Page 13 - รายงาน1 กฎหมาย

ไม่มีผลเป็นการยกเว้นความรับผิดในการกระทําละเมิดของลูกจ้างของจําเลยที่ 1 ดังนั้น จําเลย
ที่ 1 จึงต้องร่วมกับจําเลยที่ 2 และที่ 3 รับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ในฐานะผู้รับช่วงสิทธิ

ฎ.4235/2541 โจทก์นํารถยนต์ไปฝากไว้กับจําเลย จําเลยเรียกเก็บค่าฝากเป็นรายเดือน มีระเบียบว่า

เจ้าของรถต้องฝากกุญแจไว้กับจําเลยเพื่อจําเลยเลื่อนรถได้ในกรณีที่มีรถอื่นเข้ามาจอด ซึ่งโจทก์ได้มอบ

กุญแจรถให้จําเลยทุกครั้งที่มาจอดพฤติการณ์ดังกล่าว เป็นการรับฝากทรัพย์โดยมีบําเหน็จ หาใช่เป็นเรื่องให้

เช่าสถานที่จอดรถไม่
ตัวอย่างกรณีที่ไม่เป็นการฝากทรัพย์

ฎ.4757/2534 จ. นํารถยนต์เข้าไปจอดในปั๊มนํ้ามันของจําเลย เสียค่าจอดรถยนต์เป็นรายเดือนไม่มี

การส่งมอบรถยนต์ให้อยู่ในความอารักขาของจําเลย จ. สามารถนํารถยนต์เข้าออกในเวลาใดก็ได้ จําเลยไม่

สามารถรู้ได้ว่า จ. ได้นํารถยนต์เข้าไปจอดหรือไม่ ในคืนที่รถยนต์หายก็ไม่ปรากฏว่าจําเลยได้รับมอบรถยนต์
จาก จ. แต่อย่างใดพฤติการณ์ดังกล่าวยังถือไม่ได้ว่าจําเลยรับฝากรถยนต์ไว้จาก จ. แต่เป็นการให้เช่าสถานที่

จอดรถยนต์ เมื่อรถยนต์หายไป จําเลยจึงไม่ต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายให้แก่ จ. โจทก์ผู้รับประกันภัยจึงไม่มี

สิทธิไล่เบี้ยจากจําเลย
ฎ. 1936/2549 การที่จําเลยที่ 2 จัดสถานที่จอดรถให้แก่ลูกค้า ผู้ที่นํารถเข้าไปจอดเป็นผู้หาที่จอดรถ

เองและเก็บลูกกุญแจรถไว้เอง พนักงานของจําเลยที่ 1 มอบบัตรจอดรถให้ตอนขาเข้า คอยดูแลจัดหาที่จอด

รถ และรับบัตรจอดรถคืนตอนขาออกเป็นการช่วยรักษาความปลอดภัยให้แก่ลูกค้าที่นํารถเข้าไปจอด โดยไม่
เก็บค่าจอดรถ การที่ลูกค้านํารถเข้าไปจอดดังกล่าวไม่มีลักษณะเป็นการมอบการครอบครองรถให้แก่จําเลย

ทั้งสอง จึงไม่ใช่สัญญาฝากทรัพย์ตาม ป.พ.พ. มาตรา 657 โจทก์จึงไม่มีสิทธิฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานผิด

สัญญาฝากทรัพย์บัตรจอดรถของจําเลยที่ 2 ที่พนักงานของจําเลยที่ 1 แจกให้แก่ลูกค้าเมื่อนํารถเข้าจอดใน

ลานจอดรถยนต์เป็นหลักฐานสําคัญที่จะแสดงว่ารถของลูกค้า ซึ่งเข้ามาจอดในลานจอดรถสูญหายอาจเกิด
จากพนักงานของจําเลยที่ 1 ปล่อยรถออกไปโดยมิได้ตรวจและเรียกบัตรจอดรถคืน หรือเจ้าของรถประมาท

เลินเล่อลืมบัตรจอดรถไว้ในรถเป็นเหตุให้คนร้ายที่ลักรถนําบัตรจอดรถไปแสดงต่อพนักงานของจําเลยที่ 1

แล้วนํารถออกไปได้ หรือแม้แต่เจ้าของรถรู้เห็นกับคนร้ายโดยให้บัตรจอดรถแก่คนร้ายให้นํารถออกไปก็
เป็นได้ กล่าวคือ บัตรจอดรถของจําเลยที่ 2 ต้องยังอยู่ในความครอบครองของเจ้าของรถ เมื่อไม่ปรากฏว่า

โจทก์มีบัตรจอดรถของจําเลยที่ 2 มาแสดงว่า บัตรจอดรถยังอยู่กับโจทก์ ซึ่งเป็นเจ้าของรถยนต์พิพาทแต่

พนักงานของจําเลยที่ 1 ประมาทเลินเล่อปล่อยรถยนต์พิพาทออกไปโดยไม่ได้ตรวจบัตรจอดรถ จึงฟังไม่ได้

ว่าจําเลยทั้งสองกระทําโดยประมาทเป็นเหตุให้รถยนต์พิพาทสูญหายไป