Page 274 - Aardrijkskunde Vakstudie 2_20142015

Figuur 165: Verkrotting en armoede in kansarmebuurten

Dat migranten in hun zoektocht naar een woonplaats regelmatig botsen op discriminatie
of xenofobie, blijft in de handboeken buiten beeld. Enkel in de teksten over segregatie in
andere landen vormen racisme en discriminatie een aandachtspunt. Zo verwijst
Wereldvisie bij de bespreking van de Verenigde Staten naar discriminatie als bron van
conflicten tussen verschillende rassen: ‘Het samenleven van de verschillende
bevolkingsgroepen blijkt nochtans niet altijd even gemakkelijk te zijn. Er is nog steeds
rassendiscriminatie en de sociale ongelijkheid blijft groot’. Ook de rol van racisme bij het
tot stand komen van segregatie blijft niet onbesproken: ‘In het noordoostelijk deel van
Manhattan wou de blanke bevolking, door de komst van etnische minderheden in Harlem,
daar niet meer wonen en ze verhuisde. De minderheidsgroepen op hun beurt zijn in een
andere wijk niet welkom, men weigert aan hen een huis te verhuren in een andere wijk’.

Zijn er in België dan geen mensen die een huis weigeren te huren aan vreemdelingen?
Heeft de voortdurende discriminatie geen rol in de achterstelling van migranten? Ligt
vreemdelingenhaat bij ons soms ook niet aan de basis van conflicten?. Het feit dat
leerlingen enkel met discriminatie geconfronteerd worden bij de bespreking van andere
landen, brengt hen echter ongetwijfeld tot de gedachte dat racisme en xenofobie in ons
land niet voorkomen. Het doodzwijgen of ontkennen van discriminatie en
vreemdelingenhaat is dan ook problematisch. Allochtonen moeten zo snel mogelijk
Nederlands Ieren, zij moeten beter hun best doen op school, zij moeten hun kinderen
beter in de gaten houden en zij moeten maar actief op zoek gaan naar werk. Wij
daarentegen moeten niets. Als we echt willen komen tot een verdraagzame samenleving
kunnen we het ons echter niet veroorloven dat jonge mensen geen kennis hebben van de
nefaste gevolgen van vooroordelen, stigmatisatie en discriminatie. Integratie moet van
twee kanten komen.

 Besluit

1 AA VS 2 274 © 2014 Arteveldehogeschool