Page 9 - ประวัติศาสตร์การสงคราม บทที่ 6-9

9

อาวุธที่ได้ใหม่ที่มีแบบแตกต่างจากที่หน่วยทหารเคยใช้ก่อนทจะทำการรบต้องฝึกให้ทหารคุ้นเสยก่อน มิฉะนั้น
ี
ี่
ิ
จะทำให้เกิดผลเสียหายในเวลาปฏบัติการรบ กล่าวคือ กองทัพเราได้รับอาวุธจากญี่ปุ่น ซึ่งเป็นแบบแตกต่างจาก
ที่เคยใช้ ทหารยังไม่ชำนาญเพียงพอกับอาวุธชนิดนี้แล้วส่งไปปฏิบัติการจนเกิดความบกพร่องขึ้นบ่อยครั้งๆ
้
ึ
ข่าวที่เกี่ยวกับเหตุการณ์รบของหน่วยขางเคียงตลอดจนข่าวของข้าศึก หน่วยรองไม่ค่อยจะไดรับจงทำ
้
์
ให้การฏิบัติไม่ค่อยถูกต้องตรงกับสถานการณและความมุ่งหมาย ขวัญของทหารไทยในเวลาเคลื่อนที่เข้าหา
ข้าศึกดีมากและเมื่อฝ่ายตนจำต้องถอยขวัญอยู่ในระดับต่ำมาก
อาวุธกระสุนวิธีโค้งใช้ได้ผลดมากในการรบบนพื้นที่ที่เป็นภูเขา นอกจากจะได้ผลในการทำลาย
ี
ยังได้ผลในการทำให้ข้าศึกเสียขวัญ เป็นที่น่าเสียดายในสงครามคราวนี้กองทัพของเรามีอาวุธชนิดนี้ไม่เพียงพอ

ั
การติดต่อระหว่างกำลงทางภาคพื้นดินกับกำลังทางอากาศ ควรจัดระบบที่แน่นอนและมีการฝึกซ้อม
้
ี
้
ี่
ั
ิ
ิ
ึ
แต่ยามปกต บทเรียนที่เห็นชดครั้งเมื่อเขาตที่มั่นข้าศกบนเขากิ่วทรายทหารราบที่ปฏิบัตทแนวหน้าไม่ไดทราบ
ี่
ุ
้
ั
ี
แผนการปฏิบติการโจมตีของเครื่องบินฝ่ายเราอย่างดที่สดทปฏิบัติกันก็คือเมื่อเห็นเครื่องบินฝายเรามาก็รีบปูผา
่
หมายแนวให้นักบินทราบเท่านั้น การส่งกำลังบำรุงเปนปัญหาใหญ่ที่สุดของกองทัพพายัพ เนื่องจากลักษณะภูมิ
็
ประเทศทุรกันดาร เส้นทางคมนาคมจำกัดอุปกรณ์การส่งกำลังไม่เพียงพอ จึงทำให้ทหารที่ปฏิบัติการในแนว
หน้าไม่ได้รับการส่งกำลังบำรุงจากกองทัพ กองทัพในแนวหน้าต้องแก้ปัญหานี้เองตลอดมา การหาอาหารให้แก่
ทหารต้องแสวงตามท้องถิ่นโดยตลอด นับว่าเป็นภาระที่หนักยิ่งบางครั้งผู้บังคบบัญชาชั้น ผบ.ร้อย และ ผบ.
ั
ี่
้
หมวด ต้องทำหน้าทฝ่ายพลาธิการเสียเองเป็นแรมปี สภาพของทหารไทยในแนวหน้าครั้งนั้นอยู่ในภาวะทไดรับ
ี่
ื
ความลำบากแสนสาหัส กล่าวคอ ทั้งที่เป็นไข้มาลาเรีย และต้องเลี้ยงตัวเองแล้ว ยังต้องปฏิบัติการรบให้สม
้
ความมุ่งหมายของกองทัพด้วย เป็นที่น่าสรรเสริญความอดทนของทหารไทยทุกคน ที่สามารถยืนหยัดต่อสูกับ
ั
ความเลวร้ายต่าง ๆ มาตลอดสงคราม ตลอดจนผู้บังคับบัญชาทหารซึ่งใช้ปฏิภาณไหวพริบ ทหารในบังคบ
บัญชากลับมาถึงบ้านเกิดเมืองนอนของตนได้โดยความปลอดภัย ปัญหาต่างๆ เหล่านี้นายทหารทุกคนไม่เคย
ศึกษาในทางตำราเลยแม้แต่น้อย บทเรียนในเรื่องการสงกำลังบำรุงที่เราได้รับครั้งนี้ แนวทางที่น่าจะแก้ไข
่
ี
เพื่อให้เกิดผลดในโอกาสต่อไปก็คือ อุปกรณ์ – คน – และการเตรียมการสำหรับอุปกรณ์การส่งกำลังบำรุง ควร
ี่
จัดให้มีเพียงพอกับกำลังรบ ไม่ควรจะตั้งหน้าทำนุบำรุงแต่กำลังรบอย่างเดียว พึงระลึกถึงคำกล่าวทว่า “ทหาร
เดินด้วยท้อง” การฝึกคนก็เช่นเดียวกัน ควรเร่งปรับปรุงสมรรถภาพของหน่วยช่วยรบ เช่นเวลาฝึกการประลอง
ยุทธ ควรจะมีการแก้ปัญหาการส่งกำลังบำรุงไปด้วยเพื่อให้เจาหน้าที่เกิดความชำนาญทราบข้อบกพร่องและจะ
้
ได้แก้ไขภายหลังการเตรียมการในเรื่องการส่งกำลังบำรุงควรกำหนดแผนที่รอบคอบไว้ล่วงหน้า

ความเสียหายที่ไดรับจากการยุทธครั้งนี้ปรากฏผลชดว่าทหารทเสียชีวิตเนื่องจากโรคภัยไข้เจบนับเป็น
็
ั
ี่
้
จำนวนหลายพันคน ส่วนเสียชีวิตเนื่องจากการกระทำของข้าศึกเพียงจำนวนเรือนร้อยเท่านั้น