدـریسـدبرنکظـزانمدگخاینمـواادنهتنیغایزیـبرهایتغجـیایـدرکدنارییـمم.. دیـد.شـاخصدیگـرحـستعلقاسـت:اینکهافـرادچقدر
باور نداشته باشیم ،حرفمان ب یاثر خواهد بود .تلاش سـبک زندگـی افـراد نشـئ تگرفته از نگرششـان اسـت. خودشانرابخشیازجامعهبدانندوچقدربههویتملی
کـرد هام در ایـن زمینـه بـر خـودم و اعضـای خانـواد هام سـبکزندگـیمـابسـیاربـهسـمتمصر فگرایی کشـیده و هویت فردی و اجتماعی خود اهمیت دهند .شـاخص
تأثیر بگذارم .ب هشـدت معتقدم ب یخطا نیسـتم؛ چون شـدهاسـت.در همیـناصفهـانبـهازایهـر 26نفـریـک مهـمدیگرهمبسـتگ یهایاجتماعـیاسـت:اینکهافـراد
همـۀ مـا دچـار لغـزش م یشـویم .همچنیـن معتقـدم واحدصنفیوجوددارد کهعمدۀای نهامربوطبهمقولۀ چقـدر خودشـانرابـاجامع هشـانهمبسـتهم یبیننـدو
بـاورم بـه مـواردی کـه گفتـم قطعـی ،قلبـی و نهـادی خورا ک یانـد .الآن بهتریـن و بیشـترین سـرمای هگذار یها چقدربههمدیگراعتماددارندوحاضرندازخودگذشتگی
اسـت و ایـن را عاملـی م یبینـم کـه باعـث م یشـود در درحـوزۀفروشـگا ههایزنجیـر هایصـورتم یگیـرد.ایـن کنند .چقدر الآن حاضریم ازخودگذشتگی نشان دهیم؟
بسـیاری جهـات ،از جملـه در حـوزۀ تخصصـی خـودم، شـاخصخوبینیسـت.در کشـورهایپیشـرفتهبهازای ا گـر دوران دفـاع مقـدس جوا نهایـی رفتنـد و جانشـان
بـا مسـئولیت اجتماعـی بـالا عمـل کنـم .در دو دهـۀ هـر 55تـا 60نفـر یـک واحـد صنفـی وجـود دارد .سـبک رافـدا کردنـد،بـهایـنخاطـربـود کـهاحسـاسمسـئولیت
اخیـر کـه در زمینـۀ آسـی بهای اجتماعی فعالم ،سـعی زندگـی امـروز مـا جایگزیـن ارز شهایمـان شـده اسـت؛ اجتماعـی در بالاتریـن حـد خـود بـود .مـا چقـدر حاضریـم
کـرد هام مسـئولی تهایم را ببینـم .شـاید کافـی نبـوده، سـبکزندگ یای کهارتباطنزدیکیباتجم لگراییدارد. از خودمـان بگذریـم؟ چقـدر منافـع جمعـی را بـر منافـع
ولـی تالش کـردم مسـئولی تپذیر باشـم .هنـوز هـم خانواد ههـاترجیـحم یدهنـدبـهمبلمـانولوسـترخانـه فـرد یخـودترجیـحم یدهیموچقدربهمشـورتاعتقاد
احسـاس ضعـف و نق صهایـی در خـودم دارم کـه بایـد بیشـتر از روابـط انسـانی حا کـم بـر خانـواده ارزش بدهنـد. داریم؟مشـورتدر جامعۀما کمرنگشـدهاسـت.حتی
تالش کنـم برطـرف شـود. دربرخـیخانواد ههـامبلمـانمه متـرازبچـهاسـت؛مبـل افرادبرایازدواجشانهمحاضرنیستندباخانواد هشان
مشـورت کنند.اینقواعداجتماعیبسـیاراهمیتدارد.
اماسجاتبماعی هداحیتدیم ًانمینهطبستقیبرمای.ا گدئروقلوواژعدیاماجبتامشاعد.یممااچدرقسدربتا
ایدئولوژیخودمانارتباطبرقرار کرد هایم؟درنهایتاینکه
