Page 229 - Aardrijkskunde Vakstudie 2_20142015

toepassen. Het systeem was echter niet sluitend en de immigratie bleef, zij het in kleiner
getal, aanhouden. Er ontstond een nieuwe economische crisis. Ze ging gepaard met de
beruchte olieboycot of petroleumcrisis. In 1969 schonk België als diplomatiek gebaar aan
de olieproducerende Arabische Wereld het gebouw van het huidige Islamitische en
Cultureel Centrum te Brussel in erfpacht aan de Saoedische koning. Daardoor beschikte
de Arabische Wereld over een punt van culturele uitstraling in Europa. De islamitische
eredienst werd door België erkend.

 Economische crisis, regularisatie en immigratiestop tijdens de jaren ‘70

De economische crisis sleepte aan. België besloot om, net zoals andere West-Europese
landen, in 1974 over te gaan tot een totale immigratiestop, die trouwens vandaag nog
steeds van kracht is. Bij het uitvaardigen van deze maatregel werden ongeveer 10.000
mensen geregulariseerd. De vreemdelingen die reeds in België verbleven, kregen
arbeidskaarten en verblijfsvergunningen. Nieuwkomers kwamen hiervoor niet meer in
aanmerking. Arbeidsvergunningen werden enkel nog gegeven aan hooggeschoolde
migranten, zoals Japanners, Noord-Amerikanen en Zweden, maar niet meer aan
immigrerende gastarbeiders. De migranten voor wie de immigratiestop niet van
toepassing is, zijn personen die onderdaan zijn van een EU-lidstaat, zij genieten vrij
verkeer binnen de Europese Unie, personen die zich kunnen beroepen op de
gezinshereniging en de asielzoekers en vluchtelingen. Voor studenten bestaat een
speciaal statuut dat een beperkt verblijf mogelijk maakt.

Door de afkondiging van de immigratiestop had men gehoopt dat het hele
migratieprobleem van het begin van de jaren zeventig zichzelf wel zou oplossen. Men had
in het begin van de jaren zestig bij de rekrutering van de vele migranten onvoldoende
rekening gehouden met de sociale netwerken en verwantschapsstructuren van de Noord-
Afrikaanse en Turkse migranten. Bij de korte bezoeken aan hun land van oorsprong
brachten deze migranten allerlei Westerse tekenen van welstand mee. Dit kon niet anders
dan aantrekkingskracht uitoefenen op de achtergeblevenen. Het gevolg van de
immigratiestop van 1974 is dat de gemeenschappen van gastarbeiders-migranten
evolueren tot zich inburgerende etnische minderheden.

 Inburgering in de maatschappij tijdens de jaren ‘80

Er zijn heel wat tekens die wijzen op een toenemende inburgering in onze samenleving
van etnische minderheden, ex-immigranten uit de jaren 1960 en 1970 en vroeger.

Enkele van die tekens zijn de toenemende eigendomsverwerving vooral bij Italianen en
Spanjaarden maar ook bij Marokkanen en Turken, wat wijst op het permanent karakter
van het verblijf, het toenemend aantal gemengde huwelijken, vooral bij Spaanse en
Italiaanse migranten, de toename van het demografisch belang van de tweede- en zelfs
derde generatie, voor wie de cultuur van herkomst vooral een zaak van binnenfamiliale
aard wordt. In 1981 is reeds 36,5 % van de vreemdelingen in België geboren en het
toenemend aantal naturalisaties, die volwaardige participatie aan de samenleving
mogelijk maken.

1 AA VS 2 229 © 2014 Arteveldehogeschool