Page 231 - Aardrijkskunde Vakstudie 2_20142015

In de eerste fase waren immigranten een redelijk verwelkomde groep omdat zij in het
economische proces de gaten opvulden waar de autochtone bevolking de neus voor
optrok. Maar sinds de jaren ’70 worden migranten dikwijls tot zondebok gebombardeerd.
Het gros van de immigranten in België werd geronseld in hun land van herkomst. Dit gold
bijvoorbeeld voor de Italianen, die in de jaren vijftig massaal overkwamen om in de mijnen
van Wallonië te werken. Na de mijnramp van Marcinelle weigerde de Italiaanse regering
nog verder Italianen naar de mijnen te laten vertrekken. De meeste van deze eerste groep
migranten zijn echter wel in België gebleven.

De Italiaanse kolonie werd uitgebreid door steeds nieuwe golven van arbeiders. Tot deze
groep van immigranten behoren in een meer recent verleden ook de Marokkanen,
waarvan de eerste groep op aanvraag van de industriëlen aankwamen. Grote groepen
Turken volgden eveneens, in eerste instantie naar de mijnen van Limburg. In deze
provincie werd in de loop van de jaren zestig een provinciale dienst voor immigranten
opgericht. De aandacht ging hier vooral naar het bicultureel onderwijs van kinderen en
volwassenen. In andere delen van ons land werd op een spontane integratie van
migranten gerekend. Die integratie verliep evenwel niet naar wens omdat zelfs de zgn.
derde generatie nog steeds beroep doet op de gezinshereniging. Turkse en Marokkaanse
jongens zoeken of krijgen onder druk van hun familie een bruid in het land van herkomst
waardoor meteen de aldaar conservatieve cultuur wordt geïmporteerd. Dit komt tot
uiting in het opvoeden van de kinderen in de taal van het herkomstland en het
nederlandsonkundig zijn van de moeder. Dit leidt tot achterstand en afhaken in het
onderwijs en een slechte positie op de arbeidsmarkt. De laatste jaren werd het
migrantenprobleem sterk gepolitiseerd. De spanningen blijken het grootst in de wijken
waar er een grote geografische concurrentie is voor woningen en werk. Uiteindelijk
werden quasi volledige stadswijken ingepalmd door mensen van allochtone afkomst. Die
wijken zijn gelokaliseerd in de oude arbeiderswijken, zoals het noorden van Gent, de
Brusselse Kanaalzone en Borgerhout. De trend bij Marokkaanse en Turkse jongeren om
hun huwelijkspartner steeds meer uit het moederland te halen met alle taal- en
integratieproblemen van dien maakt de situatie er zeker niet gemakkelijker op.

 Voordelen voor het aankomstland

Demografische voordelen kan men zien in het feit dat de autochtone bevolking van de
aankomstlanden wordt aangevuld. Er is een duidelijke weerslag op het geboorte- en
sterftecijfer. Sociale voordelen kan men zien in de opvulling van minder gunstige
arbeidsplaatsen, zodat de eigen arbeiders een trapje hoger kunnen klimmen op de sociale
ladder. Economische voordelen zijn talrijk. Er is een mindere druk op de arbeidsmarkt,
wat inflatieremmend werkt. De immigranten uit de ontwikkelingslanden zijn goedkoper
zelfs bij gelijk loon voor gelijk werk, omdat de sociale verzekering niet altijd verplicht is.
Men kan ook de arbeiders ter gepaste tijd terugsturen. De arbeiders zijn door selectie ook
minder ziek. Er is minder absenteïsme, men wil zoveel mogelijk werken. Eventueel geeft
men minder gezinstoelagen en ze vertonen een grotere mobiliteit. Alles bij elkaar maakt
dit dat migranten een goedkoper menselijk kapitaal zijn. De hoge spaarquote van de
immigranten werkt inflatieremmend. Af en toe vloeit er ook kapitaal naar het buitenland,

1 AA VS 2 231 © 2014 Arteveldehogeschool