Page 187 - Aardrijkskunde Vakstudie 2_20142015

worden, maar vermits de bevolkingsaanduiding waarheidsgetrouw op de kaart gespreid
wordt, is het nodig dat equivalente kaarten (oppervlaktegetrouw) gebezigd worden. Het
meest sprekend is de puntjesmethode, waarbij elk puntje een zeker aantal mensen
vertegenwoordigt. Het komt er dan op aan de puntjes oordeelkundig te verdelen over de
kaart. Bij grote bevolkingsconcentraties maakt men gebruik van cirkels waarvan de
oppervlakte evenredig is met het bevolkingsaantal.

Als voordelen van deze methoden kan men vermelden:
- De werkelijkheid wordt het dichtst benaderd daar het verschijnsel kwantitatief
wordt aangeduid op de plaats zelf waar het zich voordoet. Bovendien is het beeld
sprekend en praktisch.
- Gebruikt in ontwikkelingslanden waar nederzettingen beter bekend zijn dan
grenzen van administratieve territoria.
- Men kan een kwalitatief aspect hieraan toevoegen bv. door verschillende kleuren
in de puntenvoorstelling in te brengen bv. voor verschillende etnisch groepen.

Als nadelen moeten vermeld worden:
- De constructie van de kaarten is tijdrovend;
- Nauwkeurige inlichtingen aangaande de kwantitatieve verhoudingen kunnen
slechts moeizaam verkregen worden door optelling van de puntjes.
- Een stipje stelt een aantal personen voor, zodat een dergelijke kaart noodzakelijk
de gedachte oproept van concentratie, hetgeen niet steeds zo is.
- Hoe het aantal puntjes spreiden over de administratieve oppervlakte (gelijkmatig
of geconcentreerd?).

De nadelen zijn niet zo afbrekend. Het doel van een duidelijke sprekende indruk te krijgen
van de bevolkingsspreiding wordt bevredigd; wil men preciese gegevens dan is het
noodzakelijk cijfermateriaal te raadplegen. In plaats van allemaal identieke puntjes te
gebruiken wordt een legende opgesteld van steeds groter wordende cirkels. Hierdoor
wordt het optellen van een groot aantal punten overbodig.

 Relatieve kaartvoorstelling

Bij deze methode geeft men de bevolking weer in verhouding (relatie) met de
oppervlakte. We gebruiken hier het begrip bevolkingsdichtheid. Om de kaart
overzichtelijk te houden is het nodig over te gaan tot groeperingen in dichtheidski assen
waarvan de grootte en grenzen oordeelkundig gekozen moeten worden. Gebieden van
eenzelfde klasse worden gekleurd of gearceerd. Het is belangrijk de kleurenvolgorde goed
te kiezen. Dat de keuze van de klassengrenzen van groot belang is kan duidelijk gemaakt
worden door de figuren die volgen. Volgens de keuze komt men tot sterk uiteenlopende
indrukken van ruimtelijke spreiding.

Deze methode biedt wel belangrijke nadelen:
- Bepaalde schakeringen gaan verloren, gezien de gehele oppervlakte der
gemeenten (eventueel land of werelddeel) met eenzelfde kleur of arcering
overdekt.

1 AA VS 2 187 © 2014 Arteveldehogeschool